Mięguszowiecki Szczyt Pośredni
Z Wikipedii
Współrzędne: zobacz na mapie
| Mięguszowiecki Szczyt Pośredni | |
| Grafika:Do uzupełnienia.jpg |
|
| Państwo | Polska, Europa |
| Pasmo | Tatry, Karpaty |
| Wysokość | 2 393 m n.p.m. |
| Szerokość geograficzna | 49°11' 06'' N |
| Długość geograficzna | 20°03' 43'' E |
| Data zdobycia | 1903 |
| Zdobyta przez | Włodzimierz Boldireff, Stanisław Porębski |
Mięguszowiecki Szczyt Pośredni (słow. Prostredný Mengusovský štít), 2393 m n.p.m., znajduje się na południowy wschód od Mięguszowieckiego Szczytu (rozdziela je Mięguszowiecka Przełęcz Wyżnia) i na północny zachód od Mięguszowieckiego Szczytu Czarnego (rozdziela je Mięguszowiecka Przełęcz pod Chłopkiem). Szczyt posiada trzy wierzchołki, najwyższy (główny) najbliżej Mięguszowieckiej Przełęczy Wyżniej, środkowy, najniższy. Mięguszowiecki Szczyt Pośredni jest najniższy w tej grupie. Jego północną ścianę podcina kocioł polodowcowy – Mieguszowiecki Kocioł (Bandzioch). Od głównego wierzchołka wschodzi w stronę Mięguszowieckiej Przełęczy Wyżniej grań, w której widoczne są dwie turniczki, nazywane igłami. Wyższa z nich (druga od strony szczytu) to Igła Milówki. W północno-wschodniej części ściany wyodrębniają się trzy filary schodzące z południowo-wschodniego i środkowego wierzchołka szczytu oraz (prawy filar) spod igły w północno-zachodniej grani.
Pierwsze wejście:
- latem - Włodzimierz Boldireff i Stanisław Porębski 15 sierpnia 1903;
- zimą - Walter Delmár i Gyula Komarnicki 23 marca 1916.
