Romano Prodi
Z Wikipedii
Romano Prodi ur. 9 sierpnia 1939 w Scandiano |
|
Premier Włoch | |
Okres urzędowania | od 17 maja 1996 do 21 października 1998 |
Poprzednik | Lamberto Dini |
Następca | Massimo D'Alema |
Przewodniczący Komisji Europejskiej | |
Okres urzędowania | od 16 września 1999 do 30 października 2004 |
Poprzednik | Jacques Santer |
Następca | José Manuel Durão Barroso |
Premier Włoch | |
Okres urzędowania | od 17 maja 2006 |
Poprzednik | Silvio Berlusconi |
Romano Prodi (ur. 9 sierpnia 1939 w Scandiano) - polityk włoski, Przewodniczący Komisji Europejskiej w latach 1999-2004, premier Włoch w latach 1996-98 i obecnie od 2006.
Romano Prodi zdał maturę w liceum klasycznym (o profilu humanistycznym) Liceo Ludovico Ariosto w Reggio nell'Emilia. Uzyskał dyplom z prawa w Katolickim Uniwersytecie w Mediolanie (Università Cattolica di Milano) w 1961. Ukończył także studia podyplomowe w Mediolanie, Bolonii i w London School of Economics. W 1969 roku ożenił się z Flavią Franzoni i ma dwójkę dzieci.
Spis treści |
[edytuj] Działalność naukowa
Od 1963 był asystentem na wydziale nauk politycznych Uniwersytetu Bolonii. W 1966 otrzymał tytuł profesora i pozostał nim do 1999. Głównymi tematami jego badań był rozwój małych i średnich przedsiębiorstw i polityka antitrust. Później zajmował się również zależnościami między Państwem i Rynkiem i dynamiką różnych modeli kapitalizmu.
[edytuj] Działalność polityczna
Kojarzony jest z lewym skrzydłem Chrześcijańskiej Demokracji. Był ministrem gospodarki od listopada 1978 do marca 1979. W okresie 1982 - 1989 był przewodniczącym Instytutu Odbudowy Gospodarki, potem ponownie został powołany na to stanowisko w 1993. Będąc w Instytucie przeprowadził dużo prywatyzacji i uczynił Instytut największym włoskim holdingiem będącym w rękach państwa.
W lutym 1995 Prodi założył koalicję centrolewicową, która potem wygrała wybory w 1996 i został premierem.
W 1998 rząd Prodiego upadł ze względu na opuszczenie koalicji przez komunistów. Rządy kontynuował Massimo D'Alema.
W marcu 1999 Romano Prodi został mianowany Przewodniczącym Komisji Europejskiej w Brukseli, które to stanowisko piastował do końca 2004 roku.
[edytuj] Wybory w roku 2006
W roku 2006 Prodi został liderem bloku lewicy, walczącej o odzyskanie władzy z prawicą Silvio Berlusconiego. Blok Prodiego nieznacznie pokonał blok urzędującego premiera i został on kolejnym szefem włoskiego rządu, utworzonego przez dziewięć ugrupowań. Niewielka przewaga w parlamencie i brak spójności spowodował jednak kryzys gabinetu. 21 lutego 2007 roku, po przegranym głosowaniu w Senacie w sprawie polityki zagranicznej, Romano Prodi podał się do dymisji. Jednak po trzech dniach kryzys rządowy został zażegnany i Prodi do dziś sprawuje urząd premiera Włoch.
[edytuj] Kontrowersje
W kwietniu 2006 Gerard Batten brytyjski poseł Parlamentu Europejskiego, publicznie oskarżył Prodiego, na podstawie zeznań byłego wysokiego oficera FSB Aleksandra Litwinienki, że polityk ten był "człowiekiem KGB we Włoszech". Mario Scaramella zeznał, że Aleksander Litwinienko przed śmiercią potwierdził fakt agenturalnej współpracy Prodiego z KGB. [1] Zarzuty te pojawiły się także w latach 90-tych po publikacji Archiwum Mitrochina, według którego Prodi miał być agentem o kryptonimie "UCHITEL" (ros. uczitiel - nauczyciel).
[edytuj] Przypisy
Poprzednik Lamberto Dini |
Premier Włoch od 1996 do 1998 |
Następca Massimo D'Alema |
Walter Hallstein • Jean Rey • Franco Malfatti • Sicco Mansholt • François-Xavier Ortoli • Roy Jenkins • Gaston Thorn • Jacques Delors • Jacques Santer • Romano Prodi • José Manuel Durão Barroso
Poprzednik Silvio Berlusconi |
Premier Włoch od 2006 |
Następca nadal urzęduje |
Joaquín Almunia | Péter Balázs | Jacques Barrot | Frits Bolkestein | Joseph Borg | Philippe Busquin | David Byrne | Stavros Dimas | Ján Figeľ | Franz Fischler | Dalia Grybauskaite | Danuta Hübner | Siim Kallas | Sandra Kalniete | Neil Kinnock | Marcos Kyprianou | Pascal Lamy | Erkki Liikanen | Mario Monti | Poul Nielson | Loyola de Palacio | Chris Patten | Janez Potočnik | Romano Prodi | Viviane Reding | Michaele Schreyer | Pavel Telička | Günter Verheugen | António Vitorino | Margot Wallström