Dhaulagiri

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Dhaulagiri
Dhaulagiri I
Państwo	Nepal, Azja
Pasmo	Himalaje Środkowo-Zachodnie, Himalaje
Wysokość	8 167 m n.p.m.
Szerokość geograficzna	28°42' N
Długość geograficzna	83°30' E
Data zdobycia	1960
Zdobyta przez	Kurt Diemberger i Albin Schelbert (Austria), Nawang Dorje (Nepal)

Dhaulagiri (sanskryt "Biała Góra") - szczyt w Himalajach środkowo-zachodnich o wysokości 8167 m n.p.m., oddzielony od pobliskiej Annapurny głęboko wciętą doliną rzeki Kali Gandaki.

Dhaulagiri jest siódmym co do wysokości ośmiotysięcznikiem, najwyższym z tak zwanych niskich ośmiotysięczników. W masywie można wyodrębnić sześć w miarę samodzielnych wierzchołków:

Dhaulagiri I 8167 m
Dhaulagiri II 7751 m (30. co do wysokości szczyt świata)
Dhaulagiri III 7715 m
Dhaulagiri IV 7661 m
Dhaulagiri V 7618 m
Dhaulagiri VI 7268 m

Przez pewien czas, od pomiarów dokonanych w 1818 aż do połowy XIX wieku, uważany za najwyższą górę świata.

Próbę wejścia podjęła wyprawa francuska w 1950 roku. W obliczu trudności orientacyjnych spowodowanych brakiem map i nieznajomością terenu Francuzi przenieśli się pod Annapurnę.

[edytuj] Zdobywcy

13 maja 1960 roku pierwsze wejście szwajcarskiej wyprawy kierowanej przez Maxa Eiselina. W ataku szczytowym uczestniczyli: Kurt Diemberger, Peter Diener, Ernest Forrer, Albin Schelbert i Szerpowie Nawang Dorje i Nyima Dorje. 23 maja na wierzchołek weszli Michel Vaucher i Hugo Weber . Uczestnikami tej wyprawy byli też dwaj Polacy: Jerzy Hajdukiewicz i Adam Skoczylas.

[edytuj] Polskie wejścia

18 maja 1980 - Wojciech Kurtyka i Ludwik Wilczyński ścianą zachodnią (2400 metrów) w stylu alpejskim. W wejściu współuczestniczyli Rene Ghilini i Alex McIntyre
18 maja 1983 - Mirosław Gardzielewski, Jacek Jezierski, Tadeusz Łaukajtys i Wacław Otręba
21 stycznia 1985 - Andrzej Czok i Jerzy Kukuczka - pierwsze wejście zimowe w wyprawie kierowanej przez Adama Bilczewskiego
24 kwietnia 1990 - Krzysztof Wielicki
1994 - Piotr Pustelnik