August Zaleski

Z Wikipedii

August Zaleski Ur. 13 września 1883 w Warszawie Zm. 7 kwietnia 1972 w Londynie
2. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej na uchodźstwie
Okres urzędowania	od 9 czerwca 1947 do 7 kwietnia 1972 (Od 1954 równolegle z Radą Trzech)
Poprzednik	Władysław Raczkiewicz
Następca	Stanisław Ostrowski
Minister Spraw Zagranicznych RP
Okres urzędowania	od 15 maja 1926 (1) 30 września 1939 do 2 listopada 1932 (1) 25 lipca 1941
Poprzednik	Kajetan Dzierżykraj-Morawski (1) Józef Beck (2)
Następca	Józef Beck (1) Edward Bernard Raczyński (2)

August Zaleski (ur. 13 września 1883 w Warszawie, zm. 7 kwietnia 1972 w Londynie), polski polityk i dyplomata, dwukrotny minister spraw zagranicznych, Prezydent RP na Uchodźstwie.

Absolwent Gimnazjum Praskiego w Warszawie z 1901 roku. Przed I wojną światową ukończył studia w Londynie (London School of Economics). Pracował przez pewien czas jako bibliotekarz ordynacji Krasińskich. W 1917 podjął w Londynie stałe wykłady z literatury i języka polskiego, związał się z ruchem wolnomularskim, choć nie był jego członkiem. W czasie wojny jego misją było przekonanie Brytyjczyków, że akcja Piłsudskiego nie jest wymierzona w zachodnie mocarstwa Ententy, tylko w Rosję.

Po odzyskaniu niepodległości był dyplomatą akredytowanym w Szwajcarii, Grecji, Włoszech. Brał udział w pracach Ligi Narodów. Potem przez pewien czas piastował mandat senatorski. Po przewrocie majowym był we wszystkich rządach do 1933 ministrem spraw zagranicznych. Po upadku Polski w czasie kampanii wrześniowej ewakuował się do Francji, gdzie został w emigracyjnym rządzie gen. Władysława Sikorskiego ministrem spraw zagranicznych.

W 1947 objął urząd Prezydenta RP na Uchodźstwie. Część polityków wypowiedziała mu posłuszeństwo (w tym generałowie Władysław Anders i Tadeusz Bór-Komorowski), uznając że przedłużając swoją kadencję, łamie on Akt Zjednoczenia Narodowego, utworzyła w 1954 Radę Trzech - zbiorową głowę państwa. Zwolennikiem Zaleskiego pozostał Stanisław Cat-Mackiewicz. Zaleski był najdłużej urzędującą głową państwa w historii Polski nowożytnej (25 lat) - sprawującą jednak swój urząd na emigracji (najdłużej urzędującym prezydentem w kraju był Ignacy Mościcki).

Pozostawił dwie nominacje następców: Stanisława Ostrowskiego i Juliusza Nowinę-Sokolnickiego (prawdopodobnie sfałszowaną przez emigracyjne środowiska prawicy). Po jego śmierci w 1972 Rada Trzech rozwiązała się, uznając legalność jego następcy wywodzącego się ze PPS-owskiego środowiska Rady Trzech - Stanisława Ostrowskiego.