Ferdynand Foch

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Ferdynand Foch (ur. w Tarbes 2 października 1851 - zm. 20 marca 1929) - marszałek Francji, Wielkiej Brytanii i marszałek Polski.

Marszałek Foch

Będąc w czasie pierwszej wojny światowej zwolennikiem działań ofensywnych, sprawił, że wielu żołnierzy z jego dwudziestego korpusu zginęło w sierpniu 1914 od ognia niemieckich karabinów maszynowych. Na początku 1918 roku został naczelnym wodzem sił sprzymierzonych na froncie zachodnim. Był głównym przedstawicielem Francji w rozmowach dotyczących zawieszenia broni w listopadzie 1918 roku.

Ferdynand Foch otrzymał w 1923 tytuł marszałka Polski. Posiadał również tytuł marszałka Wielkiej Brytanii. Odznaczony Krzyżem Wielkim (I klasy) Orderu Virtuti Militari i Orderem Orła Białego.

Był nieprzejednanym wrogiem Niemiec, dążył do ostatecznego ich zniszczenia, by już więcej nie zagrażały Europie. Planował wspólne uderzenie wraz z Polską na Niemcy, które miało polegać na "przecięciu" Niemiec na pół, a potem osobno pacyfikować część północną i południową.

Gdy podpisano traktat wersalski wypowiedział się o nim następująco: "To nie pokój, lecz zawieszenie broni na dwadzieścia lat".

11 maja 1922 odbyła się w auli Politechniki Lwowskiej uroczystość nadania doktoratu honoris causa marszałkowi Francji Ferdynandowi Fochowi. Wydarzeniu temu nadano szczególnie uroczysty charakter, całe grono wystąpiło we frakach, u wrót uczelni witali Focha rektor Julian Fabiański i prorektor Maksymilian Tytus Huber, oni też w auli wygłosili odpowiednie przemówienia. W imieniu młodzieży przemawiał, w mundurze kapitana Wojska Polskiego, były prezes Bratniej Pomocy, Jan Nawrocki. Kiedy marszałek opuszczał gmach, rozentuzjazmowana młodzież studencka wyprzęgła konie i pociągnęła karetę przy pomocy lin ulicami Sapiehy i Kopernika, wśród wiwatujących gęstych szpalerów ludności do ratusza, gdzie dostojnemu gościowi nadano obywatelstwo honorowe Lwowa.

Otrzymał także tytuły doktora honoris causa Uniwersytetu Jagiellońskiego (1918), Warszawskiego (1921) oraz Poznańskiego (1923).

Marszałkowie Francji w XX wieku

Joseph Joffre • Ferdinand Foch • Philippe Pétain • Joseph Simon Gallieni (P) • Louis Hubert Gonzalve Lyautey • Louis Félix Marie François Franchet d'Esperey • Marie Émile Fayolle • Michel Joseph Maunoury • Jean de Lattre de Tassigny (P) • Philippe Marie Leclerc (P) • Alphonse Juin • Marie Pierre Koenig (P)
P - tytuł przyznany pośmiertnie