Leon Sapieha (syn Władysława Leona)
Z Wikipedii
Leon Sapieha (syn Władysława Leona) - (ur. 19 grudnia 1883 w Krasiczynie - zm. 27 września 1944 w Rzeszowie). Ziemianin, podróżnik, poseł na Sejm.
Był synem Władysława Leona, bratankiem kadrynała Adama Stefana, bratem Józefa, Aleksandra, Adama Zygmunta, Andrzeja Józefa i Stanisława.
Uczył się w gimnazjum we Lwowie, następnie od 1898 w Chyrowie. Nie ukończywszy gimnazjum chyrowskiego wstąpił do trzyletniej austriackiej Akademii Marynarki Wojennej w Rijece. Wystąpił z niej w 1903 powracając do Lwowa, gdzie zdał maturę. Do roku 1907 studiował sukcesywnie w Lipsku, Bernie i Gembloux w Belgii. W 1907 powołany do wojska odbył roczną służbę w Pardubicach. W dniu 15 kwietnia 1914 zdaje pomyślnie egzamin Międzynarodowej Federacji Aeronautycznej i uzyskuje Dyplom Pilota nr 160 wydany przez Austriacki Aeroklub. W annałach Aeroklubu został odnotowany jako poddany brytyjski, zaś w rubryce zawód widnieje wpis 'podporucznik rezerwy'.
Po tragicznej śmierci starszego brata Kazimierza został seniorem linii kodeńskiej rodu Sapiehów.
W 1914 roku walczył w 21. brygadzie kawalerii w ramach armii austrowęgierskiej, w grudniu 1914 przenosi się do lotnictwa. Lata m.in. jako pilot w k.u.k. Fliegerkompagnie 10 na samolotach Aviatik B.I. Przez krótki okres czasu ma pod swoją kuratelą stawiającego pierwsze lotnicze kroki Stefana Bastyra - późniejszego współtwórcę lotnictwa polskiego. Bierze udział w szeregu kampanii, aż do choroby we wrześniu 1916. Po ślubie 22 lipca1917 wyreklamowany z wojska osiada w Krasiczynie. Walczył także w wojnie wojnie polsko-bolszewickiej, za którą został odznaczony Krzyżem Walecznych.
Przez cały okres międzywojenny zlecał systematyczną restaurację zamku w Krasiczynie, którą kierował Adolf Szyszko-Bohusz.
Wraz z żoną odbył w latach 1922-1933 szereg zagranicznych podróży, m.in do Algierii, Indii i Cejlonu, Afryki Równikowej, Libii czy Tunezji. Pokłosie tych wypraw zostało opisane w książkach:
Lasy Ituri. Wspomnienia z podróży (Kraków, 1928); Wulkany Kivu. Wspomnienia z podróży (Kraków, 1934).
W 1935 został wybrany na posła IV kadencji Sejmu. Został członkiwem Komisji Prawniczej i Komisji Wojskowej. Występował przeciwko reformie rolnej jako szkodliwej dla rozwoju rolnictwa.
Aresztowany w październiku 1939, zwolniony w czerwcu 1940 rozpoczął działalność w konspiracji. Zaprzysiężony członek ZWZ, potem AK ciężko ranny 23 sierpnia 1944 przy próbie przebicia się do Krakowa zmarł 27 sierpnia 1944.
