Leon Kmiotek
Z Wikipedii
Leon Kmiotek (ur. 4 kwietnia 1889 w Rosku, pow. Czarnków, zm. 15 lipca 1942 w niemieckim więzieniu we Wrocławiu) – oficer rezerwy Wojska Polskiego (major), w czasie okupacji niemieckiej założyciel Wielkopolskiej Organizacji Wojskowej, a następnie dowódca Wojskowej Organizacji Ziem Zachodnich, ps. "Dołęga", "Pomian".
Brał udział w powstaniu wielkopolskim (1918-1919) i wojnie polsko-bolszewickiej (1919-1920). Uczestniczył w wojnie obronnej 1939 r. w szeregach Armii "Poznań". Uniknął niewoli niemieckiej i 7 października 1939 powrócił do Poznania. Już 11 października założył Wielkopolską Organizację Wojskową, na czele której stanął. Pod koniec lutego 1940 rozpoczął rozmowy z innymi organizacjami konspiracyjnymi o charakterze wojskowym, działającymi na terenie Poznania. W ich wyniku w końcu marca 1940 z połączenia Wielkopolskiej Organizacji Wojskowej, Wielkopolskiej Organizacji Zbrojnej i Wojska Ochotniczego powstała Wojskowa Organizacja Ziem Zachodnich, której został dowódcą. Był autorem planu powstania planu zbrojnego "Północ-Południe", które miało objąć Wielkopolskę i Pomorze. 6 czerwca 1940 wraz z żoną Melanią i adiutantem Aleksandrem Kubskim został aresztowany przez gestapo. Podczas aresztowania Niemcy przejęli także archiwum organizacyjne WOW. Był więziony w Forcie VII w Poznaniu, następnie w więzieniu przy ul. Młyńskiej w Poznaniu, we Wronkach, w Berlinie-Neukölln i Wołowie. Skazany na karę śmierci za przygotowanie zdrady stanu, został stracony 15 lipca 1942 w więzieniu we Wrocławiu.
[edytuj] Bibliografia
- Encyklopedia konspiracji wielkopolskiej 1939-1945, pod red. Mariana Woźniaka, Poznań 1998.
