Henryk V (cesarz rzymski)
Z Wikipedii
Henryk V (ur. prawdopodobnie 11 sierpnia 1081 – zm. 23 maja 1125), król niemiecki 1105-1125, cesarz rzymski 1111-1125, syn Henryka IV, doszedł do władzy w wyniku udanego buntu przeciwko ojcu.
W 1099 koronowany królem niemieckim, rzeczywiste rządy objął w 1105. W 1109 zorganizował wyprawę przeciwko Polsce, aby wymusić podział tego kraju. Zamiar się nie powiódł: najpierw nie udało mu się zająć Bytomia Odrzańskiego, następnie poniósł klęskę w oblężeniu Głogowa, po czym odstąpił na południe w kierunku Wrocławia (porażka, jaką tam poniósł stała się później zalążkiem wincentyńskiej legendy o bitwie na Psim Polu), a potem na wschód pod Kraków, również bez powodzenia.
W 1110 udzielił wsparcia Władysławowi I w staraniach o tron czeski.
Panowanie Henryka V to okres dalszego upadku autorytetu cesarskiego. Walki wewnątrz Niemiec i walki z papiestwem kompromitowały cesarza. W 1114 ożenił się z Matyldą, córką Henryka I, króla Anglii. W 1122 zawarł konkordat w Wormacji z papieżem Kalikstem II kończąc tym samym pierwszy spór o inwestyturę. Był ostatnim przedstawicielem dynastii frankońskiej na niemieckim tronie.
| Poprzednik Henryk IV |
 |
król Niemiec 1105-1125 |
|
Następca Lotar III |
| Poprzednik Henryk IV |
|
cesarz rzymski 1111-1125 |
|
Następca Lotar III |
