Stanisława Wysocka
Z Wikipedii
Stanisława Wysocka z Dzięgielewskich, secundo voto Stanisławska urodziła się w Warszawie 7 maja 1877, zmarła 17 stycznia 1941 w Warszawie. Aktorka, reżyser teatralny, dyrektor teatrów. Karierę zaczynała w teatrach objazdowych. W latach 1901-11 była aktorką Teatru Miejskiego w Krakowie. W latach 1913-14 grała w Teatrze Polskim w Warszawie. I wojnę światową spędziła w Kijowie. Po wojnie wróciła do Polski i do 1922 grała w Teatrze Rozmaitości. W latach 1923-25 grała i reżyserowała w Teatrze im.Słowackiego w Krakowie. W latach 1926/27 kierowała teatrem miejskim w Lublinie. W latach 1927-30 pracowała w Teatrze Polskim w Poznaniu. Sezon 1931/32 spędziła w teatrze miejskim w Wilnie. Sezon 1932/33 to praca w teatrze miejskim i kameralnym w Łodzi. Potem wróciła do Warszawy, gdzie grała do wybuchu II wojny światowej. Była wybitną aktorką, czego dowodem jest to, że nazywano ją "nową Modrzejewską. Była też wybitnym pedagogiem. W latach 1921-23 kierowała Państwową Szkołą Dramatyczną przy Konserwatorium Muzycznym w Warszawie. Od 1934 była wykładowcą PIST-u. Po wybuchu II wojny światowej współpracowała z konspiracyjnym PIST-em i do końca życia udzielała lekcji.
[edytuj] Filmografia
- 1929: Mocny człowiek (babka Bieleckiego)
- 1929: Ponad śnieg (Rudomska)
- 1935: Jaśnie pan szofer (ciotka Boratyńskiego)
- 1936: Trędowata (księżna Podhorecka)
- 1937: Dziewczęta z Nowolipek (Mossakowska)
- 1938: Druga młodość (babka Jerzego)
- 1938: Dziewczyna szuka miłości (matka Jerzego)
- 1938: Gehenna (stara niania Ksenobia)
- 1938: Granica (ciotka Elżbiety)
- 1938: Kobiety nad przepaścią
- 1938: Ludzie Wisły (Matyjaska)
- 1938: Wrzos (babka)
- 1939: Czarne diamenty (matka Nawrata)
- 1939: O czym się nie mówi ... (Romanowa)
- 1939: Włóczęgi (babcia, baronowa von Dorn)
[edytuj] Linki zewnętrzne
To jest tylko zalążek artykułu biograficznego związanego z filmem i teatrem. Jeśli możesz, rozbuduj go.
