Jan Styka
Z Wikipedii
Jan Styka (ur. 8 kwietnia 1858 we Lwowie, zm. 11 kwietnia 1925 w Rzymie) - polski malarz.
Był synem Czecha, austriackiego oficera. Studiował w akademii sztuk pięknych we Wiedniu, później w Rzymie, Paryżu, Krakowie (pod kierunkiem Jana Matejki). Po studiach zamieszkał we Lwowie, gdzie miał swoją pracownię. Od 1900 r. zamieszkał w Paryżu, od 1910 we Włoszech (na wyspie Capri).
Malował obrazy historyczne, religijne (np. obraz Chrystusa Króla z kościoła księży pallotynów w Warszawie przy ul. Skaryszewskiej), batalistyczne (w tym w 1894 wraz z Wojciechem Kossakiem znaną Panoramę Racławicką, a także w 1897 panoramę siedmiogrodzką (obraz zwany także Bem - Petöfi), mitologiczne oraz portrety (np. w 1910 portret Ignacego Jana Paderewskiego.
Miał dwóch synów, także artystów malarzy: Tadeusza (1889-1954) i Adama (1890-1959).