Józef Kanty Ossoliński
Z Wikipedii
| Józef Kanty Ossoliński | |
 |
|
| Herb | Topór
 |
| Data urodzenia | 1707 |
| Data śmierci | 7 października 1780 |
| Miejsce śmierci | Rymanów |
| Rodzina | Ossolińscy |
| Rodzice | Franciszek Maksymilian Ossoliński Katarzyna Miączyńska |
| Małżonek | Teresa Stadnicka |
| Dzieci | Maksymilian Ossoliński
Józef Salezy Ossoliński |
Józef Kanty Ossoliński (ur. 1707 - zm. 7 października 1780 w Rymanowie) - polski magnat.
Spis treści |
[edytuj] Biografia
Edukował się w Krakowie (1721) na Akademii Krakowskiej, w Paryżu w sierpniu 1727 roku pod okiem kardynała André Hercule de Fleury. Jego pobyt we Francji związany był z przygotowaniami do osadzenia na tronie polskim Stanisława Leszczyńskiego. Wraz z francuskim pułkownikiem Błędowskim wyruszył w 1729 roku do Wrocławia. Tego samego roku, za sprawą swojego ojca Franciszka został posłem inflandzkim na sejmie grodzieńskim.
Był komendantem chorągwi w regimencie pieszym artylerii koronnej Jana Klemensa Branickiego w stopniu kapitana lub majora w 1730 roku, a w 1756 roku został rotmistrzem chorągwi pancernej w pułku Branickiego.
26 czerwca 1729 objął swoją władzą starostwa: sandomierskie i chmielnickie. 13 lutego 1730 roku objął oficjalnie urząd starosty sandomierskiego składając uroczystą przysięge.
W latach 1732 i 1733 był posłem z województwa czernichowskiego na sejmy nadzwyczajne w Warszawie. Po śmierci Augusta II wraz z ojcem poparł kandydaturę Stanisława Leszczyńskiego na tron polski.
7 czerwca 1734 roku przewodził sejmikowi ziemi sanockiej, który poświęcony był głównie sprawom organizacji milicji wojewódzkiej. 14 marca 1735 roku podczas obrad sejmiku wiszeńskiego uznał prawa do tronu króla Augusta III.
W 1738 roku odwiedził swojego ojca w Luneville (Lotaryngia) otrzymując dobra warszawskie i posiadłości Garbatki, Tarchomin oraz meble i wyposażenie pałaców, które musiał podzielić między siebie, a brata Tomasza.
Od 1738 roku aktywnie brał udział w obradach sejmu zajmując się sprawami wojskowymi, m.in żądał opuszczenia kraju przez rosyjski korpus wojskowy, stacjonujący od 1733, domagał się deklaracji neutralności w wojnie rosyjsko-tureckiej. 17 grudnia 1738 roku został chorążym nadwornym koronnym.
W październiku 1744 roku zobradował na sejmie grodzieńskim, gdzie został obrażony przez posła Józefa Wilczewskiego, że wspólnie z innymi posłami pozostają na żołdzie pruskim i dążą do zerwania sejmu. Po tym incydencie żądał odwołania oszczerstwa, grożąc zerwaniem sejmu. W 1746 roku posłował w Warszawie, a w 1750 z ziemi drohickiej.
[edytuj] Wywód przodków
| 4. Maksymilian Ossoliński | ||||||
| 2. Franciszek Maksymilian Ossoliński | ||||||
| 5. Teodora Krassowska | ||||||
| 1. Józef Kanty Ossoliński | ||||||
| 6. ?? | ||||||
| 3. Katarzyna Miączyńska | ||||||
| 7. ?? | ||||||
