Nowe Strącze
Z Wikipedii
Współrzędne: 51°52'00" N 016°11'00" E
| Nowe Strącze | |
| Województwo | lubuskie |
| Powiat | wschowski |
| Gmina | Sława |
| Sołtys | Henryk Głuchowski |
| Położenie | 51° 52' N 16° 11' E |
| Liczba mieszkańców (2006) • liczba ludności |
115 |
| Strefa numeracyjna (do 2005) |
68 |
| Kod pocztowy | 67-410 |
| Tablice rejestracyjne | FWS |
|
Położenie na mapie Polski
  Nowe Strącze
|
|
Nowe Strącze (niem. Neu Strunz) – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie wschowskim, w gminie Sława.
Liczy ponad trzydzieści gospodarstw, z których kilka jest opuszczonych. W większości mieszkają w niej rolnicy posiadający po kilka hektarów ziemi. Brak obiektów publicznych (kościołów, szkół, domów kultury, urzędów pocztowych, itp.) poza wiejską świetlicą. Lokalizacja z dala od tras przelotowych, w otoczeniu lasu.
Spis treści |
[edytuj] Historia
Wieś założona została najpóźniej w pierwszej połowie XVIII wieku w pobliżu wsi Stare Strącze na terenie ówczesnego Księstwa Głogowskiego. W archiwum SKWS Würzburg można zobaczyć jedną z najstarszych map pokazujących lokalizację tej wsi - "Princip. Magnae Glogoviae cum libero Domin: Beuthenensi in Silesia...", Tobias Conrad Lotter, 1759 rok.
Pierwotnie wieś, choć mała, posiadała kilka kolonii w pobliskich lasach. Z kolonii tych do dziś zachowało się tylko, już jako samodzielna wieś, Przylesie. Dodatkowo w jej okolicach mieściły się dwie komory celne (Zollhaus), tzw. nowa i stara. W 1910 roku Nowe Strącze liczyło 262 osoby a w 1939 roku już 285 osób.
W latach trzydziestych XX wieku Nowe Strącze uniknęło "germanizacji" nazwy, która spotkała Stare Strącze (Alt Strunz - po zmianie Deutscheck) jak większość miejscowości ówczesnego powiatu głogowskiego. Po II wojnie światowej spolonizowano nazwę wsi. Od roku 1945 (lub 1946) była to Stróża Nowa, a od 1950 ostatecznie Nowe Strącze.
W latach pięćdziesiątych XX wieku Nowe Strącze, dotąd należące do powiatu głogowskiego, włączono wraz z całą gminą Sława do powiatu wschowskiego. Po likwidacji powiatów cała gmina przypadła rejonowi Nowa Sól, skąd powróciła do powiatu wschowskiego po jego ponownym utworzeniu.
[edytuj] Ciekawsze obiekty
[edytuj] nowa szkoła (obecnie świetlica wiejska)
Po I wojnie światowej, z powodu bliskiego sąsiedztwa wsi z nową granicą Niemiec z Polską, na obrzeżu wsi ulokowano w kilkupiętrowym budynku komorę celną (Zollhaus). Na początku lat sześdziesiątych XX wieku w budynku wybuchł pożar. Odbudowano go wówczas w stylu modernistycznym i umieszczono w nim filię Szkoły Podstawowej i przedszkola w Starym Strączu. Obecnie jest to w większości budynek mieszkalny, mieszczący też wiejską świetlicę.
[edytuj] stara szkoła
Do lat sześdziesiątych XX wieku wiejskie dzieci uczęszczały do szkoły w małym budynku położonym w połowie długości wsi. Od przeniesienia szkoły do przedwojennego budynku komory celnej jest to budynek mieszkalny.
[edytuj] ruiny folwarku
We wsi zlokalizowany był folwark, do którego ze Starego Strącza prowadziły tory towarowej kolejki wąskotorowej, które częściowo rozebrano a częściowo zasypano w latach pięćdziesiątych XX wieku. Sam folwark funkcjonował jako gospodarstwo PGR do połowy lat siedemdziesiątych XX wieku. Rozebrano go z powodu złego stanu technicznego. Z zabudowań pozostały do dziś tylko niewielkie zarośnięte ruiny, głównie piwnic. Znajdują się one przy jednej z odnóg głównej ulicy, w południowo-zachodnim krańcu wsi.
[edytuj] Turystyka
Wszystkie walory turystyczne Nowego Strącza to jego przyroda. Powietrze jest czyste a położenie zdala od tras przelotowych gwarantuje spokój.
Wieś otoczona jest z trzech stron przez lasy, w których znajduje się kilka małych stawów i Jezioro Krzywe o powierzchni 4,6ha, służące zarówno jako kąpielisko jak i łowisko wędkarskie z kilkunastoma kładkami. Przy półdzikiej plaży ulokowano płatne pole namiotowe. Badania z lat dziewięćdziesiątych XX wieku wykazały brak zanieczyszczenia wody.
W lesie w pobliżu jeziora znaleźć można też pozostałości ziemnych okopów wojskowych z czasów II wojny światowej.
Z jeziorem w Nowym Strączu związana jest licząca już kilka wieków legenda. Podobno woły (w innej wersji były to konie), które zatonęły w jeziorze w pobliskich Wygańczycach wypłynęły właśnie tutaj. Świadczyć to miało o podziemnym tunelu, zapewne naturalnego pochodzenia, łączącym te jeziora. Niestety współczesne amatorskie badania podwodne nie doprowadziły do jego odkrycia.
