Chivas Guadalajara

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Chivas Guadalajara

Pełna nazwa

Club Deportivo Guadalajara S.A. de C.V.

Przydomek

Chivas Rayadas

Data założenia

1906

Stadion

Estadio Jalisco,
Guadalajara, Jalisco, Meksyk

Liczba miejsc

69 480

Prezes

Jorge Vergara

Trener

José Manuel de la Torre Menchaca

Liga

La Primera División de México

Clausura 2006

przegrana w półfinale z

Pachuca





Stroje podstawowe





Stroje dodatkowe

Club Deportivo Guadalajara, często znany jako tylko Guadalajara i zwykle określany przez swój przydomek Chivas (czyli kozy), jest meksykańskim klubem sportowym, głównie znanym ze swojej zawodowej sekcji piłki nożnej. Chivas jest jedynym w Meksyku klubem piłkarskim opierającym się wyłącznie na piłkarzach krajowych. Jest także pierwszym klubem, który zdobył 10 tytułów mistrza Meksyku.

Guadalajara gra w La Primera División de México i jest jednym z najpopularniejszych klubów tej ligi. Klub ma miliony kibiców nie tylko w Meksyku, ale także całym świecie.

Wraz z klubem América są najbardziej utytułowanym klubem w Meksyku, gdyż oba kluby są 10-krotnymi mistrzami. Mecze między tymi drużynami zawsze są wielkim wydarzeniem piłkarskim w Meksyku, którego znaczenie jest podobne do bojów Boca Juniors- River Plate, Real Madryt- Barcelona, Inter Mediolan- A.C. Milan albo Celtic Glasgow- Glasgow Rangers. Klub zdobył sobie tak dużą popularność w USA, że doprowadził tam do powstania klubu o pełnej nazwie Club Deportivo Chivas USA.

Spis treści

1 Sukcesy
2 Historia
3 Copa Libertadores 2005
4 Strata wielkiej szóstki podczas Clausura 2006
5 Clausura 2006
6 Copa Libertadores 2006
7 Aktualny skład
- 7.1 Zmiany przed turniejem Apertura 2006 season
8 Linki zewnętrzne

[edytuj] Sukcesy

Mistrzostwo Meksyku: 11
- 1957, 1959, 1960, 1961, 1962, 1964, 1965, 1970, 1987, Verano (mistrz wiosny) 1997, Apertura 2006
Puchar CONCACAF (CONCACAF Champions' Cup): 1
- 1962

[edytuj] Historia

Klub założony został w roku 1906 przez belgijskiego sklepikarza Edgara Everaerta pod nazwą Club Unión, ale już w 1908 przyjął do dziś obowiązującą nazwę Club Deportivo Guadalajara. Nazwa klubu była wzorowana na nazwie ulubionego belgijskiego klubu założyciela Club Brugge. Historycy zapewniają, że barwy klubu wywodzą się z trzech kolorów flagi francuskiej , ponieważ kilku pierwszych graczy klubu było Francuzami.

Klub miewał sukcesy w amatorskim okresie meksykańskiego futbolu, ale tak naprawdę wielką sławę zdobył dopiero w erze futbolu profesjonalnego. W 1948 po wygraniu jednego z meczów któraś z gazet napisała drwiąco, że mecz wygrały kozy (po hiszpańsku Chivas). Gazeta nazwała drużynę kozami, określając sposób gry zespołu, że niby jak te kozy biegają dookoła boiska. Wbrew intencji pomysłodawcy nazwa ta, w intencji mająca być obelgą, spodobała się kibicom klubu, przyjęła się i odtąd na całym świecie klub znany jest pod nazwą Chivas. W początkowym okresie sławy klubu jeden z kardynałów katolickich pobłogosławił klub chrzcząc go imieniem "El Rebaño Sagrado" co znaczy "Święta Trzoda".

W roku 1956 rozpoczęła się kolejna edycja ligi meksykańskiej, w której po raz pierwszy w histrorii Chivas sięgnęły w 1957 po mistrzostwo kraju. W ciągu 9 lat zespół ośmiokrotnie sięgał po tytuł mistrza Meksyku, a doliczając do tego puchary narodowe i międzynarodowe, udało się w tym okresie zgromadzić aż 28 trofeów. W okresie tym zawodnicy z drużyny Chivas stanowili kręgosłup narodowej drużyny Meksyku. Wielu z nich do dziś stanowi legendę klubu.

W latach 70. XX wieku nadeszły dla klubu chude lata i kibice musieli czekać aż do sezonu 1982/83 by ich ulubiony zespół dotarł do finału, niestety przegranego. W następnym sezonie 1983/84 znów osiągnięty został finał, i znów przegrany. W końcu jednak w sezonie 1986/87 Chivas po raz dziewiąty sięgnęli po tytuł mistrza Meksyku. Apetyty kibiców urosły i spodziewano się następnych trofeów. Jednak pomimo posiadania takich graczy jak Salcido, Bravo czy Morales, nie udało się powtórzyć tego sukcesu. Na dziesiąty tytuł kibice musieli poczekać jeszcze 10 lat.

N początku lat 90. klub musiał borykać się z poważnymi problemami finansowymi, które rozwiązała grupa znana jako "Promotora Guadalajara", naprawiając finanse klubu i wnosząc powiew świeżego powietrza w zatęchłą strukturę organizacyjną. Ligowe rozgrywki zmieniły się i odtąd na wzór Ameryki Południowej w ciągu roku rozgrywano dwa turnieje o mistrzostwo kraju. Latem 1997 klub wygrał turniej Verano, stając się mistrzem wiosny. Był to 10-ty, jubileuszowy tytuł mistrza Meksyku. Tyle samo tytułów miał tylko znienawidzony rywal Chivas – América Meksyk.

Ostatni raz Chivas dotarli do finału w turnieju zamknięcia (Clausura) w roku 2004, gdzie przgrali z UNAM Meksyk (Pumas) rzutami karnymi. Pomimo słabych okresów, jakie klub posiadał w swojej historii, Chivas zaliczani są do wielkich klubów meksykańskich.

Klub najbardziej znany jest z tego, że, tak jak Athletic Bilbao czy Saprissa San José korzysta z usług tylko krajowych piłkarzy. Właścicielem tego ostatniego klubu jest Jorge Vergara, także aktualny właściciel Chivas. Ze względu na taką politykę kibice klubu uważają, że jest on synonimem tego co meksykańskie. Opierając się na meksykańskich graczach, klub wyklucza kupowanie graczy, którzy nie urodzili się na meksykańskiej ziemi. Nie oznacza to jednak, że i trener musi być Meksykaninem.

Resztę roku 2005 kibice klubu najchętniej wymazaliby z pamięci. Vergara zaszokował wszystkich, wyrzucając dotychczasowego trenera Benjamina Galindo, który zdobył sobie wielka popularność po znakomitych występach w Copa Libertadores. Wydawało się, że jego pozycja jest nienaruszalna. Klub zaangażował Xabiera Azcargortę, stosunkowo mało znanego hiszpańskiego trenera, nieznającego specyfiki meksykańskich rozgrywek ligowych.

Wyniki były katastrofalne aż do końca turnieju otwarcia (Apertura) roku 2005. Natychmiast po zakończeniu fatalnego turnieju hiszpański trener został wyrzucony z posady, choć większość kibiców była przekonana, że powinno się to zrobić znacznie wcześniej. W powszechnej opinii za złe rezultaty w większym stopniu niż Azkargortę winiono Vergarę, uważając że sposób, w jaki wyrzucił on z klubu, i to w środku sezonu, mającego dotąd znakomite wyniki Galindo, wpłynęło w ogromnym stopniu na całą drużyną i wynikłych stąd napięć Azkargorta nie był w stanie opanować. W początkach turnieju otwarcia (Clausura) roku 2006, w stulecie istnienia klubu, zatrudniono byłego, odnoszącego już niegdyś z Chivas sukcesy, holenderskiego trenera Hansa Westerhofa. Jednak nie na długo, gdyż wkrótce zwolniono go ze stanowiska, a na jego miejsce powołano dotychczasowego asystenta Jose Manuela "Chepo" De La Torre.

Na stulecie klubu rozpoczęto w Guadalajarze budowę nowego stadionu o nazwie Estadio Chivas (przewidywana pojemność 45000 widzów).

[edytuj] Copa Libertadores 2005

Dnia 14 czerwca 2005 Chivas sprawiło wielką sensację eliminując argentyńską superpotęgę – Boca Juniors Buenos Aires w ćwierćfinale Copa Libertadores. W Guadalajarze doszło do szokującego pogromu 4:0 (przy czym wszystkie gole padły w drugiej połowie). W rewanżu na La Bombonera Boca atakowało z furią, jednak nie udało się znaleźć luki w świetnie zorganizowanej defensywie drużyny meksykańskiej. W 79 minucie gra została wstrzymana przez sędziego z powodu kłótni pomiędzy Adolfo Bautistą a Martinem Palermo. Doszło wkrótce do zamieszek na trybunach, co nie pozwoliło na wznowienie gry. W kierunku graczy i ławki trenerskiej Chivas zaczęły sypać się z trybun różne przedmioty. W tym czasie Jorge Benítez (lub Chino Benítez), trener Boca Juniors, został wyrzucony po plunięciu w twarz Adolfo Bautisty, gdy ten zmierzał do przebieralni po otrzymaniu czerwonej kartki. Od tego czasu znany jest w Meksyku pod nazwą "Cochino Benítez" (świnka Benítez). Mecz transmitowany był przez telewizje całego świata – więc cały świat mógł zobaczyć haniebne zachowanie Beníteza. Bramkarz Chivas Jesús Corona (wypożyczony z UAG Guadalajara specjalnie na Copa Libertadores) miał dziś swój wielki dzień, broniąc wszystkie strzały graczy Boca. Mecz zakończył się wynikiem 0:0, który pozostawiono i Chivas znalazło się aż w półfinale, gdzie nie dali rady Atlético Paranaense Kurytyba. W Kurytybie przegrali 3:0, remisując u siebie 2:2.

[edytuj] Strata wielkiej szóstki podczas Clausura 2006

Na początku kwietnia trener narodowej drużyny Meksyku Ricardo Lavolpe ogłosił wstępną listę 26 (docelowo miało być 23) graczy mających reprezentować Meksyk podczas nadchodzących mistrzostw świata w Niemczech. Na liście tej znaleźli się następujący gracze Chivas:

Oswaldo Sanchez
Francisco Javier Rodriguez
Carlos Salcido
Gonzalo Pineda
Omar Bravo
Ramón Morales

Gracze ci powołani zostali akurat w momencie, gdy klub ich najbardziej potrzebował. W meczach barażowych Clausura 2006 osłabiony zespół w pierwszych trzech meczach nie zdobył nawet punktu. Wielu młodych graczy, jak Patricio Araujo czy Omar Esparza dostało szansę, by móc dłużej zagrać w pierwszym składzie.

[edytuj] Clausura 2006

Ostatnią grę fazy grupowej w sezonie Clausura 2006 przegrano z mistrzem Apertura 2005 Deportivo Toluca 0:2. Wydawało się, że szanse występu w grach barażowych były bliskie zera. Przyczyną niepowodzeń był fakt, że zespół złożony był głównie z młodych, niedoświadczonych graczy (większość poniżej 25 lat), a atak prowadzony przez Adolfo Bautistę i Alberto Medinę miał wiele trudności w zdobywaniu goli. Natomiast podstawowy skład Chivas był mieszaniną doświadczonych weteranów i młodych graczy.

Następnego dnia po porażce stał się cud, a właściwie cała seria cudów, które dały 7 miejsce i możliwość gry z będącym na 2 miejscu zespołem Jaguares Tuxtla Gutiérrez. Pierwszy mecz rozegrany na Estadio Jalisco wygrały Jaguary 3:2. Wydawało się, że Chivas zakończył swój udział turnieju zamknięcia 2006 – następny mecz trzeba było wygrać różnicą dwóch bramek. Mecz rewanżowy odbył się w ciężkich warunkach, przy gorącym i wilgotnym powietrzu, do którego lokalny rywal był lepiej przyzwyczajony. Trener De La Torre dokonał zmiany w składzie, umieszczając w bramce Luisa Ernesto Michela. Dodatkowo w środku pola zagrali Roberto "Ruso" Rivera i Julio "Jerry" Estrada. Inną poważną zmianą był powrót dawnego gracza Chivas, Hectora Castro, znanego jako "El Pirata" (Pirat). W tak zmienionym składzie Chivas rozegrali znakomity mecz, sprawiając swym kibicom kolejny cud. W 90 minucie meczu piłkarze Chivas wykonywali rzut rożny. Po centrze z rogu Johnny Garcia skierował piłkę do bramki rywala i bramkarz Jaguarów Omar Ortiz był bez szans. Piłkarzy Chivas ogarnęła taka radość, jakby co najmniej zdobyli tytuł mistrzów świata. Mecz zakończył się wynikiem 4:2. W półfinale czekał na Chivas ogólny lider – Pachuca. W pierwszym meczu w Guadalajarze wygrali goście 2:1 (w ostatnich sekundach meczu "El Pirata" Castro strzelił samobójczego gola przy próbie wybicia piłki poza boisko). I znów trzeba było cudu, by wygrać dwoma bramkami na boisku przeciwnika i zagrać w finale z San Luis San Luis Potosí. Na meczu rewanżowym obecny był piłkarz-legenda futbolu – sam Pelé. Gdy do końca doliczonego czasu drugiej połowy (3 minuty) brakowało 1 minuty Chivas prowadził 3:1 i był już w finale. Prawdziwym bohaterem był Adolfo Bautista, który zdobył dwie bramki. Gdy zostało już tylko 10 sekund, Pachuca wykonywała rzut wolny. Trener gospodarzy José Luiz Trejo kazał wszystkim oprócz bramkarza ruszyć w pole karne Chivas. Aquivaldo Mosquera uderzył wspaniale głową i bramkarz Chivas nie miał szans. Miejscowi kibice oszaleli ze szczęścia. Tak zemściła się słaba postawa w grupowym etapie turnieju. Jedynym pocieszeniem był fakt, że to właśnie Pachuca sięgnęła po tytuł mistrza oraz, że zespół pozbawiony podstawowych graczy okazał się posiadać utalentowaną, rokującą nadzieję na przyszłe sukcesy młodzież.

[edytuj] Copa Libertadores 2006

Dnia 31 stycznia 2006 Chivas dwukrotnie pokonał Colo Colo Santiago zarówno na wyjeździe (3:1) jak i u siebie (5:3) kwalifikując się do fazy grupowej. Dnia 21 marca 2006 w na Estadio Jalisco Guadalajarze i następnie 5 kwietnia 2006 Chivas dwukrotnie pokonał 2:1 najlepszą aktualnie drużynę świata – São Paulo. Remis 0:0 z Cienciano Cuzco zakończył udział w fazie grupowej. Chivas awansowało do 1/8 finału. Zwycięstwo w Guadalajarze 3:0 nad Independiente Santa Fe Bogotá zdawało się być wystarczającą zaliczką przed rewanżem. Gdy w Bogocie Héctor Reynoso w 9 minucie zdobył bramkę, zespół rozluźnił się i zaczął myśleć o kolejnych meczach. Jednak Kolumbijczycy nie dawali za wygraną i w 86 minucie po wykorzystanym przez Davida Montoyę rzucie karnym prowadzili już 3:1, tworząc dramatyczną końcówkę. Wynik meczu nie uległ jednak zmianie i Chivas dotarli do ćwierćfinału. Tu czekał na nich słynny Vélez Sarsfield Buenos Aires. Remis 0:0 w Guadalajarze nie wróżył sukcesu, jednak w Buenos Aires niespodzianka – na kwadrans przed końcem meczu po karnym Ramóna Moralesa i bramce Adolfo Bautisty Chivas prowadzili 2:0. Argentyńczycy w końcówce rzucili się do szaleńczych ataków, ale tylko raz, w 82 minucie, Pablo Batalla zdołała trafić do bramki meksykańskiej drużyny. Chivas ponownie dotarli do półfinału najbardziej prestiżowego obok europejskiej Ligi Mistrzów klubowego turnieju świata. W półfinale czekał grupowy rywal – São Paulo. Tym razem jednak drużyna brazylijska nie na wiele pozwoliła Meksykanom, wygrywając 1:0 w Guadalajarze i bijąc Chivas w Sao Paulo aż 3:0. Ponownie kariera Chivas w Copa Libertadores skończyła się na półfinale i ponownie drogę do finału zagrodziła drużyna z Brazylii.