Julian Baranowski
Z Wikipedii
| Julian Baranowski pułkownik |
 |
||||||||||||||||
| ur. 12 III 1922 w Czabarówce | |||||||||||||||||
 |
|||||||||||||||||
|
|
|||||||||||||||||
|
|
|||||||||||||||||
| • dowódca 34 Pułku Desantowego • dowódca 34 Pułku Piechoty • dowódca 55 Pułku Zmechanizowanego • dowódca 64 Pułku Zmechanizowanego • dowódca 55 Pułku Piechoty |
|||||||||||||||||
|
|
|||||||||||||||||
| • walki na Wale Pomorskim i o Kołobrzeg • forsowanie Odry i starcia nad Łabą |
|||||||||||||||||
|
|
|||||||||||||||||
|
|
|||||||||||||||||
płk Julian Baranowski (ur. 12 marca 1922) - polski oficer, uczestnik walk w II wojnie światowej.
Urodził sie 12 marca 1922 w Czabarówce pow. Kopyczyńce woj. tarnopolskie (ob. Ukraina), syn Mikołaja. Absolwent Oficerskiej Szkoły Piechoty Nr 1 (1945) oraz Uniwersytetu Gdańskiego z 1970. Po szkole skierowany do 16 Pułku Piechoty 6 Dywizji Piechoty na stanowisko dowódcy plutonu. Od 20 marca 1945 do 9 maja 1945 brał udział w walkach o Kołobrzeg oraz w forsowaniu Odry, kanału Hohenzolernów i Łaby. Za udział w walkach odznaczony m.in. Krzyżem Walecznych.
W latach 1965-1976 pełnił obowiązki szefa Miejskiego Sztabu Wojskowego w Gdyni.
W 1970 został absolwentem Uniwersytetu Gdańskiego na wydziale humanistyki w zakresie historii.
Przeniesiony do rezerwy 19 maja 1976 na podstawie Rozkazu Szefa Departamentu Kadr MON nr 035 z 21 lutego 1976.
Spis treści |
[edytuj] Awanse
- podporucznik - 9 marca 1945
- porucznik - 10 listopada 1945
- kapitan - 9 grudnia 1948
- major - 20 grudnia 1948
- podpułkownik - 7 grudnia 1950
- pułkownik - 26 września 1962
[edytuj] Wykształcenie
- 3 czerwca 1944 - 9 marca 1945 - Oficerska Szkoła Piechoty Nr 1
- 1 listopada 1953 - 16 września 1954 - kurs doskonalący dowódców wojsk pancernych i zmechanizowanych - Akademia Sztabu Generalnego im. Gen. K. Świerczewskiego w Rembertowie
- 1 września 1968 - 5 listopada 1970 - Uniwersytet Gdański
[edytuj] Stanowiska
- 10 marca 1945 - 9 maja 1945 - dowódca plutonu - 16 Pułk Piechoty - 6 Dywizja Piechoty
- 1 listopada 1948 - 31 października 1948 - dowódca kompanii CKM - 16 Pułk Piechoty - 6 Dywizja Piechoty
- 18 września 1950 - 24 sierpnia 1951 - dowódca - 55 Pułk Piechoty - 16 Dywizja Zmechanizowana
- 25 sierpnia 1951 - 30 października 1953 - dowódca - 64 Pułk Zmechanizowany - 20 Dywizja Zmechanizowana
- 17 września 1954 - 5 lipca 1957 - dowódca - 55 Pułk Zmechanizowany - 16 Dywizja Zmechanizowana
- 6 lipca 1957 - 30 lipca 1957 - dyspozycja - Pomorski Okręg Wojskowy
- 31 lipca 1957 - 23 września 1957 - dowódca - 17 Batalion Szkolny - 5 Brygada Obrony Wybrzeża
- 24 września 1957 - 23 listopada 1958 - dowódca - 34 Pułk Piechoty w Słupsku - 8 Drezdeńska Dywizja Zmechanizowana im. Wojciecha Bartosa Głowackiego
- 24 listopada 1958 - 14 listopada 1963 - dowódca - 34 Pułk Desantowy w Słupsku - 23 Dywizja Piechoty
- 15 listopada 1963 - 28 stycznia 1965 - dowódca - 34 Pułk Desantowy w Słupsku - 7 Łużycka Dywizja Desantowa
- 29 stycznia 1965 - 31 lipca 1975 - szef - Miejski Sztab Wojskowy w Gdyni
[edytuj] Odznaczenia i ordery
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski - nadany w 1963
- Krzyż Walecznych - nadany w 1945
- Brązowy Krzyż Zasługi - nadany w ?
- Srebrny Krzyż Zasługi - nadany w ?
- Złoty Krzyż Zasługi - nadany w 1959
- Medal za wyzwolenie Warszawy - nadany w 1945
- Medal Za zdobycie Berlina - nadany w 1945
- Medal za Warszawę 1939-1945 - nadany w 1946
- Medal Zwycięstwa i Wolności 1945 - nadany w 1946
- Medal za Odrę, Nysę, Bałtyk - nadany w 1949
- Brązowy Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny - nadany w 1951
- Srebrny Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny - nadany w 1954
- Złoty Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny - nadany w 1968
- Medal 10-lecia Polski Ludowej - nadany w 1955
- Medal 30-lecia Polski Ludowej - nadany w 1974
- Brązowy Medal Za Zasługi dla Obronności Kraju - nadany w 1967
