Iqaluit
Z Wikipedii
| Iqaluit | |
 Położenie na mapie Ziemi Bafina |
|
| Państwo |  Kanada |
| Terytorium | Nunavut |
| Powierzchnia | 52,34 km² |
| Położenie | 63°45' N 68°31' W |
| Ludność | 5 236 (2001) |
| Gęstość zaludnienia | 100 osób/km² |
| Strona internetowa | |
| Galeria zdjęć w Wikimedia Commons | |
 |
|
Współrzędne: 63°45' N 068°31' W
Iqaluit (inuktitut ᐃᖃᓗᐃᑦ, co znaczy "miejsce, gdzie jest wiele ryb", dawniej Frobisher Bay) - stolica i największe miasto terytorium Nunavut w Kanadzie. Leży na południowym wybrzeżu Ziemi Bafina, na końcu zatoki o tej samej nazwie. Ma 5 236 mieszkańców (dane ze spisu powszechnego w 2001), z czego około 60% stanowią Inuici.
Stałe osadnictwo rozpoczęło się tutaj w 1942 r., gdy Amerykanie założyli bazę lotnictwa. Nazwali ją od zatoki, nad którą leży miasto. (Zatoka z kolej nazwana jest na cześć żeglarza Martina Frobishera.) Po II wojnie światowej zlokalizowana była tu baza ochrony przeciwrakietowej (Distant Early Warning) Dowództwa Północnoamerykańskiej Obrony Powietrznej. Angielska nazwa "Frobisher Bay" została oficjalnie zmieniona na inuicką "Iqaluit" 1 stycznia 1987, lecz należy zauważyć, że Inuici zawsze używali tej drugiej. W grudniu 1995, Iqaluit zostało wybrane przyszłą stolicą Nunavut w referendum. 19 kwietnia 2001 Iqaluit oficjalnie otrzymało prawa miejskie.
Miasto ma typowo arktyczny klimat. Średna miesięczna temperatura utrzymuje się poniżej zera przez osiem miesięcy w roku. Jest to jedyna w Kanadzie stolica terytorialna niedostępna z reszty kraju za pomocą szosy. Można dostać się tam samolotem, lub, jeżeli zatoka nie jest oblodzona, statkiem.
Ze względu na stosunkowo duże lotnisko i zimny klimat, testuje się tu, jak zachowują się w zimnych warunkach samoloty. Lądował tu m.in. superjumbo Airbus A380.
