4 Pułk Strzelców Podhalańskich

Z Wikipedii

4 Pułk Strzelców Podhalańskich – polska jednostka wojskowa okresu międzywojennego

Pułk stacjonował w Cieszynie

[edytuj] Historia

Pułk został zorganizowany w styczniu 1919 w obozie La Mandria di Chivosso we Włoszech w kwietniu w rejonie Lure wszedł w skład Błękitnej Armii gen. Hallera.

Po powrocie do Polski w dniu 1 marca 1920 otrzymał nazwę 4 Pułk Strzelców Podhalańskich.

Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej w 1920.

W 1939 w czasie kampanii wrześniowej walczył w składzie 21 Dywizji Piechoty Górskiej.

W dniu 1 września 1939 prowadził ciężkie walki w rejonie Cieszyna i Bielska. W dniu 3 września toczy walki w rejonie Kalwarii Zebrzydowskiej. W dniu 6 września odpierał atak niemieckich czołgów pod Grodkowicami a częścią sił bronił Bochni.

Od 8 września w odwrocie na linię Sanu, gdzie w dniach 10–11 września bronił linii tej rzeki w rejonie Leżajska i Krzeszowa. Następnie wycofuje się w kierunku południowo–wschodnim. W dniu 15 września walczył pod Duchowem, a następnego dnia został częściowo rozbity po ciężkich walkach w rejonie Dzikowa Nowego. Część żołnierzy pułku dostało się do niewoli, pozostali pododdziałami weszli w skład innych jednostek walczących na tym terenie. Dzień 16 września 1939 był ostatnim dniem istnienia 4 Pułku Strzelców Podhalańskich.

[edytuj] Dowódcy

• 1922-1925 Eugeniusz Witwicki
• 1937-1939 ppłk dypl. Bronisław Warzybok