Teatr Powszechny w Warszawie

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Teatr Powszechny im. Zygmunta Hübnera w Warszawie - największy i najbardziej znany teatr po praskiej stronie stolicy.

Spis treści

1 Historia
2 Patron Teatru Powszechnego
- 2.1 Zygmunt Hübner
3 Sceny Teatru Powszechnego
4 Najpopularniejści aktorzy Teatru Powszechnego
5 Dane teleadresowe

[edytuj] Historia

Teatr Powszechny powstał w 1944r. z inicjatywy Jana Mrozińskiego jako Teatr Popularny, w 1945r. dyrekcję teatru objął Eugeniusz Poreda. W pierwszych latach Teatr Powszechny był miejscem pracy dla wielu przedwojennych aktorów. Od początku grano największych twórców światowej luteratury takich jak: Włodzimierza Perzyńskiego, Gabrielę Zapolską, Karola Dickensa czy Szekspira. W 1955r., na jeden sezon, Teatr Powszechny objął Henryk Szletyński. Po nim dyrektorem był Tadeusz Kaźmierski, a kierownikiem artystycznym została Irena Babel. W końcu lat 50. rozpoczął się okres odnowy, przełomowa okazała się premiera spektaklu "Wojna i Pokój". Gwiazdą teatru był niewątpliwie Adam Hanuszkiewicz, który objął w 1963r. dyrekcję sceny przy ulicy Zamoyskiego. W 1969r. Adam Hanuszkiewicz został mianowany szefem Teatru Narodowego w Warszawie. Aktorzy Powszechnego i Narodowego stworzyli jeden zespół. W 1975r. dyrektorem teatru został Zygmunt Hübner, wybitny reżyser i aktor. Zygmunt Hübner skoncentrował wokół sceny najlepsszych ówcześnie aktorów: Mariusza Benoit, Janusza Gajosa, czy Krystyne Jande. W 1989r. zmarł Zygmunt Hübner, a dyrektorem artystycznym Teatru Powszechnego został Andrzej Wajda, a od 1991r. dyrektorem artystycznym teatru jest Krzysztof Rudziński, który z powodzeniem zastosował formułę teatru gwiazdorskiego.

[edytuj] Patron Teatru Powszechnego

Zobacz więcej w osobnym artykule: Zygmunt Hübner.

[edytuj] Zygmunt Hübner

Zygmunt Hübner (ur. 23 marca 1930 w Warszawie, zm. 12 stycznia 1989 w Warszawie), w 1974 ropoczął pracę w Teatrze Powszechnym w Warszawie, z którym był związany aż do śmierci. Do 1977 pracował tam jako kierownik artystyczny, a od 1977 jako dyrektor naczelny i artystyczny. Dzięki swojemu talentowi artystycznemu i organizacyjnemu oraz współpracy z najwybitniejszymi indywidualnościami polskiego teatru powtórzył sukces z pracy w Starym Teatrze, czyniąc z Teatru Powszechnego jedną z najlepszych scen w kraju. Wyreżyserował tam wiele ważnych i cenionych spektakli, m.in. Lot nad kukułczym gniazdem Dale'a Wassermana wg powieści Kena Keseya (1977), Zemstę Aleksandra Fredry (1978), Spiskowców wg powieści W oczach Zachodu Josepha Conrada (1980), Iwonę, księżniczkę Burgunda Witolda Gombrowicza (1983), Garderobianego Ronalda Harwooda (1986) i Medeę Eurypidesa (1988). W kierowanym przez niego zespole aktorskim znaleźli się artyści współpracujący z nim wcześniej w Gdańsku i Krakowie: Mirosława Dubrawska, Anna Seniuk, Edmund Fetting, Kazimierz Kaczor, Władysław Kowalski, Franciszek Pieczka, Wojciech Pszoniak i Marek Walczewski oraz inny wybitni aktorzy: Krystyna Janda, Elżbieta Kępińska, Mariusz Benoit, Janusz Gajos, Leszek Herdegen, Piotr Machalica, Stanisław Zaczyk czy Zbigniew Zapasiewicz. Z teatrem współpracowało wielu znakomitych reżyserów, wśród nich Kazimierz Kutz, Aleksander Bardini czy Piotr Cieślak, a także Andrzej Wajda, który w 1977 wystawił w Teatrze Powszechnym spektakl wg Rozmów z katem Kazimierza Moczarskiego, w którym Hübner grał rolę Moczarskiego.

[edytuj] Sceny Teatru Powszechnego

Teatr Powszechny liczy 3 sceny:

Scena duża - realizowane są na niej największe spektakle światowego i krajowego repertuaru.
Scena mała - realizowane są na niej bardziej kameralne spektakle światowego i krajowego repertuaru
Garaż poffszechnych - scena offowa, znajdująca się w teatralnej malarni, realizowane są tu spektakle wymagające małych nakładów finansowych, grają tu aktorzy młodego pokolenia.