Sójka

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Ten artykuł dotyczy ptaka. Zobacz też: Sójka (góra).

Sójka

Systematyka

sójka

Nazwa systematyczna

Garrulus glandarius

(Linneaus, 1758)

Status ochronny wg IUCN
EX	EW	CR	EN	VU	NT	LC

Kategoria: niższego ryzyka

Podgatunki

G. glandarius glandarius
G. glandarius brandtii
G. glandarius rufitergum
G. glandarius hibernicus
G. glandarius lusitanicus
G. glandarius fasciatus
G. glandarius corsicanus
G. glandarius ichnusae
G. glandarius albipectus
G. glandarius jordansi
G. glandarius graecus
G. glandarius cretorum
G. glandarius ferdinandi
G. glandarius brandtii
G. glandarius bambergi
G. glandarius kansuensis
G. glandarius krynicki
G. glandarius iphigenia
G. glandarius anatoliae
G. glandarius samios
G. glandarius atricapillus
G. glandarius cervicalis
G. glandarius whitakeri
G. glandarius minor
G. glandarius glaszneri
G. glandarius hyrcanus
G. glandarius japonicus
G. glandarius bispecularis
G. glandarius sinensis
G. glandarius bispecularis
G. glandarius leucotis

Sójka (Garrulus glandarius L.) - średni ptak leśno-parkowy z rodziny krukowatych, zamieszkujący w zależności od podgatunku: Uwaga!!!
Podział na podgatunki sporny, nie uwzględniono również wszystkich podgatunków.

Grupa podgatunków Glandarius
- Garrulus glandarius glandarius - Półwysep Skandynawski, Europa Wschodnia po dorzecze Peczory, Wiatkę i Symbirsk, północne i wschodnie Bałkany, Europę na północ od Alp po Pireneje i Galicię
- Garrulus glandarius brandtii - od dorzecza Peczory i Symbirska po zachodnie stoki środkowego i południowego Uralu
- Garrulus glandarius rufitergum - Wielka Brytania
- Garrulus glandarius hibernicus - Irlandia
- Garrulus glandarius lusitanicus - Portugalia i region Salamanca
- Garrulus glandarius fasciatus - południowa i wschodnia część Półwyspu Iberyjskiego
- Garrulus glandarius corsicanus - Korsyka
- Garrulus glandarius ichnusae - Sardynia
- Garrulus glandarius albipectus - Półwysep Apeniński oraz bałkańskie wybrzeża Adriatyku i morza Jońskiego
- Garrulus glandarius jordansi - Sycylia
- Garrulus glandarius graecus - od Peloponezu po Kosowo, południową Serbię i Bułgarię
- Garrulus glandarius cretorum - Kreta
- Garrulus glandarius ferdinandi - turecka cześć Tracji i południowo-wschodnia Bułgaria
Grupa podgatunków Brandth
- Garrulus glandarius brandtii od północnego Uralu i jego wschodnich stoków w części środkowej i południowej przez Syberię po Bajkał, Ałtaj i Sajany
- Garrulus glandarius bambergi - Mongolia, Zabajkale po Sahalin południowe Kuryle, Hokkaido i Półwysep Koreański
- Garrulus glandarius kansuensis - wschodni Tien-szan i zachodnia Mongolia Wewnętrzna.
Grupa podgatunków Atricapilus
- Garrulus glandarius krynicki - okolice Kubania, Kaukaz i Zakaukazie oraz północna Azja Mniejsza na wschód od miasta Samsun.
- Garrulus glandarius iphigenia - Krym
- Garrulus glandarius anatoliae - Anatolia, zachodnia Azja Mniejsza oraz Rodos, Lesbos i Kos. Na wschodzie sięga po północny Irak i góry Zagros
- Garrulus glandarius samios - Samos i Ikaria
- Garrulus glandarius atricapillus - Liban, Syria, Izrael i Zachodni Brzeg Jordanu.
- Garrulus glandarius cervicalis - Tunezja i północno-wschodnia Algieria
- Garrulus glandarius whitakeri - północno-zachodnia Algieria
Grupa podgatunku Minor
- Garrulus glandarius minor - Atlas
- Garrulus glandarius glaszneri - Cypr
- Garrulus glandarius hyrcanus - Elbrus i południowy brzeg morza Kaspijskiego
Grupa podgatunków Japonicus - 4 do 6 podgatunków zamieszkujących Wyspy Japońskie poza Hokkaido. Wśród nich:
- Garrulus glandarius japonicus
Grupa podgatunków Bispecularis - 7 do 11 podgatunków zamieszkujących Himalaje, Chiny, zachodnią Birmę i północny Wietnam. Wśród nich:
- Garrulus glandarius bispecularis
- Garrulus glandarius sinensis
Grupa podgatunków Leucotis
- Garrulus glandarius leucotis - Junan, wschodnia Birma i środkowa część Półwyspu Indochińskiego

Cechy gatunku: Jeden z ładniej ubarwionych ptaków w Polsce. Na skrzydle charakterystyczne niebieskie lusterko, usytuowane na nadlotkach. Ogólny kolor brązowy, z czego kuper i dolne pokrywy ogona białe, na czole czarne kreskowanie na białym tle, boki głowy czerwonobrązowe, sterówki i końce skrzydeł czarne. Poszczególne podgatunki różnią się głównie kolorem i kształtem czapeczki, oraz ogólnym odcieniem upierzenia.

Wymiary średnie: Długość ciała ok. 34 cm.
Rozpiętość skrzydeł 53 cm.
Waga ok. 180 g.

Biotop: Występuje licznie w lasach liściastych i iglastych, ale również w niewielkich laskach pomiędzy polami i łąkami, dosyć często w parkach i ogrodach, od nizin po górną granicę lasów w górach.

Gniazdo: W środkowej partii korony, tuż przy pniu, głównie drzewa iglastego, rzadziej liściastego.

Jaja: W miesiącach od kwietnia do czerwca składa od 4-6 jaj, równobiegunowych, niemal kulistych, czystobiałych, czasami szarawych lub zielonkawych, o średnich wymiarach 40x33 mm.

Wysiadywanie: Od złożenia pierwszego jaja, trwa 30-38 dni. Pisklęta opuszczają gniazdo po ok. 26-31 dniach.

Pożywienie: Urozmaicone i zależne od pory roku. Jesienią żywi się głównie żołędziami, które gromadzi w większych ilościach w różnych miejscach na ziemi, czym przyczynia się do rozsiewania dębu, który jest gatunkiem ciężkonasiennym, a także buczyną i laskowymi orzechami. W lecie żywi się owadami, ślimakami i innymi drobnymi zwierzętami jak jaszczurkami, młodymi ptakami i jajkami wybieranymi z gniazd.