Gustaw Flaubert

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Gustaw Flaubert

Gustave Flaubert, Gustaw Flaubert (ur. 12 grudnia 1821 w Rouen, zm. 8 maja 1880 w Croisset) - powieściopisarz francuski.

Zadebiutował dwoma utworami młodzieńczymi o treści erotycznej: "Les memories d'un fou" (1833) i "Novembre" (1842; przekład pol. W. Mitarskiego: "Listopad", 1920) -

Pierwszym dojrzałym dziełem Flauberta jest "Madame Bovary" (1857 ; przekład polski L. Kacz.: "Pani Bovary", 1878; nowy przekład Alfreda Iwieńskiego, 1914). Autor ukazał smutne dzieje bohaterki z nieubłaganie naturalistyczną wiernością, rozmyślnym chłodem i ściśle poprawnym językiem. Druga jego historyczno - archeologiczna powieść "Salammbô" (1862; przekład polski Natalii Dygasińskiej, 1876) przedstawia życie dawnej Kartaginy za czasów Hamilkara Barka. "L'education sentimentale" (1869) jest obrazem młodzieńczej miłości autora na tle towarzystwa francuskiego w latach 1840-1850. Dialog "Tentation de saint Antoine" (1874; przekład pol. Ant. Langego: "Kuszenie św. Antoniego", 1907) jest świetnym utworem filozoficznym i historyczno - kulturalnym. Pośmiertnie, w roku 1881, wydano nieukończoną satyrę "Bouvard i Pécuchet", podejmującą m.in. problem pisarstwa historycznego. Pierwsze polskie wydanie w przekładzie Wacława Rogowicza - Warszawa PIW 1955. Flaubert pisał także nowele, wydane w Polsce pod wspólnym tytułem: Trzy opowieści. Nie obca mu była również twórczość dramatyczna, a njabardziej znanym utworem z tego zakresu jest Kandydat. Flauberta uważa się za pierwszego przedstawiciela naturalizmu. Wyznawca hasła "Sztuka dla sztuki", dążył do najwyższej doskonałości formy, przy możliwie największym obiektywizmie opisu.