Remigiusz Okraska

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Remigiusz Okraska (ur. 1976) – socjolog, publicysta prasy ekologicznej i społeczno-politycznej, redaktor naczelny ”Magazynu Obywatel”, w latach 2001-2005 redaktor naczelny miesięcznika „Dzikie Życie”. Jego praca magisterska (nagrodzona przez katowicki oddział Polskiego Towarzystwa Socjologicznego), uznawana jest za pierwszą polską naukową monografię neopoganizmu; została też wydana w postaci książkowej („W kręgu Odyna i Trygława. Neopoganizm w Polsce i na świecie – wczoraj i dziś”; wyd. Rekonkwista, 2001). Redaktor wielu polskich przekładów klasycznych publikacji poświęconych globalizacji i ochronie przyrody (m.in. Zapisków z Piaszczystej Krainy Aldo Leopolda). Popularyzator zapomnianych tradycji polskich ruchów politycznych łączących program patriotyczny i demokratyczny z postulatami egalitarnymi i naciskiem na oddolne, wspólne działanie, tj. m.in. ruchu ludowego, spółdzielczego i socjaldemokratycznego.

Opublikował ponad 300 artykułów w prasie wszystkich niemal opcji politycznych: anarchistycznej, lewicowej, konserwatywno-prawicowej, ekologicznej i nacjonalistycznej, oraz w czasopismach i pracach zbiorowych o charakterze naukowo-publicystycznym.

Konsekwentnie odcina się od prób klasyfikowania jego publicystyki jako prawicowej czy lewicowej, choć często powołuje się na wartościowe elementy obu tradycji. Wynika to z przekonania, które stanowi jeden z ważniejszych wątków w jego publicystyce, że duża część współczesnych konfliktów politycznych wynika z (uświadomionej bądź nie) obrony partykularnych interesów i/lub dotyczy spraw drugorzędnych dla społeczeństwa jako całości. Stąd postuluje konieczność porzucenia tradycyjnych podziałów politycznych, które uważa za nieadekwatne wobec wyzwań współczesności, jak negatywne skutki globalizacji czy dominacja wielkiego kapitału nad interesami państw i jednostek.

Obecnie mieszka w Łodzi.

[edytuj] Oskarżenia o popieranie skrajnych ideologii

Choć w swoich tekstach wielokrotnie jednoznacznie potępiał wszelkie systemy autorytarne (zarówno komunizm jak i faszyzm), sam fakt współpracy z czasopismami o bardzo różnych opcjach ideowych stał się przyczyną licznych oskarżeń ze strony różnych środowisk (głównie określających się jako radykalnie lewicowe i/lub antyfaszystowskie) o propagowanie skrajnych poglądów, łącznie z oskarżeniem o popieranie faszyzmu czy wręcz (neo)nazizmu (sic!).

Oskarżenia tego rodzaju nabrały na sile po tym, jak w kilku artykułach zarzucił kilku liderom tzw. ruchu antyfaszystowskiego konformizm oraz manipulowanie faktami na potrzeby działalności naukowej i publicystycznej, oraz podał przykłady, którego jego zdaniem o tym świadczą^[1]^[2].