Koniecpolscy
Z Wikipedii
Koniecpolscy to magnacki ród herbu Pobóg. Jednym z pierwszych znanych przedstawicieli rodu to wojewoda sieradzki Jakub z Koniecpola, który walczył pod Grunwaldem oraz brał udział w oblężeniu Malborka.
Jakub miał dwóch synów, Przedbora z Koniecpola Starego, który przyczynił się do nadania rodowej siedzibie praw miejskich, przez Władysława Warneńczyka, oraz Jana, od 1428 roku sterostę lelowskiego. Jan dzięki poparciu Zbigniewa Oleśnickiego został w 1434 roku kanclerzem koronnym. Jan Koniecpolski przewodził poselstwu, które promowało kandydaturę Władysława Warneńczyka na króla Węgier, a w 1454 składał Kazimierzowi Jagiellończykowi akt inkorporacji Prus do Polski.
Koniecpolscy wiernie służyli kolejnym władcom Polski, uzyskiwali kolejne nadania, powiększali swój majątek i rodowe wpływy polityczne.
Jednym z członków rodu był Jan Aleksander Koniecpolski, biorący udział w wojnach Stefana Batorego oraz w pierwszych latach konfliktu o Inflanty. W początkach XVII wieku został rotmistrzem husarii. Wybudował on w Koniecpolu zamek.
Jego synem był Stanisław Koniecpolski, od 1618 roku hetman polny koronny. Brał udział w wojnie z Tatarami, w bitwie pod Cecorą na trzy lata dostał się do tureckiej niewoli. W 1626 roku walczył ze Szwecją w Prusach, prowadząc wojnę partyzancką. W bitwie pod Trzcianą wojska szwedzkie poniosła klęskę. W 1632 Stanisław Koniecpolski został hetmanem wielkim koronnym (po 12 latach luki na tym stanowisku). Dzięki wygranej z Tatarami w bitwie pod Ochmatowem stał się znany w całej Europie. Z polecenia Władysława Wazy brał udział w reformowaniu armii. Zmarł 11 marca 1646 roku.
Jego syn, Aleksander Koniecpolski walczył z Bohdanem Chmielnickim. Zmarł w 1659 roku.
Synem Aleksandra był Stanisław.
Ostatnim przedstawicielem rodu był Jan Aleksander Koniecpolski, zmarły w 1719 roku, na nim wygasł ród Koniecpolskich. Zgodnie z tradycją nad grobem ostatniego przedstawicela rodu złamano szablę i strzaskano tarczę herbową.
