Kmitowie herbu Szreniawa
Z Wikipedii
Kmitowie - ród magnacki herbu Szreniawa.
Pierwsze wzmianki o Kmitach pochodzą z I poł. XIV wieku, ród ten dziedziczył zamek w Wiśniczu. Następnie Kmitowie otrzymali nadania ziemi na Pogórzu Przemyskim i w Bieszczadach pod koniec XIV w.
Za siedzibę obrali sobie zamek Sobień, a po jego zniszczeniu przez wojska węgierskie księcia Rakoczego, przenieśli się do Leska, zamek Sobień ostatecznie popada w ruinę po upadku Konfederacji Barskiej. Kmitowie lokując kolejne wsie, posuwali się w górę Sanu i jego dopływów. Już na początku XV w. posiadali m.in. Solinę i Rajskie, w połowie XV w. istniały Tworylne i Stuposiany, a pod koniec XVI w. byli właścicielami około 60 bieszczadzkich wsi, w tym Wetliny, Berehów Górnych, Ustrzyk Górnych i Sianek.
Główna linia rodu wymarła w XVI wieku.
[edytuj] Przedstawiciele rodu Kmitów Szreniawów
- Jan Kmita (zm. 1376) - starosta krakowski
- Piotr Kmita (zm. 1409) - wojewoda krakowski
- Jan Kmita (zm. 1450) - prowincjał prowincji czesko-polskiej franciszkanów
- Jan Kmita (zm. 1458/1460) - kasztelan lwowski, wcześniej przemyski
- Dobiesław Kmita (zm. 1478) - wojewoda sandomierski, wcześniej lubelski
- Andrzej Kmita (zm. 1494) łac. Andreas Kmita de Wisnicze, frater germanus Petri Capitanei Scepusiensis et Stanislai, 1487, - starosta bełski i biecki, dworzanin królewski
- Piotr Kmita (1442-1505) - wojewoda krakowski, marszałek koronny, brat Andrzeja
- Stanisław Kmita (ok. 1450-1511) - wojewoda wojewoda ruski, kasztelan sanocki, brat Andrzeja
- Piotr Kmita Sobieński (1477-1553) - wojewoda krakowski, marszałek wielki koronny
- Jan Kmita (1517-1588) - pisarz ziemski krakowski, poseł
- Jan Achacy Kmita (zm. ok. 1628) - poeta, prawdopodobnie mieszczanin podszywający się pod ród Kmitów Szreniawów
