Fort Dębe
Z Wikipedii
 |
| Umocnienia Warszawy i okolic |
|
Forty: I - II - III - IV - V - VI - VII - VIII IX - D-1 - D-2 - X - D-3 - XI - D-4 - XII - XIII - D-5 - D-6 - Grupa Fortowa "Goławice" (XIVb) - XIV - Grupa Fortowa "Carski Dar" (XV) - XVI - D-7 - D-8 - Grupa Fortowa "Janówek" (D-9, XVII) - D-10 - XVIII |
|
Cytadela - Bateria Nadbrzeżna - Fort Siergieja - Fort Gieorgija - Fort Pawła - Fort Aleksieja - Fort Władimira - Fort Śliwickiego Forty: P (Bema) - W (Wola) - W-Tscha (Odolany) - Tscha (Szczęśliwice) - Tscha-M (Rakowiec) - M (Mokotów) - M-Tsche (Odyńca) - Tsche (Piłsudskiego) I - II - IIA - III - IV - V - VI - VII - VIIA - VIII - IX - X - XI - XIA - XII - XIIA - XIII - XIV - XIVA - Kawęczyn - Wawer |
|
|
| Fort Beniaminów - Fort Dębe - Fort Kawęczyn - Fort Łomianki - Fort Maciołki - Fort Pustelniki - Fort Wawer |
|
|
Współrzędne: 52° 29' 52" N, 20° 55' 40" E
Fort Dębe został zbudowany przez Rosjan w okresie poprzedzającym I Wojnę Światową. Budowę fortu, zaprojektowanego przez gen. inż. Wieliczkę, podjęto w roku 1901 i kontynuowano do wybuchu wojny rosyjsko-japońskiej w roku 1904. Prace podjęto ponownie w roku 1909. Mimo tak długiego czasu prac budowa fortu nigdy nie została w pełni ukończona.
Fort Dębe, znajdujący się w połowie odcinka między twierdzami w Modlinie i Zegrzu stanowił uzupełnienie Warszawskiego Rejonu Fortecznego, opierającego się na trójkącie twierdz: Modlina, Zegrza i Warszawy. Zbudowany został na planie trapezu, materiałem użytym do budowy był beton. Wybudowano jedną z dwóch części koszar wraz z kaponierą szyjową, dwa dużych rozmiarów tradytory (półkaponiery) z betonowymi wieżami obserwacyjnymi, dwie kaponiery przeciwskarpowe oraz poternę łączącą część obiektów. Na wale głównym fortu zamontowano półpancerne stanowiska obserwacyjne. Fort otaczała sucha fosa.
W roku 1915 pod fort podeszły wojska niemieckie. Załoga odparła kilka szturmów, po czym wykonawszy główne zadanie - odwrót wojsk własnych - opuściła umocnienia, wysadzając najpierw niektóre elementy fortu (kaponiery oraz poternę w części czołowej). 7 sierpnia 1915 roku Niemcy zajęli fort.
Umocnienie przetrwało do naszych czasów w dobrym stanie, z wyjątkiem wymienionych uszkodzeń z 1915 roku. Obecnie teren wokół fortu zajmują ogródki działkowe. By uzyskać dostęp do fortu, należy skontaktować się z ich administracją. Aktualnie nie są znane plany zagospodarowania fortu jako atrakcji turystycznej.
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Zdjęcie satelitarne fortu na Google Maps. Wyraźnie widoczny regularny kształt fortu.
