Andrzej Friszke
Z Wikipedii
Andrzej Friszke (ur. 1956 w Olsztynie) - polski historyk zajmujący się historią najnowszą. Wykładowca Collegium Civitas, były członek Kolegium Instytutu Pamięci Narodowej.
Ukończył Instytut Historyczny Uniwersytetu Warszawskiego w 1979 r. Praca doktorska "Kształtowanie się opozycji przedsolidarnościowej 1968-1980" obronił w 1994 r. w Instytucie Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN. Redaktor działu historycznego w "Tygodniku Solidarność" (1981) i w "Więź" (od 1982). Pracownik Instytutu Studiów Politycznych PAN od 1990 r. Od wielu lat jest członkiem zarządu, a od 2000 r. przewodniczącym Stowarzyszenia "Archiwum Solidarności".
Stypendysta Fundacji Herdera (1983-1984), laureat nagrody Fundacji PolCul (1990 r.). Za swoją pracę naukową otrzymał nagrody: "Odry" (1994), Polskiej Fundacji Kulturalnej w Londynie (1995) oraz "Za osiągnięcia w badaniach polonijnych" (2000).
[edytuj] Kontrowersje
W 1994 poparł tekst Michała Cichego o powstaniu warszawskim, uznając go za "ważny przyczynek" do historii powstania.
W swojej książce Opozycja polityczna w PRL 1945-1980 z 1994 przedstawił swój obraz opozycji polskiej. Książka ta spotkała się m.in. z ostrą krytyką prof. Tomasza Strzembosza (Historia oglądana okiem salonu, "Tygodnik Solidarność" z 9 grudnia 1994), który twierdził, ze Friszke umniejszył role Kościoła katolickiego na rzecz dysydentów PZPR.
[edytuj] Bibliografia
- "KOR. Ludzie–działania–idee" (wydana pod pseudonimem Witold Wolski, 1983)
- "O kształt Niepodległej" (1989)
- "Polska Podziemna 1939–1945" (współautor, 1991)
- "Opozycja polityczna w PRL 1945–1980" (1994)
- "Polska Gierka" (1995)
- "Oaza na Kopernika. Klub Inteligencji Katolickiej 1956–1989" (1997)
- "Życie polityczne Emigracji" (1999)
- "Polska. Losy państwa i narodu 1939–1989" (2003)
