Reprezentacja Serbii w piłce nożnej

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Reprezentacja Serbii w piłce nożnej

Skrót FIFA

SER

Przydomek

Бели Орлови (Białe Orły)

Związek piłkarski

Fudbalski Savez Srbije

Rok założenia

1993

Prezes

Dragan Stojković

Trener

Javier Clemente od 2006

Najwięcej meczów

Savo Milošević (101)

Najwięcej bramek

Savo Milošević (35)

Pierwszy mecz

Brazylia -

Jugosławia 2-0
(Porto Alegre, Brazylia; 23.12.1994)

SiC - Azerbejdżan 2-2
(Podgorica, Serbia i Czarnogóra; 12.02.2003)

Czechy - Serbia 1-3
(Uherské Hradiště, Czechy; 18.08.2006)

Najwyższe zwycięstwo

Wyspy Owcze -

Jugosławia 1-8
(Toftir, Wyspy Owcze; 06.10.1996)

Najwyższa porażka

Argentyna -

SiC 6:0
(Gelsenkirchen, Niemcy;16.06.2006)

Reprezentacja Serbii w latach 1994-2002 występowała pod nazwą reprezentacja Jugosławii. Od lutego 2003 do czerwca 2006 zespół w międzynarodowych rozgrywkach grał jako reprezentacja Serbii i Czarnogóry. Artykuł ten nie dotyczy drużyny narodowej Socjalistycznej Federalnej Republiki Jugosławii.

O piłkarskiej reprezentacji Jugosławii z lat 1919-1992 czytaj tu.

Mimo iż niepodległość Jugosławii ogłoszono 28 kwietnia 1992 roku, to z powodu międzynarodowych sankcji nałożonych na ten kraj z powodu wojny w Bośni reprezentacja pierwszy mecz zagrała dopiero w grudniu 1994 roku. Do 1996 roku rozgrywała wyłącznie spotkania towarzyskie, gdyż z eliminacji do Mundialu 1994 i Euro 1996 została wykluczona.

Zadebiutowała w kwalifikacjach do Mundialu 1998. Drużyna prowadzona przez Slobodana Santrača z Predragiem Mijatovicem, Miroslavem Djukicem, Sinišą Mihajlovicem i Darko Kovačevicem w składzie wprawdzie została wyprzedzona w grupie przez Hiszpanię, ale pokonała m.in. ówczesnych wicemistrzów Starego Kontynentu Czechów. Jugosłowianie grali ofensywnie i efektownie, i właśnie wtedy doczekali się przezwiska "Brazylijczycy Europy". W barażach nie dali szans Węgrom (7:1 i 5:0).

Na Mundialu zaprezentowali się przyzwoicie. W 1/8 finału po wyrównanym meczu i w dość pechowych okolicznościach (Mijatović nie strzelił karnego) przegrali 1:2 z Holandią.

Dwa lata później, na Euro 2000, reprezentacja dowodzona tym razem przez 70-letniego Vujadina Boškova również odpadła w drugiej rundzie, a ich pogromcami (przegrali 1:6) tak jak w 1998 roku byli Holendrzy. Na pocieszenie Jugosłowianom pozostała korona strzelców turnieju dla Savo Miloševica.

Od czasu zakończenia mistrzostw Europy rozpoczął się kryzys drużyny narodowej, pogłębiany częstymi zmianami selekcjonerów. Rezygnacja z gry w kadrze najlepszych piłkarzy i wysoki stopień korupcji w związku piłkarskim to największe bolączki futbolu jugosłowiańskiego u progu XXI wieku. W eliminacjach do Mundialu 2002 reprezentacja dała się wyprzedzić Rosji i Słowenii, a w kwalifikacjach do Euro 2004, w których po raz pierwszy wystąpiła pod nazwą Serbii i Czarnogóry – Włochom i Walijczykom.

Wydawało się, że powoli drużyna zaczyna wychodzić z zapaści. W połowie 2003 roku selekcjonerem został Ilija Petković. Zmieniły się również władze związku, na nowego prezesa wybrano byłego reprezentanta Jugosławii Dragan Stojkovicia. Trener Petković postawił na piłkarzy nieogranych na międzynarodowych boiskach i zrezygnował z usług większości gwiazd. Efektem jego polityki kadrowej był udany występ w eliminacjach do Mundialu 2006 i awans do tego turnieju z pierwszego miejsca (Serbowie wyprzedzili m.in. Hiszpanię i Belgię). Największą siłą drużyny była wówczas defensywa. Bramkarz Dragoslav Jevrić i obrońcy Goran Gavrancić, Ivica Dragutinović, Mladen Krstajić, Nemanja Vidić (który dzięki dobrym występom w kadrze został kupiony przez Manchester United) oraz Marjan Marković grali na tyle skutecznie, że reprezentacja straciła w kwalifikacjach tylko jedną bramkę. Zupełnie inaczej zaprezentowała się w samym turnieju. Serbowie i Czarnogórcy odpadli już po fazie grupowej, przegrywając wszystkie trzy spotkania, w których zanotowali bilans bramek 2:10.

21 maja 2006 roku w Czarnogórze odbyło się referendum niepodległościowe. Jego wynik oznaczał odłączenie państwa od Serbii i tym samym powstanie nowej reprezentacji piłkarskiej, która najprawdopodobniej na arenie międzynarodowej zadebiutuje w eliminacjach do Mundialu 2010.

O piłkarskiej reprezentacji Czarnogóry czytaj tu.

Spis treści

1 Udział w mistrzostwach świata
2 Udział w mistrzostwach Europy
3 Znani piłkarze
4 Rekordziści
5 Trenerzy reprezentacji Serbii
6 Mecze z Polską
- 6.1 Serbia i Czarnogóra
- 6.2 Serbia
7 Zobacz też
8 Linki zewnętrzne

[edytuj] Udział w mistrzostwach świata

1930 – 1990 – Nie brała udziału, była częścią Jugosławii
1994 – Nie brała udziału – sankcje nałożone z powodu wojny w Bośni
1998 – 1/8 finału (pod nazwą Jugosławia)
2002 – Nie zakwalifikowała się
2006 – Runda grupowa (pod nazwą Serbia i Czarnogóra)

[edytuj] Udział w mistrzostwach Europy

1960 – 1992 – Nie brała udziału, była częścią Jugosławii
1996 – Nie brała udziału – sankcje nałożone z powodu wojny w Bośni
2000 – Ćwierćfinał (pod nazwą Jugosławia)
2004 – Nie zakwalifikowała się
2008 – ?

[edytuj] Znani piłkarze

[edytuj] Rekordziści

Stan na 22 czerwca 2006.

Najwięcej występów w kadrze

#	Nazwisko	Lata gry w kadrze	Mecze
1	Savo Milošević	1994-06	101
2	Dragan Stojković	1983-01	84
3	Predrag Mijatović	1990-03	73
4	Slaviša Jokanović	1991-02	64
5	Siniša Mihajlović	1991-03	63
6	Dejan Stanković*	od 1998	60
7	Darko Kovačević	1994-04	59
=	Zoran Mirković	1994-03	59
9	Dejan Savićević	1986-99	56

Najwięcej goli w kadrze

#	Nazwisko	Lata gry w kadrze	Mecze (Gole)
1	Savo Milošević	1994-06	101 (35)
2	Predrag Mijatović	1990-03	73 (27)
3	Dejan Savićević	1986-99	56 (25)
4	Mateja Kežman*	od 2000	49 (17)
5	Dragan Stojković	1983-01	84 (15)
6	Dejan Stanković*	od 1998	60 (11)
7	Slavisa Jokanovic	1991-02	64 (10)
=	Darko Kovačević	1994-04	59 (10)
=	Siniša Mihajlović	1991-03	63 (10)

Gwiazdką oznaczono piłkarzy branych pod uwagę przy ustalaniu obecnego składu.

[edytuj] Trenerzy reprezentacji Serbii

Trener	Data zatrudnienia	Data rezygnacji	Okoliczności rezygnacji
Slobodan Santrač	maj 1993	czerwiec 1998	odszedł po niesatysfakcjonującym występie drużyny na Mundialu 1998
Milan Živadinović	sierpień 1998	czerwiec 1999	w połowie kwalifikacji do mistrzostw Europy przyjął korzystniejszą finansowo ofertę z Arabii Saudyjskiej
Vujadin Boškov	lipiec 1999	czerwiec 2000	zrezygnował po porażce 1:6 z Holandią w ćwierćfinale Euro 2000
Ilija Petković	sierpień 2000	styczeń 2001	podał się do dymisji, po tym jak zarzucił władzom związku korpucję
Milovan Djorić	luty 2001	kwiecień 2001	po zdobyciu zaledwie dwóch punktów w trzech meczach eliminacji Mundialu 2002 jego ustąpienia zarządali kibice
Vujadin Boškov, Ivan Curković i Dejan Savićević	kwiecień 2001	październik 2001	zadaniem tercetu trenerów miało być jedynie dokończenie eliminacji do Mundialu 2002, od początku układ ten miał charakter tymczasowy
Dejan Savićević	styczeń 2002	czerwiec 2003	zrezygnował po porażce 1:2 z Azerbejdżanem w eliminacjach do Euro 2004
Ilija Petković	lipiec 2003	czerwiec 2006	złożył dymisję po Mistrzostwach Świata 2006, na których reprezentacja przegrała wszystkie trzy spotkania
Javier Clemente	lipiec 2006	urzęduje	urzęduje

[edytuj] Mecze z Polską

[edytuj] Serbia i Czarnogóra

Piłkarze Serbii i Czarnogóry grali z Polską dwa razy – oba mecze przegrali (bramki 5:7):

16.11.2003, Płock: POLSKA-SERBIA I CZARNOGÓRA 4:3 (Niedzielan, Rasiak, Kosowski, Żurawski – Bosković, Vukić, Iliev)
15.08.2005, Kijów (Ukraina): POLSKA-SERBIA I CZARNOGÓRA 3:2 (Frankowski 2, Rasiak – Żigić, Vidić)