Ignacy Dec

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

bp Ignacy Dec
Biskup Ignacy Dec
Dewiza	Misericordia et Veritas
Data wyboru	25 marca 2004
Urodzony	27 lipca 1944

Ignacy Dec (ur. 27 lipca 1944 r. w Hucisku koło Leżajska) – polski duchowny katolicki, teolog, biskup ordynariusz diecezji świdnickiej.

[edytuj] Biografia

Pochodzi z rodziny rolniczej, jest synem Wojciecha i Anieli z domu Siuzdak, ma siedmioro rodzeństwa (dwie siostry zostały zakonnicami). Kształcił się w Liceum Ogólnokształcącym w Leżajsku (1958-1962), następnie podjął studia z filozofii i teologii w Arcybiskupim Wyższym Seminarium Duchownym i Papieskim Fakultecie Teologicznym we Wrocławiu (1962-1969, z przerwą na dwuletnią służbę wojskową w Lublinie, 1963-1965). Przyjął święcenia kapłańskie 21 czerwca 1969 z rąk arcybiskupa Bolesława Kominka. W 1971 obronił na Papieskim Fakultecie Teologicznym we Wrocławiu pracę magistersko-licencjacką Duszpasterstwo w Archiprezbiteracie Żorskim w XVII wieku w świetle wizytacji biskupich, przygotowaną pod kierunkiem biskupa prof. Wincentego Urbana. W kolejnych latach odbywał studia specjalistyczne i zdobywał kolejne stopnie naukowe - 1970-1976 na KUL (1973 magister filozofii chrześcijańskiej na podstawie pracy Gabriela Marcela teoria miłości, przygotowanej pod kierunkiem ks. prof. Mieczysława Krąpca; 1976 doktorat na podstawie pracy Tomaszowa a Marcelowa teoria człowieka, również przygotowanej pod kierunkiem prof. Krąpca; 1975 magister teologii fundamentalnej na podstawie pracy Komunia ja-ty w ujęciu Gabriela Marcela, przygotowanej pod kierunkiem ks. prof. Czesława Bartnika), 1979-1980 na uniwersytetach w belgijskim Louvain i niemieckim Paderborn; w 1991 habilitował się na Wydziale Filozofii KUL (praca Transcendencja bytu ludzkiego w ujęciu twórców Szkoły Lubelskiej). Wśród jego pedagogów na KUL byli m.in. Karol Wojtyła i Stefan Swieżawski.

W 1976 r. został adiunktem przy katedrze antropologii filozoficznej na Papieskim Fakultecie Teologicznym we Wrocławiu (następnie Papieski Wydział Teologiczny), w 1991 mianowany docentem, w 1993 profesorem nadzwyczajnym; w 1999 uzyskał tytuł profesora zwyczajnego. Kierował katedrą antropologii filozoficznej i etyki oraz Instytutem Filozofii Chrześcijańskim przy PWT, prowadził również zajęcia dydaktyczne w Metropolitalnym Wyższym Seminarium Duchownym we Wrocławiu. W latach 1982-1984 był prefektem, 1984-1988 wicerektorem, 1988-1995 rektorem seminarium, a 1992-2004 - rektorem Papieskiego Wydziału Teologicznego. Założył i redagował pisma naukowe wrocławskiej uczelni teologicznej, był współtwórcą i prezesem Wrocławskiego Towarzystwa Teologicznego, członkiem Wrocławskiego Towarzystwa Naukowego (od 2001) i Komitetu Nauk Teologicznych PAN (od 2003).

W pracy naukowej zajmuje się filozofią chrześcijańską (tomizm, egzystencjalizm chrześcijański), antropologią filozoficzną, historią filozofii nowożytnej. Ogłosił ponad 1100 publikacji naukowych, wypromował ponad 1500 magistrów; był również promotorem pięciu doktoratów honoris causa Papieskiego Wydziału Teologicznego we Wrocławiu (odebrali je Henryk Gulbinowicz, 1995; Joseph Ratzinger, 2000; Jan Kmita, 2002; Angelo Sodano, 2002; Franciszek Ziejka, 2003).

W 1988 r. otrzymał tytuł prałata papieskiego, w 1992 kanonika gremialnego Kapituły Katedralnej we Wrocławiu, w 1999 protonotariusza apostolskiego (infułata). 24 lutego 2004 Jan Paweł II mianował go pierwszym biskupem nowo utworzonej diecezji świdnickiej. Sakrę biskupią ks. prof. Dec przyjął 25 marca 2004 r. w katedrze świdnickiej (dawnym kościele parafialnym pod wezwaniem św. Stanisława) z rąk kardynała Gulbinowicza.