Łęki Wielkie
Z Wikipedii
Współrzędne: 52°08' N 016°31' E
| Łęki Wielkie | |
| Województwo | wielkopolskie |
| Powiat | grodziski |
| Gmina | Kamieniec |
| Sołtys | Andrzej Rawecki |
| Położenie | 52° 8' N 16° 31' E |
| Liczba mieszkańców (2006) • liczba ludności |
294 |
| Strefa numeracyjna (do 2005) |
61 |
| Kod pocztowy | 64-060 (poczta: Wolkowo) |
| Tablice rejestracyjne | PGO |
|
Położenie na mapie Polski
  Łęki Wielkie
|
|
Łęki Wielkie – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie grodziskim, w gminie Kamieniec.
W latach 1975-1998 miejscowość położona była w województwie poznańskim.
Spis treści |
[edytuj] Pochodzenie nazwy
Nazwa wsi pochodzi zapewne od łąk znajdujących się w pobliżu, w dolinie Obry.
[edytuj] Wcześniejsze nazwy
Łąka, Lęky major, Lanki, Lanky, Lanczko (wg E. Callier – Powiat Kościański w XVI stuleciu. Szkic geograficzny. Poznań 1885)
[edytuj] Historia i opis
Pierwsza wzmianka pochodzi z 1298 roku i dotyczy tutejszej parafii.
W końcu XIV wieku stanowiła własność Łąckich, w II poł. XV w. także Zbąskich, a potem ich spadkobierców, którzy posiadali również Łękami Małymi.
W końcu XV w. część Łęk Wielkich i Łęk Małych znajdowała się w rękach Gnińskich. W 1580 roku wymieniani jako właściciele byli Piotr Opaliński i Stanisław Gniński. Od 1641 roku właścicielem był Samuel Gniński. Od XVI do XIX wieku Łęki Wielkie należały do Opalińskich, Gnińskich i Mielżyńskich. W 1936 roku folwark odziedziczył Maksymilian Kęszycki.
Najciekawszym budynkiem w Łękach Wielkich jest drewniany kościół pw. św. Katarzyny i Niepokalanego Serca Marii zbudowany w 1776 roku z fundacji pisarza wielkiego koronnego Maksymiliana Mielżyńskiego. Został wzniesiony na planie krzyża łacińskiego, z częścią środkową o ściętych narożach. W dłuższym ramieniu znajduje się prezbiterium, a z przeciwnej strony wieża. Dachy są kryte łupkiem – wielopołaciowe, a na wieży namiotowy. Wewnątrz znajdują się stropy, a część centralna kryta jest pozorną kopułą. Na ścianach polichromia, zapewne 1776 roku, przemalowana ok. 1870 roku, oczyszczona i uzupełniona w 1966 r. Ołtarz główny jest neobarokowy, lewy ołtarz boczny – późnoklasycystyczny, ambona pochodzi z końca XVII, a chrzcielnicę z rzeźbą Chrzest Chrystusa (obecnie umieszczona oddzielnie) wykonano 1789 r. Na ambonie wczesnobarokowa rzeźba Matki Boskiej Bolesnej z I poł. XVII w.
Przy kościele znajdują się: dzwonnica drewniana z końca XVIII wieku, 3 płyty nagrobne Chłapowskich z Goździchowa, empirowy grobowiec Kęszyckich, zapewne z pocz. XX w., głaz – pomnik z 1967 r. ku czci parafian poległych w latach 1914-1921 oraz 1939-1945.
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Mapy i zdjęcia satelitarne:
