Engelbert Humperdinck (piosenkarz)
Z Wikipedii
Engelbert Humperdinck, właściwie Arnold George Dorsey (ur. 2 maja 1936 r. w Madras), jest piosenkarzem. Wychował się w Leicester (Anglia) i przyjął pseudonim po niemieckim kompozytorze (zob. Engelbert Humperdinck (kompozytor)). Humperdinck sprzedał łącznie ok. 150 million płyt i nagrań i jest uznawany za jednego z największych światowych wykonawców.
Spis treści |
[edytuj] Dzieciństwo
Rodzina Engelberta, pochodząca z klasy robotniczej, składała się z 11 braci i sióstr. On sam zainteresował się muzyką w wieku 11 lat, kiedy rozpoczął grę na saksofonie. Później śpiewał w nocnych klubach (początek lat 1950.), w tym piosenki z oper E. Humperdincka (kompozytora), które wpłynęły na niego w taki sposób, że przyjął pseudonim po tym niemieckim artyście. W połowie lat 50. przeniósł się do USA.
[edytuj] Początki kariery
Pierwsze lata w Ameryce nie były pomyślne, ale zainteresowali się nim menadżerowie z Decca Records, którzy szukali nowego nazwiska. Ostatecznie, z początkiem lat 1960. udało mu się wydać kilka przebojów, które jednak zostały przytłumione przez innych brytyjskich wykonawców tego okresu (m.in. zespół The Beatles).
W 1967 r. Humperdinck nagrał singel "Release Me", który przyniósł mu wielką popularność. Piosenka cieszyła się powodzeniem zarówno w Wielkiej Brytanii, jak i w Stanach Zjednoczonych. Dziennie sprzedawano nawet 85 tys. kopii utworu. Była to wolna ballada i przyniosła mu sukces wśród starszych słuchaczy.
Engelbert natychmiast zdobył rzesze oddanych fanów, w większości kobiet. Krytycy jednak wydawali nieprzychylne recenzje: uważano, że jest tanim śpiewakiem, dążącym do zdobycia popularności (większość jego piosenek to piosenki miłosne). Zarzucano mu brak własnego stylu, także to, że nie wprowadził do sztuki nic nowego. Wydawał się jednym z wielu mu podobnych wówczas piosenkarzy z Hollywood.
[edytuj] Kariera w latach 1960 i 1970
Humperdinck tworzył sprzedające się w milionach egzemplarzy przeboje z romantycznymi piosenkami. Liczba jego występów na żywo sięgała nawet 100 rocznie. Jednak jego piosenki nie były nadawane przez rozgłośnie radiowe, nastawione raczej na rock'n'rolla i to właśnie koncerty pomagały mu utrzymać kontakt z fanami. Te przedstawienia cechowała niespotykana dotychczas ekstrawagancja, która nałożyła w konsekwencji analogiczne wymagania producentom takich show w różnych klubach na całym świecie. Najbardziej widoczne jest to w przedstawieniach w Las Vegas. "Nie chcę dawać ludziom tego, co już widzieli" - mówił w 1992 r. - "Traktuję bardzo poważnie moją rolę na estradzie. Chcę dać iskrę, której ludzie się nie spodziewają, i wielkiego kopa komuś, kto mówi nie wiedziałem, że to można zrobić!.".
Pod koniec lat 1960. fankluby Engelberta ogarnęły już cały świat. Jego członkowie wyznawali niemal nową religię: "Nasz świat to Engelbert" czy "Engelbert... Wierzymy w Ciebie". Setki fanek twierdziło, że jest w ciąży z muzykiem.
Wydany w 1976 album After the Lovin' otrzymał nominację do Grammy Award. Wreszcie jego twórczość została doceniona przez krytyków. Jednak miał on niewielki wpływ na nagrywanie samych piosenek, a wkrótce o wszystkich sprawach, takich jak wybór piosenek na płytę, decydował już ktoś inny, a jego rola sprowadziła się do bycia śpiewającą marionetką w ręku wytwórni płytowej. Jednocześnie jego piosenki zaczęły być bardziej różnorodne.
[edytuj] Od lat 1980
W latach 1980. Engelbert dotarł już do 50. roku życia, ale jego albumy ciągle regularnie wydawano. On sam dawał rocznie nawet ponad 200 koncertów. Ciągle był obiektem adoracji rzeszy fanek. Mieszkał równocześnie w Anglii i w Beverly Hills. Mimo tego, udawało mu się prowadzić stabilne życie z żoną Patrycją. Łącznie mieli czterech synów, powiązanych z pracą ojca.
W 1989 r. otrzymał gwiazdkę na słynnym Pasażu Sławy w Hollywood. Spotykał się z królową Anglii i prezydentami. Aktywnie działa w różnych fundacjach charytatywnych.
[edytuj] Najpopularniejsze piosenki
- Am I That Easy to Forget?
- Release Me
- The Last Waltz
- After the Lovin'
[edytuj] Zobacz również
- Engelbert Humperdinck (kompozytor), 1854-1921
- http://www.engelbert.com/ (oficjalna strona, w języku angielskim)
