Rybitwa białoskrzydła

Rybitwa białoskrzydła (Chlidonias leucopterus) - średni ptak wodny z rodziny rybitw, zamieszkujący pas od północnej części Półwyspu Apenińskiego przez Europę Środkową i Wschodnią, Syberię, Zabajkale po północną Mongolię i dorzecze Amuru. Zimuje w Afryce oraz pasie od Azji Południowej po Australię i Nową Zelandię. W Polsce nielicznie gnieździ się na wschodzie kraju. Przeloty krajowej populacji w maju i sierpniu-wrześniu.

Cechy gatunku: Brak wyraźnego dymorfizmu płciowego. W szacie godowej ciało czarne poza podogoniem i ogonem, które są białe, pokrywy skrzydłowe białe, lotki popielate (pokrywy podskrzydłowe są czarne). Dziób i nogi czerwone. W szacie spoczynkowej ciało bieleje. Na głowie ciemna czapeczka, czoło białe. Od rybitwy czarnej różni się brakiem półobroży na karku. Nogi czerwone, dziób czarny, grzbiet i pokrywy skrzydłowe stają się popielate. Osobniki młodociane przypominają dorosłe w szacie spoczynkowej.
Wymiary średnie: dł. ciała ok. 21-27 cm
rozpiętość skrzydeł ok. 55-65 cm
waga ok. 60-70 g
Biotop: bagna otoczone łąkami, z oczkami otwartej wody oraz kępami wysokiej trawy. Zimą środowiska bardziej zróżnicowane, łącznie z jeziorami i zaroślami mangrowymi.
Gniazdo: Na znajdujących się ponad lustrem wody kępach roślin, może tworzyć kolonie liczące do 100 osobników.
Jaja: W ciągu roku wyprowadza jeden lęg, składając w kwietniu-sierpniu (w Polsce w maju) 2-3 jaja.
Wysiadywanie: Jaja wysiadywane są od zniesienia pierwszego jaja przez okres 14-22 dni przez obydwoje rodziców. Pisklęta opuszczają gniazdo jedynie w przypadku niebezpieczeństwa. Zdolność do lotu zdobywają w wieku 3-4 tygodni.
Pożywienie: Głównie owady, które może łapać w locie, oraz inne bezkręgowce.
Ochrona: Gatunek chroniony.

Zobacz też: ptaki Polski

Zobacz galerię na Wikimedia Commons:
Rybitwa białoskrzydła