Fort XVI Twierdzy Modlin

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).


Umocnienia Warszawy i okolic
Twierdza Modlin Forty: I - II - III - IV - V - VI - VII - VIII IX - D-1 - D-2 - X - D-3 - XI - D-4 - XII - XIII - D-5 - D-6 - Grupa Fortowa "Goławice" (XIVb) - XIV - Grupa Fortowa "Carski Dar" (XV) - XVI - D-7 - D-8 - Grupa Fortowa "Janówek" (D-9, XVII) - D-10 - XVIII
Twierdza Warszawa Cytadela - Bateria Nadbrzeżna - Fort Siergieja - Fort Gieorgija - Fort Pawła - Fort Aleksieja - Fort Władimira - Fort Śliwickiego Forty: P (Bema) - W (Wola) - W-Tscha (Odolany) - Tscha (Szczęśliwice) - Tscha-M (Rakowiec) - M (Mokotów) - M-Tsche (Odyńca) - Tsche (Piłsudskiego) I - II - IIA - III - IV - V - VI - VII - VIIA - VIII - IX - X - XI - XIA - XII - XIIA - XIII - XIV - XIVA - Kawęczyn - Wawer
Twierdza Zegrze Umocnienie Duże - Umocnienie Małe
Fort Beniaminów - Fort Dębe - Fort Kawęczyn - Fort Łomianki - Fort Maciołki - Fort Pustelniki - Fort Wawer
Warszawski Rejon Forteczny

Fort XVI: jedno z wejść do podwalni

Fort XVI: polska eksperymentalna kopuła pancerna dla ckm

Fort XVI - to jeden z fortów Twierdzy Modlin, wzniesiony w ramach budowy drugiego, zewnętrznego pierścienia fortów w latach 1912-1915.

Fort znajduje się we wsi Czarnowo. Podstawę do jego budowy stanowił wzorcowy fort "F1909" autorstwa generała Konstantego Wieliczki.

Fort nie został do wybuchu I wojny światowej ukończony, jednak wzniesiono większość jego budowli i przygotowano układ ziemny (wały, rowy, esplanadę). Fort posiadał narys trapezu. Głównym obiektem był schron - podwalnia, która ciągnęła się pod głównym wałem (fot.). Na wale znajdowały się stanowiska bojowe dla piechoty i betonowe schrony. Nie zamontowano jednak kopuł pancernych, planowano prawdopodobnie również montaż wieży pancernej (na lewym barku). Z podwalni wyprowadzono dwie poterny. Jedna prowadziła do dużej kaponiery przeciwskarpowej u styku czoła i lewego barku. Drugi obiekt w fosie, półkaponiera, nie został połączony z resztą obiektów, a z powodu pospiesznego doprowadzania go do gotowości bojowej jest jedną z najciekawszych tego typu konstrukcji w twierdzy. Druga biegła w kierunku szyi, gdzie miano zbudować kaponierę szyjową. Pomiędzy podwalnią a planowaną kaponierą przygotowano dodatkowe pomieszczenia schronowe.

W czasie walk w 1915 roku fort był bombardowany, po czym na rozkaz komendanta twierdzy, generała Bobyra, opuszczony. W okresie międzywojennym był fort bardzo intensywnie użytkowany na potrzeby polskich prac fortyfikacyjnych. Na jego wale zamontowano doświadczalnie dwie kopuły: bojową ckm (fot.) i obserwacyjną, zaś w rowie fortecznym prowadzono badania broni i pancerzy fortecznych, prowadząc próbne strzelania.

Obecnie fort otaczają ogródzki działkowe.