Kołobrzeg

Z Wikipedii

Współrzędne: 54°10' N 015°34' E

Kołobrzeg
Herb Kołobrzegu
Województwo	zachodniopomorskie
Powiat	kołobrzeski
Gmina  - rodzaj	Kołobrzeg miejska
Prawa miejskie	1255
Prezydent	Janusz Gromek (e-mail)
Powierzchnia	25,67 km²
Położenie	54° 10' N 15° 34' E
Liczba mieszkańców (2006)  - liczba ludności  - gęstość	45 313 1765,2 os./km²
Strefa numeracyjna (do 2005)	94
Kod pocztowy	78-100 do 78-106
Tablice rejestracyjne	ZKL
Położenie na mapie Polski Kołobrzeg
TERC10 (TERYT)	4324408011
Miasta partnerskie	Berlin Pankow Barth Bad Oldesloe Pori Koekelberg Nexø Nyborg Simrishamn Delfzijl
Urząd miejski3 ul. Ratuszowa 13 78-100 Kołobrzeg tel. 094 352 3750; faks 094 352 3769 (e-mail)
Galeria zdjęć w Wikimedia Commons
Strona internetowa miasta

Kołobrzeg (niem. Kolberg) to miasto i gmina w województwie zachodniopomorskim, w powiecie kołobrzeskim położone na Równinie Białogardzkiej u ujścia rzeki Parsęty do Bałtyku, przy drodze krajowej nr 11. Znajduje się tu port handlowy, pasażerski, rybacki i jachtowy, kąpielisko morskie oraz uzdrowisko – liczne sanatoria i domy wypoczynkowe. W mieście i okolicach występują źródła wody mineralnej, solanki oraz pokłady borowiny. W Kołobrzegu leczy się głównie choroby górnych dróg oddechowych i krążenia, choroby stawów, jak również zaburzenia przemiany materii (cukrzyca). Od 1972 jest jedną ze stolic diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej kościoła katolickiego.

Kołobrzeg jest także prężnym ośrodkiem kulturalnym – od 1967 roku odbywał się tu Festiwal Piosenki Żołnierskiej, funkcjonuje dynamiczna Galeria Sztuki Współczesnej, odbywają się Międzynarodowe Spotkania z Folklorem Interfolk; w okresie letnim liczne koncerty popularnych piosenkarzy, muzyków, kabarecistów. W centrum miasta znajduje się hala widowiskowo-sportowa "Milenium" wraz z hotelem i krytą pływalnią (jedną z najnowocześniejszych w Polsce).

Spis treści 1 Struktura powierzchni 2 Ludność 3 Historia 3.1 Znani kołobrzeżanie 4 Zabytki 5 Atrakcyjne Miejsca 5.1 Pomniki przyrody 5.2 Pomniki, tablice pamiątkowe 5.3 Muzea 5.4 Parki, skwery 6 Kultura i sport 6.1 Kultura 6.1.1 Miejski Ośrodek Kultury 6.1.2 Galeria Sztuki Współczesnej 6.1.3 Miejska Biblioteka Publiczna 6.2 Sport 6.2.1 Miejski Ośrodek Sportu i Rekreacji 6.2.2 Kluby i stowarzyszenia sportowe 7 Lokalne Media 8 Oświata 8.1 Żłobek 8.2 Przedszkola 8.3 Szkoły Podstawowe 8.4 Gimnazja 8.5 Zespoły Szkół 8.6 Szkoły Policealne 8.7 Szkoły Wyższe 9 Komunikacja 9.1 Komunikacja samochodowa 9.2 Komunikacja miejska 10 Linki zewnętrzne 11 Bibliografia

[edytuj] Struktura powierzchni

Według danych z roku 2002⁶, Kołobrzeg ma obszar 25,67 km², w tym:

• użytki rolne: 20%
• użytki leśne: 6%

Miasto stanowi 3,54% powierzchni powiatu.

Według danych z roku 2002⁶, średni dochód na mieszkańca wynosił 1582,43 zł. Stopa bezrobocia w 2004 roku wynosiła 9,3%.

[edytuj] Ludność

• 1940: 36 800 mieszkańców
• 1945: 3 000 mieszkańców
• 1950: 6 800 mieszkańców
• 1960: 16 700 mieszkańców
• 1970: 26 000 mieszkańców
• 1975: 31 800 mieszkańców
• 1980: 38 200 mieszkańców
• 1990: 43 400 mieszkańców
• 1995: 45 000 mieszkańców
• 1998: 48 000 mieszkańców
• 2000: 46 500 mieszkańców
• 2003: 44 000 mieszkańców
• 2006: 45 313 mieszkańców

[edytuj] Historia

Nazwa Kołobrzeg została po raz pierwszy w dokumentach zapisana przez kronikarza niemieckiego, Thietmara z Merseburga, kiedy to cesarz Otto III wraz z Bolesławem Chrobrym ustalili arcybiskupstwo w Gnieźnie (w roku 1000) i podległą mu diecezję w Kołobrzegu. Arcybiskupowi Radzimowi, bratu św. Wojciecha podlegać miał Reinbern, biskup kościoła Soli Kołobrzeskiej (Salsae Cholbergiensis aecclesiae episcopus), krakowski Poppon i wrocławski Jan. Poza jego jurysdykcją pozostał tylko poznański Unger. Lech Leciejewicz, archeolog, prowadzący prace na południowym brzegu Bałtyku w wielu miejscach polskiego wybrzeża wyraża opinię, że Thietmar używając określenia Salsa Cholbergiensis, przekazał nam pierwotną nazwę tej miejscowości, która brzmiałaby "Solec" lub "Sól koło brzegu". Później nazwa ta, podobnie jak w przypadku Magnum Sal koło Krakowa, dzisiejszej Wieliczki, uległa skróceniu.

Jedno z najstarszych miast na Pomorzu Zachodnim, istniało na pewno już w VIII wieku, funkcjonował tu gród obronny słynny na całe Pomorze (pierwotna lokalizacja na terenie dzisiejszej wsi Budzistowo). W 1000 roku książę Bolesław Wielki założył tu biskupstwo, które jednakże rychło podupadło. W XIII wieku Kołobrzeg dostał się pod kuratelę biskupów kamieńskich, ponadto po śmierci Bolesława Krzywoustego (1138) przeszedł pod zwierzchnictwo cesarza niemieckiego (później króla Danii). W 1255 roku miasto otrzymało prawa miejskie, było centrum warzelnictwa (do czego odniesienie znajduje się w herbie miasta), handlu oraz rybołówstwa. Od XIV wieku członek bałtyckiej Hanzy, 1653 miasto przejęli brandenburczycy, którzy natychmiast zamienili je w twierdzę. Od tego czasu zaczęło podupadać. W 1761 w czasie wojny siedmioletniej miasto zdobyli Rosjanie.

W 1807 Twierdza Kołobrzeska (Festung Kolberg) została oblężona przez wojska Napoleona. Polskie oddziały na Kołobrzeg prowadził płk Sułkowski. Komendantem Twierdzy był hrabia pruski, major August Neidhard von Gneisenau, późniejszy feldmarszałek, bohater bitwy pod Waterloo w 1815 roku. Miasto broniło się aż do podpisania traktatu pokojowego w Tylży, który zakończył wojnę. Wydarzenie to urosło w Prusach do rangi legendy, o bohaterstwie obrońców, naziści nakręcili w 1943 roku film "Kolberg" w reż. Veita Harlana.

Decyzją króla Prus twierdza została zlikwidowana w 1872 roku, rozpoczęła się rozbiórka fortyfikacji i stopniowo zaczął się zmieniać charakter miasta.

W 1830 r. powstał pierwszy zakład kąpieli solankowych.

W 1859 r. Kołobrzeg uzyskał połączenie kolejowe ze Szczecinem i Gdańskiem. Szybki rozwój uzdrowiska nastąpił po utraceniu przez miasto statusu twierdzy. W roku 1899 został otwarty - wzniesiony staraniem ówczesnego burmistrza Joachima Kummerta i rady miasta - wspaniały dom zdrojowy (Strandschloß).

W czasie I wojny światowej Kołobrzeg wraz ze swoimi sanatoriami i domami wypoczynkowymi przekształcił się w wielki szpital wojskowy.

W 1933 roku wysoką liczbę głosów otrzymała tu NSDAP Adolfa Hitlera, który został honorowym obywatelem miasta i jest nim do dziś.

W listopadzie 1944 roku rozkaz Führera ogłosił ponownie Kołobrzeg twierdzą (Festung Kolberg), będącą częścią systemu Wału Pomorskiego. Już od zimą zaczęły się przygotowania do obrony. Pierwszy atak na twierdzę Armia Czerwona przypuściła 4 marca. 8 marca do walki weszła 6 Dywizja Piechoty Wojska Polskiego, której natarcie zostało odparte. W następnych dniach weszła do walki 3 Dywizja Piechoty oraz pododdziały saperów. Żołnierze niemieccy, wspomagani często przez cywilów, bronili się fanatycznie. 12 marca gen. Popławski wprowadził do walki ciężkie czołgi, dodatkowe siły artylerii oraz polską 4 Dywizję Piechoty. 14 marca po południu Polacy przerwali walkę na skutek ogromnych strat w ludziach. Wystosowana do niemieckiego dowódcy twierdzy (Fritz Fullriede) propozycja zaprzestania walk została odrzucona. 15 marca Niemcy wprowadzili do walki przybyłe drogą morską ze Świnoujścia bataliony Kell, jednak nie zapobiegło to zdobyciu przez Polaków "czerwonych koszarów", parowozowni i sforsowania brzegu Wyspy Solnej. Ostatecznie Niemcy skupili swoje wysiłki na obronie portu. 16 marca walki przeniosły się na dworzec kolejowy (tu działał m.in. niemiecki pociąg pancerny) oraz w rejon fabryki farmaceutycznej i toru wyścigów konnych. 17 marca nocą Niemcy po kryjomu opuścili główny pas obrony, pozostawiając tam nieliczne oddziały markujące silną obronę, i rozpoczęli ewakuację swoich wojsk drogą morską. 7 Pułk Piechoty zdobył dworzec kolejowy i nad ranem dotarł do morza. Większość żołnierzy niemieckich zdołano ewakuować do Świnoujścia.

Podczas działań wojennych w 1945 Kołobrzeg został doszczętnie zniszczony, 95% zabudowy obrócono w ruinę. Zniszczeń dopełniły działania Armii Czerwonej. Po 14 dniowych walkach, 18 marca 1945 Kołobrzeg zdobyły przez I Armię Wojska Polskiego oraz wojska radzieckie (wojska I Frontu Białoruskiego pod dowództwem marszałka ZSRR Gieorgija Żukowa). Punktem zwrotnym było ściągnięcie ze zdobytego wcześniej Koszalina baterii katiusz (zwanych też "organami Stalina"), po 60 seriach wystrzelonych w kolegiatę (60 razy 16 pocisków = 960 rakiet) została ona zniszczona, a oddziały polskie mogły wejść do śródmieścia. Ostatnim punktem oporu Niemców był Fort Ujście, na którym obecnie stoi wieża latarni morskiej. Ostatnim komendantem Twierdzy Kołobrzeskiej był generał major Afrika Korps Fritz Fullriede. W marcu 1945 roku po raz ostatni użyty został relikt nowożytnej Twierdzy Kołobrzeg - galeria strzelecka (Batardeau), potężna tama, która zamykając bieg rzeki Parsęty spowodowała zalanie okolicznych terenów półmetrową warstwą wody, co znacznie utrudniło podejście wojsk pod miasto (300-letnie Batardeau zostało wysadzone w 1987 roku przez wojsko polskie w czasie oczyszczania koryta Parsęty z lodu; planowana odbudowa nigdy nie doszła do skutku, a zabytkowy materiał uległ rozproszeniu).

Jeszcze w marcu 1945 r. odbyły się tu drugie w historii miasta zaślubiny Polski z morzem.

Po wojnie Kołobrzeg przyłączono do województwa szczecińskiego, w roku 1950 został włączony do nowo powstałego województwa koszalińskiego. Od roku 1999 siedziba powiatu w granicach województwa zachodniopomorskiego. Dnia 30 września 2006 Kołobrzeg otrzymał honorową flagę Rady Europy.

[edytuj] Znani kołobrzeżanie

• Jakub Adebar – przywódca buntu mieszczan z roku 1524, ścięty w tymże roku
• Dariusz Trafas - oszczepnik, uczestnik Igrzysk w Sydney
• Hermann Haken – burmistrz, zapoczątkował działalność uzdrowiskowo-wczasową w mieście.
• Egon Krenz (ur. 1937), niemiecki działacz komunistyczny, członek SED, ostatni sekretarz tej partii, w latach 1999-2003 więziony za współudział w śmierci uciekinierów z NRD do RFN.
• Heinrich Martens – słynny ogrodnik miejski.
• Karl Wilhelm Ramler (ur. 1725 - zm. 1798) - poeta niemiecki.
• Agnieszka Rylik (ur. 21 stycznia 1974 r. w Kołobrzegu), mistrzyni świata w kick-boxingu i boksie zawodowym.
• Generał brygady Waldemar Skrzypczak

[edytuj] Zabytki

Bazylika Konkatedralna Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny 

Budowę bazyliki rozpoczęto w 1280 r., w 1301 r. najważniejszą inwestycją w mieście była budowa kolegiaty, w 1718 r. na wieży kolegiaty zainstalowano dzwon, wybijający kwadranse. Na pamiątkę wielkich wojen: trzydziestoletniej, siedmioletniej i z roku 1807, które najbardziej zrujnowały miasto, w części wieżowej wmurowano kule armatnie z tych okresów. W 1958 r. przywieziono tryptyk Ostatnia Wieczerza, stanowi on ołtarz główny. W 1967 r. odbyły się tu uroczystości Tysiąclecia Chrztu Polski z udziałem Prymasa Polski kardynała Stefana Wyszyńskiego. W październiku 1985 r. do portalu głównego zostały wstawione drzwi ze scenami ewangelicznymi. 10 czerwca 1986 r. Papież Jan Paweł II podniósł kołobrzeską konkatedrę do godności Bazyliki Mniejszej. 23 kwietnia 1990 r. Prymas Polski kardynał Józef Glemp poświęcił pomnik Arcybiskupa Marcina Dunina.

Ratusz 

Pierwotnie gotycki zbudowany ok. 1364 r., później przebudowywany, został zniszczony w czasie oblężenia w 1807 r.; w latach 1829-1832 na jego pozostałościach i z wykorzystaniem zachowanych fragmentów (jeden z narożników, piwnice) wzniesiono nowy, neogotycki według projektu K. F. Schinkla, przypominający wyglądem średniowieczny zamek o obronnym charakterze. Posiada 5 małych wieżyczek i jedną strzelistą główną wieżę. Ratusz jest siedzibą władz miasta, Urzędu Stanu Cywilnego oraz Miejskiego Ośrodka Kultury. O godzinie 9:00, 15:00 i 18:00 można usłyszeć hejnał miejski. Przed II wojna światową przed ratuszem znajdował się pomnik Fryderyka Wilhelma II - po wojnie rozebrany, ale przez kilkanaście lat jego postument wykorzystywany był jako trybuna honorowa; obecnie przed ratuszem znajduje się pomnik - kula ziemska obracająca się na poduszce wodnej.

Latarnia morska 

Początki latarni sięgają początków XVIII w. Obecna budowla, wzniesiona na forcie z 1770 r. przy wejściu do portu i jednocześnie przy ujściu Parsęty do Bałtyku, pochodzi z roku 1947, ma wysokość: 26 m, zasięg światła: 29,6 km i stanowi jednocześnie pomnik zwycięstwa nad Niemcami (tablica ze słowami: Bohaterom poległym w walce z najeźdźcą hitlerowskim o wolność i niepodległość... (do 1992 roku: ...o wolność i niepodległość Związku Radzieckiego i Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej)) oraz zabytek architektury. Po kapitalnym remoncie w latach 1979-1981 została udostępniona dla zwiedzających.

Baszta Lontowa 

Obecnie nazywana Basztą prochową, jedyny obiekt średniowiecznego systemu obronnego, który przetrwał do dnia dzisiejszego w całości. W elewacji od strony parku znajdują się otwory strzelnicze.

Kościół parafialny Niepokalanego Poczęcia NMP 

Wybudowany w roku 1832. Dawniej istniał przy nim klasztor. Tworzy z przylegającymi budynkami czworobok. Przez mieszkańców nazywany jest "małym kościółkiem nad rzeką". W 1945 r. odprawiono tu pierwszą Mszę Świętą po II wojnie światowej dla osadników, postawiono wtedy drewniany krzyż przy rzece.

Pałac rodziny Brunszwickich (von Braunschweig) 

Pochodzący z początku XIX w. budynek w stylu empire o oryginalnej fasadzie. Obecnie muzeum.

Akademia Rycerska 

Hala przy ulicy Wąskiej pochodząca z początku XVIII w., będąca niegdyś miejscem nauki fechtunku i jazdy konnej dla młodzieży szlacheckiej. Odbudowana po zniszczeniach wojennych.

Kamienica mieszczańska 

Pochodząca z XV w. kamienica bogatej kołobrzeskiej szlacheckiej rodziny (wg niektórych źródeł – Schlieffenów). Zniszczona w czasie II wojny światowej. Odbudowana.

Wieża ciśnień 

Ceglana budowla zbudowana w 1885 r.. Woda była wówczas pompowana z Parsęty do wieży, a z niej rozprowadzana do budynków mieszkalnych. W górnej części wieży znajduje się zbiornik na wodę o pojemności 720 m³. Podczas oblężenia Kołobrzegu w 1945 r., gdy przestała działać miejska sieć wodociągowa, woda z tego zbiornika była dla oblężonych bardzo ważna.

Gmach poczty 

Zbudowany w 1884 r. w stylu neogotyckim, na gzymsach postacie malutkich krasnali, które wg miejscowej legendy przynoszą szczęście. Budynek wyremontowany w roku 2006 - m.in. dobudowano podjazd dla wózków, który nieco szpeci elewację oraz wymieniono okna nie zachowując jednolitej kolorystyki.

Most drogowy 

Wybudowany w 1909 r., jako jeden z nielicznych w Polsce, który przetrwał wojny światowe.

Łaźnia miejska 

Budynek w kształcie barbakanu, wybudowany na pocz. XX w., funkcję łaźni pełnił jeszcze po wojnie. Obecnie znajduje się w tym budynku Państwowa Szkoła Muzyczna.

Ruiny baszty więziennej 

W średniowieczu przetrzymywano w niej ludzi oczekujących na proces lub wykonanie wyroku.

Fortyfikacje 

M.in. Fort Wilczy, Fort Ujście, Reduta Morast, Reduta Solna. Pochodzące z okresu twierdzy (XVII i XIX wiek) umocnienia, obecnie w różnym stopniu zagospodarowane.

[edytuj] Atrakcyjne Miejsca

[edytuj] Pomniki przyrody

• buk zwyczajny
  • największe skupisko buków w Kołobrzegu w parku nadmorskim
  • plac 18 Marca - obwód: 400 cm, wysokość: 26 m, wiek: ok. 200 lat
  • park im. gen. Henryka Dąbrowskiego - 7 drzew, o obwodach 336 - 484 cm,
• cypryśnik błotny - obwód: 220 cm, park nadmorski
• dąb szypułkowy
  • Bolesław - obwód: 680 cm, wysokość: 37 m, wiek: ok. 800 lat
  • Warcisław - obwód: 720 cm, wysokość: 37 m, wiek: ok. 640 lat
• grab - ulica Towarowa
• jodła kalifornijska - obwód: 260 cm, wysokość: 35 m, bulwar za Biblioteką Miejską
• kasztanowiec czerwony - obwód: 385 cm, plac 18 Marca
• korkowiec amurski - obwód: 212 cm, ul. Szpitalna
• lipa drobnolistna - 2 drzewa, obwody: 515 cm i 320 cm, ul. Frankowskiego
• platan klonolistny - 74 drzew, o obwodach 150 - 350 cm, ul. Łopuskiego

[edytuj] Pomniki, tablice pamiątkowe

• Pomnik Zaślubin Polski z Morzem - akt zaślubin był symbolem dostępu do morza, a dokonał go żołnierz - kapral Franciszek Niewidziajło, pomnik na pamiątkę tego faktu stoi w nieco innym miejscu.
• Pomnik Sanitariuszki - odsłonięty w 1980 r., przedstawia klęczącą dziewczynę ubraną w żołnierski mundur, z przewieszoną przez ramię torbą, na której widnieje krzyż, sanitariuszka udziela pomocy rannemu żołnierzowi, wzniesiony został na cześć wszystkich sanitariuszek poległych podczas II wojny światowej.
• W parku naprzeciw poczty głównej 18 marca 1948 r. osadzono piastowskiego orła oraz dokonano odsłonięcia pomnika z napisem: "Żołnierzom poległym w walkach o wyzwolenie Kołobrzegu w marcu 1945 roku".
• Pomnik Arcybiskupa Marcina Dunina - znajduje się na ul. Armii Krajowej przy Bazylice, wykonał go Zygmunt Wujek, rzeźbiarz koszaliński, pomnik ukazuje Arcybiskupa w stroju liturgicznym, spoglądającego na mieszkańców miasta i turystów z dwumetrowego cokołu.
• Lapidarium niemieckie, powstałe z ocalałych płyt nagrobnych z Parku im. Jedności Narodowych, teraz jest miejscem pamięci i refleksji o dawnych niemieckich mieszkańcach miasta, położone jest na terenie parku przy ul. Zdrojowej.
• Tablica u podnóża Latarni Morskiej - upamiętniająca rybaków, którzy nie wrócili z morza.
• Tablice poświęcone żołnierzom - W miejscach, gdzie toczyły się ciężkie walki w marcu 1945 r., umieszczono tablice poświęcone żołnierzom I Armii Wojska Polskiego, umieszczone są na:
  • ścianie dworca PKP
  • na murze okalającym byłe koszary na ul. Artyleryjskiej
  • w miejscu gdzie stał kościół św. Jerzego
  • na budynku byłej fabryki farmaceutycznej na ul. Kasprowicza
  • na murze otaczającym byłą gazownię na ul. Koszalińskiej
• Tablice w Bazylice Konkatedralnej:
  • na zewnątrz tablica upamiętniająca miejsce protestów w latach osiemdziesiątych przeciwko stanowi wojennemu;
  • tablica upamiętniająca obchody 975-lecia powołania biskupstwa w Kołobrzegu;
  • tablica upamiętniająca żołnierzy I Armii Wojska Polskiego, uczestników walk o Kołobrzeg wewnątrz kościoła;
  • tablice poświęcone żołnierzom Armii Krajowej, Sybirakom i inne wewnątrz Bazyliki.
• Pomnik Tysiąclecia – odsłonięty w roku 2000, autorstwa J. Szostały, wykonany w Saint Louis. Stylizowany rozdarty krzyż będący alegorią stosunków polsko-niemieckich na przestrzeni tysiąca lat. Obok postacie Bolesława Chrobrego i Ottona III. U szczytu osobne części krzyża łączą się pod gołębiem pokoju. W postument wmurowana tablica z nazwiskami sponsorów.

[edytuj] Muzea

• Muzeum Oręża Polskiego
  • Wystawa militariów. Istnieje od 1963 r. Zbiory militarne umieszczono w obiektach przy ul. Gierczak, w sąsiedztwie zabytkowej kamienicy z XV w. Przy wejściu znajdują się lufy armatnie z XVIII w. Ze średniowiecza eksponowane są kolekcje broni drzewcowej, obuchowej, siecznej, kolnej, miotającej i palnej. Z wieku XVII wystawione są eksponaty związane z walkami na morzu, kotwice, sprawny technicznie kompas okrętowy, broń pochodzenia polskiego, zachodnioeuropejskiego, szwedzkiego i wschodniego. Z XVIII i XIX w. pochodzą zabytki z powstań narodowych. W muzeum znajdują się m.in. uzbrojenie, oporządzenie i mundury żołnierzy polskich z I wojny światowej i II wojny światowej. Samochody, samoloty, broń pancerna i artyleria eksponowane są w sali techniki wojskowej i na wystawie plenerowej.
  • Wystawa "Dzieje Kołobrzegu" i "Zbiory Metrologiczne". Mieści się na ul. Armii Krajowej w zabytkowym Pałacu Brunszwickich. Wystawa "Dzieje Kołobrzegu" usytuowana jest w podziemiach budynku, przedstawia historię Kołobrzegu od średniowiecza do połowy XX w. oraz kolekcję miar i wag - cenne i rzadko spotykane narzędzia pomiarowe, a także specjalistyczne miary warsztatowe: zegarmistrzowskie, szewskie i drukarskie.
• Muzeum - okręt ORP Fala.

[edytuj] Parki, skwery

• Skwer Pionierów - w nim kamienie upamiętniające pierwszych mieszkańców ziemi kołobrzeskiej, latem odbywają się tu liczne imprezy kulturalne (m.in. Interfolk), a także koncerty i jarmarki.
• Skwer 750-lecia - znajduje się naprzeciwko Sądu Rejonowego, utworzony 23 maja 2005 r. z okazji 750-lecia nadania praw miejskich, w nim obelisk pamiątkowy.

[edytuj] Kultura i sport

[edytuj] Kultura

[edytuj] Miejski Ośrodek Kultury

Znajdujący się przy ul. Armii Krajowej w ratuszu ośrodek prowadzący stałe zajęcia artystyczno-plastyczne, teatralne oraz taneczne. Patronuje młodzieżowym zespołom wokalnym i chóralnym. Organizuje coroczny festiwal Interfolk, czyli międzynarodowe spotkanie z folklorem, a także inne imprezy o charakterze kulturalnym. W każdą środę odbywa się Dyskusyjny Klub Filmowy w kinie Piast.

[edytuj] Galeria Sztuki Współczesnej

Galeria znajduje się w budynku ratusza, powstała 1 lutego 1988 r. Eksponowane są wystawy kołobrzeskich plastyków, a także różnych środowisk artystycznych Polski oraz z zagranicy. Galeria prowadzi również działalność edukacyjną, m. in. organizowane są przez galerię lekcje sztuki dla dzieci i młodzieży ze szkół z Kołobrzegu i nie tylko. Głównym tematem tych lekcji jest przedstawienie sztuki współczesnej oraz z innych epok.

[edytuj] Miejska Biblioteka Publiczna

Budynek biblioteki znajduje się przy ul. Frankowskiego. Znajduje się w niej ok. 142 000 woluminów, korzysta z niej ok. 10 000 czytelników. Uczestniczy w ogólnopolskiej akcji: "Cała Polska czyta dzieciom".

[edytuj] Sport

[edytuj] Miejski Ośrodek Sportu i Rekreacji

Miejski Ośrodek Sportu i Rekreacji znajduje się przy ul. Łopuskiego, oferuje pełno usług dla swoich gości, w tym dla klubów sportowych, grup turystycznych oraz kuracyjnych. MOSiR składa się z obiektów:

• Hala Sportowa "Milenium", dwupoziomowy budynek: poziom górny: płyta boiska sportowego o wymiarach 24 x 48 m wraz z trybunami na 1307 miejsc, dwie mini-kawiarnie; poziom dolny: centrum fitnes, szatnie dla publiczności;
• Sztuczne lodowisko, wymiary: 60 m długości i 30 m szerokości;
• Hala Łucznicza, wymiary: 26 m x 12 m, przystosowana jest do treningów z łucznictwa, siatkówki, koszykówki, badmintona i tenisa ziemnego;
• Stadion sportowy, ul. Śliwińskiego
• Sala zapaśnicza, wymiary: 12 m x 12 m, przeznaczenie: treningi sportów walki, karate itp;
• Sala Sportowa, ul. Wąska, przeznaczenie: treningi i mecze piłki koszykowej i siatkówki, sztuk walk wschodnich, wymiary: 28m. x 16m, sala na 400 miejsc dla widzów z balkonem, dodatkowo mini siłownia.

[edytuj] Kluby i stowarzyszenia sportowe

• Stowarzyszenie Koszykówki Kołobrzeskiej "Kotwica Kołobrzeg", Hala Milenium, ul. Łopuskiego 38
• Miejski Klub Piłkarski "Kotwica" Kołobrzeg, ul. Śliwińskiego 10
• Kołobrzeski Międzyszkolny Klub Lekkoatletyczny "Sztorm", ul. Łopuskiego 42
• Kołobrzeskie Stowarzyszenie Łuczników "Mewa", ul. Śliwińskiego
• Kołobrzeski Klub Sportowy "Atlantic", ul. Grochowska 7b/15
• Ludowy Klub Sportowy "Viking", ul. Walki Młodych 21/3
• Kołobrzeskie Stowarzyszenie Piłkarskie "Żaki 94", ul. Brzozowa17
• Międzyszkolny Uczniowski Klub Sportowy "Kotwica 50", ul. 1 Maja 47
• Ludowy Uczniowski Klub Sportowy SP 7, ul. Okopowa 1a
• Uczniowski Klub Sportowy "Ster", ul. Łopuskiego 13
• Uczniowski Klub Sportowy "Ósemka", ul. Bogusława X 22
• Uczniowski Klub Sportowy "Kopernik", ul. Łopuskiego 42/44
• Jacht Klub Morski "Joseph Conrad", ul. Warzelnicza 3
• Kołobrzeski Szkolny Związek Sportowy, ul. Łopuskiego 13
• Miejski Klub Sportowy "Gens", ul. Ratuszowa 1
• Uczniowski Klub Sportowy Żeglarzy Niepełnosprawnych "Kliwer", ul. Brzozowa 2
• Kołobrzeskie Towarzystwo Tenisowe, ul. Sikorskiego 1
• Kołobrzeskie Towarzystwo Cyklistów, ul. Bajeczna
• Uczniowski Klub Sportowy "Błękitni 6", ul. Poznańska 9
• Uczniowski Klub Sportowy "Zapasy Kołobrzeg", ul. Arciszewskiego 20
• Uczniowski Klub Sportowy "BAŁTYK - Morska Odyseja Kołobrzeg", ul. Rodziewiczówny 1

[edytuj] Lokalne Media

• Telewizja Kablowa Kołobrzeg
• Radio Kołobrzeg
• Polskie Radio Koszalin | Redakcja Kołobrzeg
• Gazeta Kołobrzeska
• RzeczKołobrzeska
• Kulisy Kołobrzeskie
• Głos Koszaliński

[edytuj] Oświata

[edytuj] Żłobek

• Żłobek miejski "Krasnal", ul. Bogusława X

[edytuj] Przedszkola

• Przedszkole nr 1, ul. Zygmuntowska
• Przedszkole nr 2, ul. Borzymowskiego
• Przedszkole nr 3, ul. Unii Lubelskiej
• Przedszkole nr 6, ul. Kościuszki
• Przedszkole nr 7, ul. Bogusława X
• Przedszkole nr 8, ul. Bociania
• Przedszkole nr 10, ul. Okopowa
• Przedszkole ZBPM, ul. Borzymowskiego

[edytuj] Szkoły Podstawowe

• Szkoła Podstawowa nr 3, ul. Łopuskiego
• Szkoła Podstawowa nr 4 im. Bohaterów I Armii Wojska Polskiego, ul. Kupiecka
• Szkoła Podstawowa nr 5 im. Jana Pawła II, ul. Arciszewskiego
• Szkoła Podstawowa nr 6 im. Janusza Korczaka, ul. Poznańska
• Szkoła Podstawowa nr 8 im. kpt. żw Konstantego Maciejewicza, ul. Bogusława X

[edytuj] Gimnazja

• Gimnazjum nr 1 im. Bolesława Chrobrego, ul. Portowa
• Gimnazjum nr 3 im. Zjednoczonej Europy, ul. Okopowa

[edytuj] Zespoły Szkół

• Zespół Szkół, ul. Lwowska
• Zespół Szkół nr 2, ul. Śliwińskiego
• Zespół Szkół Społecznych im. Zbigniewa Herberta, ul. Jedności Narodowej
• Zespół Szkół im. Henryka Sienkiewicza, ul. 1 Maja
• Zespół Szkół Ekonomiczno-Hotelarskich im. Emilii Gierczak, ul. Łopuskiego
• Zespół Szkół Mechanicznych im. Bolesława III Krzywoustego, ul. Piastowska
• Zespół Szkół Morskich, ul. Arciszewskiego

[edytuj] Szkoły Policealne

• Policealna Szkoła Medyczna, ul. Grottgera
• Jednoroczna Policealna Szkoła Edukacji Innowacyjnej w Kołobrzegu, ul. Jedności Narodowej

[edytuj] Szkoły Wyższe

• Wyższa Szkoła Gospodarki Krajowej w Kutnie - Wydział Zamiejscowy Nauk o Zdrowiu
• Społeczna Wyższa Szkoła Przedsiębiorczości i Zarządzania w Łodzi - Wydział Zamiejscowy
• Zachodniopomorska Szkoła Biznesu w Szczecinie - filia
• Uniwersytet Szczeciński - filia
• Wyższa Szkoła Humanistyczno-Ekonomiczna w Łodzi - filia

[edytuj] Komunikacja

[edytuj] Komunikacja samochodowa

Przez miasto przebiegają następujące drogi:

• 
  Kołobrzeg - Koszalin - Piła - Poznań - Bytom
• 
  Kołobrzeg - Trzebiatów - Dziwnów - Międzyzdroje
• 
  Kołobrzeg - Białogard - Połczyn Zdrój - Czaplinek - Wałcz

[edytuj] Komunikacja miejska

Komunikacją miejską w Kołobrzegu zajmuje się Komunikacja Miejska Kołobrzeg Sp. z o.o.. Komunikacja miejska obsługuje obecnie 12 lini autobusowych.

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Miejski Ośrodek Kultury
• Galeria Sztuki Współczesnej
• Miejska Biblioteka Publiczna
• Miejski Ośrodek Sportu i Rekreacji
• Centrum Promocji i Informacji Turystycznej w Kołobrzegu
• Towarzystwo Opieki nad Zabytkami w Kołobrzegu
• Baza noclegowa w Kołobrzegu
• Galeria Kołobrzegu
• Komunikacja Miejska Kołobrzeg Sp. z o.o.
• Witryna internetowa o Kołobrzegu i Karlinie (de)

• Mapy i zdjęcia satelitarne:
  • mapy i zdjęcia satelitarne (Google) w Wikimapii
  • mapa w Szukaczu
  • mapa w Mapquest (en)

---

[edytuj] Bibliografia

1. Leciejewicz L.: Gdzie zostały umieszczone pierwsze siedziby biskupie na pomorzu, Zeszyty Kulickie, nr 2.;
2. Leciejewicz L.: Początki miast nadmorskich na Pomorzu Zachodnim, Warszawa- Kraków, 1962
3. Leciejewicz L.: Z badań nad początkami osad miejskich nad Bałtykiem we wczesnym średniowieczu, Archeologia Polski, t. VIII, z.2., Wrocław 1963
4. Thietmar z Merseburga: Kronika Biskupa Merseburskiego Thietmara, wyd. M.Z. Jedlicki, Poznań 1953
5. Widajewicz J.: Kilka uwag o genezie i przynależności etnicznej kultury pomorskiej, Zapiski Koszalińskie z. 3., Koszalin- Słupsk 1959, s. 2- 9.
6. Wikarjak J.: Pomorze zachodnie w żywotach Ottona, PWN, Warszawa, 1979