Grzegorz Leopold Seidler

Z Wikipedii

Grzegorz Leopold Seidler (ur. 18 września 1913 w Stanisławowie, zm. 28 grudnia 2004), prawnik i historyk idei, profesor i rektor Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie, członek Trybunału Stanu.W Stanisławowie ojciec Teodora – Leopold Seidler był profesorem i dyrektorem miejscowego gimnazjum, a trafił do tego miasta położonego na rubieżach Cesarstwa Austro-Węgierskiego ze Śląska Opawskiego, skąd pochodził. Do Stanisławowa przywiodło go małżeństwo z córką zubożałych ziemian, Ormianką Marią Romaszkan. Ród Romaszkanów zapisał się w historii ziem wschodnich, z tej rodziny wywodził się m.in. lwowski arcybiskup katolicki obrządku ormiańskiego.

Był synem Teodora (adwokata) i Eugenii z Dawidowiczów, starszym bratem Stefana (zootechnika). Studiował na UJ (ukończył w 1935), w 1938 obronił doktorat. Po wojnie pracował jako docent na UJ, w 1950 podjął pracę na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie (1950 profesor nadzwyczajny, 1957 profesor zwyczajny). W latach 1959-1969 był rektorem tej uczelni. Korzenie rodzinne Profesora zagłębione są zatem w mozaice kultur, charakterystycznej dla ludzi żyjących na pograniczu, na ziemiach, gdzie krzyżowały się i przenikały wzajemnie wpływy polskie, ruskie, ormiańskie, austriackie i żydowskie. Grzegorz Leopold Seidler urodzony w Stanisławowie, któremu po II wojnie nadano nazwę Iwanofrankowska, wyrastał w atmosferze wielokulturowości, tolerancji i zgodnego współżycia wielu nacji. Dla ludzi wychowanych w takiej atmosferze – zjawiskiem naturalnym było występowanie różnych kultur, religii, języków i mentalności. Zapewne atmosfera tych ziem i czasów, gdy zgodnie współżyły ze sobą różne grupy narodowościowe i warstwy społeczne, w ramach których każdy miał i znał swe miejsce – wykształciły szczególne podejście, które Profesor przykłada do wartości, jaką w życiu społecznym jest tolerancja. Motyw krzyżowania się i przenikania kultur – od dzieciństwa uznawany za zjawisko naturalne – być może przyczynił się do wybrania przez Profesora na miejsce spełnienia swoich planów życiowych i w istocie spędzenia większej części życia – miasto Lublin. Przerwał na kilka lat pracę w Lublinie w 1969 i był dyrektorem Instytutu Kultury Polskiej w Londynie. Od 1972 ponownie wykładowca lubelskiego uniwersytetu. Wykładał gościnnie w Kilonii i Cambridge. Wieloletni redaktor naczelny "Annales UMCS", został uhonorowany doktoratem honoris causa tej uczelni (miał także doktoraty honorowe Akademii Ekonomicznej w Krakowie i Lock Haven University w USA).

W latach 1949-1989 był członkiem PZPR, z ramienia partii został wybrany do Sejmu w 1985. W latach 90. był członkiem Trybunału Stanu. Otrzymał wiele odznaczeń państwowych, m.in. Krzyż Komandorski z Gwiazdą i Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski.

Autor ponad 100 prac naukowych z dziedziny teorii państwa i prawa oraz historii myśli politycznej, m.in.:

• Doktryny prawne imperializmu (1957)
• Przedmarksowska myśl polityczna (1974)
• Z zagadnień filozofii prawa (1978)
• W nurcie Oświecenia (1984)

Źródła:

• Kto jest kim w Polsce. Edycja 3, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1993

[edytuj] Bibliografia

^[1]

• Artykuł A. Pieniążka: Profesor Grzegorz Leopold Seidler, (w:) Państwo–Prawo–Myśl Prawnicza. Prace dedykowane Prof. G. L. Seidlerowi w dziewięćdziesiątą rocznicę urodzin, Lublin 2003.
• Czy wiesz kto to jest pod red. St. Łozy Warszawa 1938, Wydaw. Głównej Księgarni Wojskowej.