Blaszany bębenek (film)
Z Wikipedii
| Blaszany bębenek | |
| Oryginalny tytuł | Die Blechtrommel |
| Gatunek filmu | dramat |
| Kraj | Francja Jugosławia Polska RFN |
| Data premiery | 3 maja, 1979 (Świat) |
| Czas trwania | 122 min |
| Reżyseria | Volker Schlöndorff |
| Scenariusz | Volker Schlöndorff Jean-Claude Carriere Franz Seitz |
| Główne role | Daniel Olbrychski David Bennent |
| Muzyka | Lothar Brühne Maurice Jarre Friedrich Meyer |
| Zdjęcia | Igor Luther |
| Scenografia | Piotr Dudziński Zeljko Senecic |
| Kostiumy | Inge Heer Dagmar Niefind |
| Montaż | Suzanne Baron |
| Produkcja | Franz Seitz Anatole Dauman |
| Dystrybucja | Kino Video New World Pictures |
| Język | niemiecki polski rosyjski |
| Od lat | 15 |
| Strona IMDb | |
Blaszany bębenek - dramat produkcji francuskiej, niemieckiej, polskiej i jugosłowiańskiej z 1979 nakręcony przez Volker Schlöndorff. Film został nakręcony na podstawie: powieści Güntera Grassa.
Spis treści |
[edytuj] Ekipa
- Reżyseria: Volker Schlöndorff
- Scenariusz: Volker Schlöndorff, Jean-Claude Carriere, Franz Seitz
- Zdjęcia: Igor Luther
- Muzyka: Lothar Brühne, Maurice Jarre, Friedrich Meyer
- Producent: Franz Seitz, Anatole Dauman
[edytuj] Obsada
- Mario Adorf (Alfred Matzerath)
- Angela Winkler (Agnes Matzerath)
- David Bennent (Oskar Matzerath)
- Katharina Thalbach (Maria Matzerath)
- Tina Engel (Anna Koljaczek (młoda))
- Berta Drews (Anna Koljaczek (stara))
- Roland Teubner (Józef Koljaczek)
- Tadeusz Kunikowski (wuj Wincenty)
- Andréa Ferréol (Lina Greff)
- Charles Aznavour (Sigismund Markus)
- Mieczysław Czechowicz (Kobiela)
- Marek Walczewski (Schugger-Leo)
- Beata Poźniak
- Zygmunt Hubner (Ferdynand Michoń, dyrektor Poczty Polskiej w Gdańsku)
- Bruno Thost (Szeryf Lankes)
- Heinz Bennent (Greff)
- Ilse Pagé (Gretchen Scheffler)
- Alexander von Richthofen (Szeryf Herzog)
- Werner Rehm (Scheffler)
- Lech Grzmociński (Stauer)
- Stanisław Michalski (żandarm ścigający Koljaczka)
- Käte Jaenicke (Matka Truczinskiego)
- Jerzy Łapiński (Żandarm (wystąpił pod nazwiskiem Kapiński))
- Helmut Brasch (Stary Heilandt)
- Otto Sander (Muzyk Meyn)
- Wigand Wittig (Herbert Truczinski)
- Dietrich Frauboes (Dyrektor szpitala)
- Fritz Hakl (Bebra)
- Ernst Jacobi (Loebsack)
- Gerda Blisse (Pani Spollenhauer)
- Joachim Hackethal (Wielebny Wehnke)
- Henning Schlüter (Dr Hollatz)
- Daniel Olbrychski (Jan Broński)
[edytuj] Fabuła
Uwaga: W dalszej części artykułu znajdują się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu.
Film jest pokazany przez pryzmat chłopca Oscara, który nie rośnie. A to za sprawą kiedy skończył 3 lata powiedział sobie, że dość z rośnięciem, gdy schodził do piwnicy to spadł ze schodów i tak przestał rosnąć. Chłopak ma potężną siłę krzyku, którą trzaska szkło.
[edytuj] Nagrody
- 1979 Volker Schlöndorff otrzymuje Złotą Palmę na festiwalu w Cannes
- 1980 Oscar za najlepszy film zagraniczny przyznany przez Akademię Filmową
- 1980 Volker Schlöndorff otrzymuje nominację Cesar za najlepszy film zagraniczny
- 1980 Złoty Ekran (Niemcy)
- 1982 Nagroda japońskiej akademii filmowej za najlepszy film obcojęzyczny
- 1982 Volker Schlöndorff otrzymuje Niebieską Wstążkę za najlepszy film obcojęzyczny
