Stanisław Lubomirski (marszałek wielki koronny)
Z Wikipedii
Stanisław Lubomirski herbu Szreniawa bez Krzyża (ur. ok. 1720, zm. 1783) – od 1753 r. marszałek wielki koronny i strażnik wielki koronny.
Syn Teodora Lubomirskiego i Elżbiety, brat Antoniego, kasztelana i wojewody krakowskiego. Osoba zamożna wspierająca interesy Familii. Odgrywał rolę jednego z przywódców obozu Czartoryskich. Był nieprzejednanym wrogiem ostatniego króla Polski Stanisława Augusta Poniatowskiego. Zasłużony dla rozwoju Warszawy, zwalczał wpływy rosyjskie w Polsce.
W 1758 reaktywował polską lożę masońską Aux Trois Frères. W 1764 był jednym z inicjatorów reform sejmu konwokacyjnego. Otrzymawszy 1766 laskę marszałkowską uczynił dużo dla podniesienia Warszawy, pracował nad reformą sądownictwa karnego. W czasie konfederacji barskiej umacniał St. Augusta w oporze przeciw Rosji, usiłując go przeciągnąć na stronę konfederatów i Francji. Po pierwszym rozbiorze należał do opozycji magnackiej, działającej przeciw królowi w oparciu o Austrię, zasiadał w Radzie Nieustającej.
Pełka Kościelec • Jan Kolczek z Zakrzowa • Przedbor z Brzezia • Jan z Tarnowa • Przedbor z Brzezia • Mikołaj z Bogorii • Dymitr z Goraja • Zbigniew z Brzezia • Wawrzyniec Zaremba z Kalinowy • Jan Oleśnicki • Mikołaj Lanckoroński z Brzezia • Jan Rytwiański • Rafał Jarosławski • Piotr Kmita z Wiśnicza • Stanisław Chodecki z Chodcza • Piotr Kmita Sobieński • Jan Mielecki • Jan Firlej • Andrzej Opaliński • Stanisław Przyjemski • Mikołaj Zebrzydowski • Zygmunt Myszkowski • Mikołaj Wolski • Łukasz Opaliński • Jerzy Sebastian Lubomirski • Jan Sobieski • Stanisław Herakliusz Lubomirski • Józef Karol Lubomirski • Kazimierz Ludwik Bieliński • Józef Wandalin Mniszech • Franciszek Bieliński • Stanisław Lubomirski • Michał Jerzy Wandalin Mniszech • Fryderyk Józef Moszyński
