Główny Szlak Beskidzki im. Kazimierza Sosnowskiego
Z Wikipedii
Główny Szlak Beskidzki imienia Kazimierza Sosnowskiego – szlak turystyczny znakowany kolorem czerwonym 
biegnący od Ustronia w Beskidzie Śląskim do Wołosatego w Bieszczadach.
Najdłuższy szlak w polskich górach, liczy 519 km długości, przebiega przez Beskid Śląski, Beskid Żywiecki, Gorce, Beskid Sądecki, Beskid Niski oraz Bieszczady. Biegnąc najwyższymi partiami polskich Beskidów, umożliwia dotarcie na: Stożek, Baranią Górę, Babią Górę, Policę, Turbacz, Lubań, Przehybę, Radziejową, Jaworzynę Krynicką, Rotundę, Chryszczatą, Smerek, Tarnicę i Halicz, a także do miejscowości, takich jak: Ustroń, Rabka, Krościenko nad Dunajcem, Rytro, Krynica-Zdrój, Komańcza, Cisna, Ustrzyki Górne i in.
Główny Szlak Beskidzki został wytyczony w okresie międzywojennym. Przebieg części zachodniej (Ustroń-Krynica) został zaprojektowany przez Kazimierza Sosnowskiego i ukończono go w 1929. Wschodnia część, według projektu Mieczysława Orłowicza, została ukończona w 1935 i prowadziła aż do Czarnohory, która znajdowała się wówczas w granicach Polski.
Porównaj: Główny Szlak Sudecki im. Mieczysława Orłowicza.
