Ludwik de Laveaux (generał)
Z Wikipedii
Ludwik de Laveaux (ur. 18 czerwca 1891, Frysztak, zm.16 grudnia1969, Londyn) – polski oficer, artysta malarz.
Krewny Ludwika de Laveaux, którego Stanisław Wyspiański przedstawił jako Widmo w sztuce Wesele. Maturę zdał w 1911 roku w Krakowie, następnie studiował architekturę na Politechnice Lwowskiej.
Służył w Legionach, w 1. i 4. pułku piechoty Legionów Polskich. W 1917 roku w POW (Polskiej Organizacji Wojskowej), ps. Randolf. Walczył w obronie Lwowa. Zdobywał Gródek Jagielloński. Po odzyskaniu niepodległości służył w Wojsku Polskim. W 1932 roku otrzymał stopień płk. dypl. piechoty. W wojnie obronnej Polski w 1939 r. walczył w Armii Modlin. Przebywał w niewoli niemieckiej w Gross-Born i Doessel. W 1945 w 2 KP we Włoszech. W 1966 r. prezydent A. Zaleski awansował Ludwika de Laveaux na stopień generała brygady.
Żonaty. Syn i córka przeżyli powstanie warszawskie, w którym walczyli. Po wojnie cała rodzina zamieszkała w Anglii.
Ludwik de Laveaux otrzymał: order Virtuti Militari 5 kl, order Polonia Restituta 4 i 5 klasy, Krzyż Niepodległości z mieczami, czterokrotnie Krzyż Walecznych, dwukrotnie Złoty Krzyż Zasługi. Sandomierz nadał mu honorowe obywatelstwo.
Pochowany na cmentarzu South Ealing.
[edytuj] Źródła
- Wiktor Krzysztof Cygan Oficerowe Legionów Polskich 1914-1917. Słownik Biograficzny, wydawnictwo Barwa i Broń
