Hermann Hoth

Z Wikipedii

Hermann Hoth (ur. 12 kwietnia 1885 w Neuruppin w Marchii Brandenburskiej, zm. 26 stycznia 1971) - niemiecki wojskowy, generał wojsk pancernych. Odpowiedzialny za zbrodnie wojenne w podległych mu jednostkach Wehrmachtu w czasie II wojny światowej.

Po skończeniu gimnazjum Hermann Hoth wstąpił do Pruskiego Korpusu Kadetów, a w 1904 jako oficer do Reichswehry. Po skończeniu akademii wojskowej służył w 72 pułku piechoty Torgau. W czasie wybuchu I wojny światowej w stopniu kapitana wszedł do Wielkiego Sztabu Generalnego, następnie został dowódcą kompanii, szefem batalionu i oddziału lotniczego. Pod koniec wojny został oficerem sztabu generalnego dywizji piechoty. W latach 1935 - 1938 dowodził 18 dywizją a następnie XV korpusem armijnym w stopniu generała porucznika.

W czasie walk w Polsce w 1939 dowodził XV korpusem pancernym, który znacznie przyczynił się do powodzenia całej operacji. W czasie kampanii francuskiej Hoth również odniósł sukcesy. Podczas ataku na ZSRR dowodził 3 grupą pancerną a następnie 3 Armią pancerną, biorąc udział w działaniach w ramach Grupy Armii "Środek". 9 lipca 1941 już jako generał pułkownik zdobył Witebsk. Od 5 października 1941 do 1 czerwca 1942 dowódca 17 Armii - 27 października 1941 zdobył na jej czele Kramatorsk. Następnie walczył na Ukrainie.

Wraz z rozpoczęciem operacji "Friedericus" 17 maja 1942 Hoth, ze swoją 17 Armią, 1 Armią pancerną feldmarszałka Paula Kleista i 6 Armią feldmarszałka Friedricha Paulusa, nacierali na wojska radzieckiego marszałka Siemiona Timoszenki w celu zdobycia dogodnych pozycji wyjściowych w rejonie Charkowa do ofensywy letniej, która miała otworzyć drogę do Stalingradu. 1 czerwca 1942 Hoth został dowódcą 4 Armii pancernej. W ramach grupy armii "Don" dowodzonej przez Ericha von Mansteina, wojska pancerne Hotha usiłowały przedrzeć się do znajdujących się w okrążeniu wojsk feldmarszałka Paulusa, podczas trwającej bitwy pod Stalingradem. Hermann Hoth brał udział w bitwie na łuku Kurskim w 1943, po której został odznaczony Krzyżem Rycerskim z Mieczami. Ostatnią bitwą Hotha była bitwa nad Dnieprem, w której jego armia została rozbita. W 1945 dowodził obroną Gór Rudawskich.

8 maja 1945 Hoth poddał się Amerykanom, a następnie został osądzony przed Międzynarodowym Trybunałem Wojskowym w Norymberdze - został uznany za odpowiedzialnego za udział w przygotowaniach do wojny napastniczej i zbrodnie wojenne w podległych mu jednostkach armii niemieckiej. Został skazany na 15 lat więzienia w twierdzy. Zwolniony przedterminowo 7 kwietnia 1954. W 1958 napisał książkę o operacjach wojsk pancernych, (Panzer-Operationen). Zmarł 26 stycznia 1971.

[edytuj] Odznaczenia, m.in.

• Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego (27. 10. 1939) z Liśćmi Dębowymi (17. 7. 1941) i Mieczami (15. 9. 1943)
• Krzyż Rycerski Orderu Rodu Hohenzollernów z Mieczami
• Krzyż Żelazny (1914) I i II klasy