1 Księga Kronik
Z Wikipedii
| Stary Testament |
Kanon żydowski, protestancki, katolicki, prawosławny i koptyjski
|
| Kanon katolicki, prawosławny i koptyjski |
Kanon prawosławny i koptyjski
|
Kanon rosyjski i koptyjski
|
| Kanon koptyjski |
| Kanon syryjski |
Pierwsza Księga Kronik to jedna z ksiąg Pism Hebrajskich, powstała aby zdopingować żydowskich repatriantów, którzy powrócili z niewoli babilońskiej. Początkowo obie księgi 1 i 2 Kronik stanowiły prawdopodobnie jeden zwój, który później dla wygody podzielono. Żydzi nazywali je Diwré Hajjamím, co dosłownie znaczy sprawy dni, a więc kroniki dni lub czasów. Dzisiejszą nazwę księga ta prawdopodobnie zawdzięcza Hieronimowi, który opracowując łacińską Wulgatę zaproponował nazwę Chronikón całych Boskich dziejów.
[edytuj] Treść
- Wersety od 1,1 do 9,44
Rozdziały te zawierają szczegółowe rodowody. Sprawozdanie to informuje o pochodzeniu Żydów i sięga aż do czasów pierwszego człowieka. Od Adama do Noego minęło dziesięć pokoleń, a kolejne dziesięć - do Abrahama. Wymieniono także potomków Ismaela, potomków Ketury (nałożnicy Abrachama) oraz potomków Ezawa, a następnie podano rodowody 12 synów Izraela.
W rodowodach szczególną uwagę poświęcono potomkom Judy, ponieważ z tego plemienia wywodził się król Dawid. Od Abrahama do Dawida żyło czternaście pokoleń, a kolejne czternaście do niewoli babilońskiej. Następnie wymienione są imiona niektórych potomków należących do plemion zamieszkałych na wschód od Jordanu oraz podana jest genealogia synów Lewiego. Są tu też informacje o plemionach żyjących na zachód od Jordanu i szczegółowa lista potomków Beniamina. Ponadto również imiona pierwszych repatriantów, którzy osiedlili się w Jerozolimie po powrocie z wygnania w Babilonie.
- Wersety od 10,1 do 29,30
Relacja zaczyna się informacją o śmierci króla Saula oraz jego trzech synów podczas bitwy z Filistynami na górze Gilboa. Królem plemienia Judy zostaje Dawid, syn Jessego. Wszystkie plemiona zbierają się w Hebronie, by obwołać go królem nad całym narodem. Wkrótce potem zdobywa on Jerozolimę. Następnie Izraelici sprowadzają do tego miasta Arkę Przymierza.
Dawid wyraża pragnienie wybudowania domu dla prawdziwego Boga. Jednak Jahwe zastrzega ten przywilej dla Salomona, a z Dawidem zawiera przymierze dotyczące Królestwa. Gdy Dawid wyrusza przeciwko wrogom Izraela, Bóg zapewnia mu kolejne zwycięstwa. Król zarządza niedozwolony spis ludności; w rezultacie ginie 70 000 ludzi. Anioł każe Dawidowi zbudować ołtarz, toteż kupuje on ziemię od Ornana Jebusyty. Później zaczyna przygotowania by w tym miejscu mógł powstać dom Boży. Organizuje również służbę Lewitów. Wraz z ludem składa hojne datki na budowę świątyni. po 40 latach panowania umiera syty dni, a w jego miejsce zaczyna panować Salomon jego syn.
[edytuj] Autor
Najprawdopodobniej autorem tej księgi jest Ezdrasz, dowodzą temu ostatnie dwa wersety Drugiej Księgi Kronik, które są identyczne z pierwszymi dwoma wersetami Księgi Ezdrasza, po czym 2 Kronik urywa się w połowie zdania dokończonego w Księdze Ezdrasza rozdział 1 werset 3(Ezd 1,3). Tak więc pisarz Kronik musiał spisać też Księgę Ezdrasza. Dodatkowo przemawia za tym fakt, że obie te księgi odznaczają się jednakowym stylem, językiem, doborem słów i pisownią. Pewnych wyrażeń w nich użytych nie spotkamy nigdzie indziej w Biblii. Wniosek ten popiera tradycja żydowska.
[edytuj] Linki zewnętrzne
| Księgi historyczne Starego Testamentu |
|---|
|
Księga Jozuego (Joz) - Księga Sędziów (Sdz) - Księga Rut (Rt) - 1 Księga Samuela (1Sm) -
2 Księga Samuela (2Sm) - 1 Księga Królewska (1Krl) - 2 Księga Królewska (2Krl) - Księga Tobiasza (Tb) - Księga Judyty (Jd) - 1 Księga Machabejska (1Mch) - |
