Batalion Chrobry II
Z Wikipedii
 |
|
Batalion Chrobry II – początkowo batalion, później zgrupowanie podległe Armii Krajowej. Jako baon powstał 1 sierpnia, w dniu wybuchu powstania warszawskiego.
Sformowane przez majora Leona Nowakowskiego (ps. Lig) oddziały bojowe otrzymały nazwę Grupa Chrobry. Później było dowodzone przez mjr Zygmunta Brejnaka. Organizowanie batalionu odbywało się jednak bez bezpośredniego nadzoru władz powstańczych i dowództwa konspiracji i szybko okazało się, że w pobliżu walczy utworzony jeszcze w latach okupacji przez mjr Gustawa Billewicza (Sosnę) batalion o kryptonimie Chrobry. Nowe oddziały przyjęły więc kryptonim Chrobry II i zostały podporządkowane organizacyjnie dowódcy I Obwodu Śródmieście - Edwardowi Pfeifferowi.
Żołnierze tego zgrupowania pochodzili z różnych formacji: AK, NSZ, a nawet AL. Batalion walczył w rejonie Śródmieścia. 3 sierpnia kompania baonu Chrobry II dowodzona przez por. Zbigniewa Bryma zdobyła Dworzec Pocztowy mieszczący się na skrzyżowaniu ulicy Żelaznej i Alei Jerozolimskich; 10 sierpnia opanowała Browar Haberbuscha.
Jednym z oddziałów tego batalionu dowodził Witold Pilecki.
Najwyższa liczebność zgrupowania Chrobry II wynosiła ponad 1300 żołnierzy. W walkach poległo 400 z nich. Walczyli w nim m.in. Zbigniew Brym i Tadeusz Siemiątkowski.
[edytuj] Skład Zgrupowania Chrobry II
- batalion Lecha Żelaznego (I)
- batalion Lecha Grzybowskiego (II)
- kompania Narodowych Sił Zbrojnych - Warszawianka
