45 Dywizja Piechoty

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

45 Dywizja Piechoty (Rezerwowa) (45 DP Rez.) – polska Wielka Jednostka Piechoty II Rzeczypospolitej.

[edytuj] Udział w wojnie obronnej 1939 r.

45 Dywizja Piechoty (Rezerwowa) pod dowództwem gen. bryg. Henryka Kroka-Paszkowskiego miała wchodzić w skład odwodu GO "Śląsk" w Armii "Kraków" w rejonie Wadowic. Jednakże nie udało się jej ukończyć mobilizacji i jej pododdziały wzięły udział w walkach z Niemcami oddzielnie w ramach innych jednostek. 154 pp walczył w składzie GO "Kielce". I batalion 155 pp został wysłany do rejonu Zawady Tarnowskiej jako odwód 24 DP. II batalion tego pułku walczył w składzie grupy gen. Dembińskiego, a III batalion brał udział w obronie linii Sanu. Następnie oba bataliony zostały rozbite pod Lwowem. Jeden batalion został odesłany do GO "Stryj". Z kolei 156 pp został skoncentrowany 3 września pod Łazanami koło Wieliczki jako kombinowany odwód Armii Kraków. Został później zadysponowany do osłony skrajnego prawego skrzydła Armii wespół z mobilizowanymi w alarmie trzema batalionami piechoty i dwiema bateriami artylerii 11 Karpackiej Dywizji Piechoty. W dniach 5 i 6 września brał udział w walkach pod Wiśniową ze zmotoryzowanym oddziałem wydzielonym z niemieckiej 4 Dlek. Po południu dowódca pułku zawiadomił bataliony, że pułk jest okrążony przez Niemców i nakazał im samodzielnie przebijać się na Bochnię, dokąd sam odjechał. Wieczorem bataliony rozeszły się w różnych kierunkach, przemykając się lasami na tyłach wroga. Ostatecznie uległy oddzielnemu rozbiciu (pod Gdowem, Bochnią, Tarnowem i Rzeszowem) w dniach 7-9 września. Ppłk Walerian Józef Młyniec usiłował 7 września przedostać się do swoich batalionów, a gdy mu się nie udało, popełnił samobójstwo w nocy z 7 na 8 września. Natomiast 1 dywizjon 55 pal działał w składzie GO "Śląsk", dwie baterie 2 dywizjonu – w GO "Kielce", a dwie baterie 3 dywizjonu – w GO "Sandomierz".