Andrzej Wajda

Z Wikipedii

Andrzej Wajda (ur. 6 marca 1926 w Suwałkach) – polski reżyser filmowy, współtwórca polskiej szkoły filmowej. Stworzył szereg pamiętnych i ważnych dla polskiej kultury dzieł – ekranizacji i adaptacji utworów literackich, filmów odpowiadających na nurtujące współczesne im polskie społeczeństwo pytania i problemy, obrazów niekiedy trudnych, demitologizujących i nawet obrazoburczych. W okresie PRL miał z tego względu problemy z cenzurą, był natomiast bardzo szanowany i ceniony w środowisku zawodowym oraz w społeczeństwie. Przez pewien czas był zaangażowany w działalność polityczną w latach 1980-1991. Okres dekady po zmianie ustrojowej 1989 roku jest w pewnych opiniach uważany za czas jego kryzysu twórczego, a jego ówczesne dzieła za nawet nieudane. Ekranizacje z przełomu wieków wywołały bardziej pochlebne oceny.

Spis treści 1 Pochodzenie 2 Droga życiowa 3 Twórczość 4 Nagrody i wyróżnienia 5 Życie prywatne 6 Filmografia 7 Przypisy 7.1 Linki zewnętrzne

[edytuj] Pochodzenie

Pochodzi z rodziny zawodowego wojskowego – Jakuba, syna Kazimierza Waydy oraz Anieli z Białowąsów, nauczycielki. Dzieciństwo spędził w miastach, w których stacjonował jego ojciec – Suwałkach i Radomiu. Ojciec, w stopniu kapitana, brał udział w kampanii wrześniowej, trafił do niewoli radzieckiej i padł ofiarą zbrodni katyńskiej.

[edytuj] Droga życiowa

Bezpośrednio przed wojną, latem 1939 r. bez powodzenia zdawał do Korpusu Kadetów we Lwowie. W czasie wojny uczęszczał w Radomiu na tajne komplety, a także rozpoczął naukę malarstwa. Według własnych wspomnień wojnę spędził w domu braci ojca w Krakowie, gdzie też przez pewien czas pobierał nauki malarstwa^[1]. Po zakończeniu wojny, w latach 1946-1950 studiował malarstwo na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, a następnie reżyserię w Szkole Filmowej w Łodzi. Studia ukończył w 1953 roku, a dyplom otrzymał w roku 1960. Pierwsze kroki w zawodzie stawiał u boku Aleksandra Forda przy filmie Piątka z ulicy Barskiej. Pierwszym samodzielnym jego filmem było Pokolenie. W latach 1972-1983 był kierownikiem zespołu filmowego "X", a od 1978 do 1983 prezesem Stowarzyszenia Filmowców Polskich. Od roku 1989 jest członkiem Komitetu Kinematografii. Andrzej Wajda jest również członkiem Akademii Filmowej przyznającej Felixy. W 1994 roku ufundował Japońskie Centrum Sztuki i Techniki Manggha w Krakowie. W roku 2002 założył w Warszawie Mistrzowską Szkołę Reżyserii Filmowej Andrzeja Wajdy.

W okresie dekady zakończonej zmianą ustrojową w Polsce przejściowo zaangażował się w działalność polityczną – 30 sierpnia 1980 roku pojawił się w Stoczni Gdańskiej, był jak wielu intelektualistów członkiem komitetu doradczego Solidarności i Komitetu Obywatelskiego przy Lechu Wałęsie, a potem w latach 1989-1991 – senatorem RP.

[edytuj] Twórczość

Andrzej Wajda jest uważany za czołowego przedstawiciela polskiego filmu i jednego z głównych twórców szkoły polskiej filmowej II połowy XX wieku, jego dokonania cieszą się uznaniem w Polsce i na świecie. Twórczość artystyczna Andrzeja Wajdy ma charakter kina autorskiego o dużej różnorodności, która czerpie z malarstwa, literatury polskiej oraz polskiej tradycji narodowej. Stworzył kilka wielkich filmowych adaptacji dzieł literackich. Jego dzieła i pomysły filmowe z okresu PRL były często przedmiotem ingerencji cenzury i szczególnej troski władz ze względu na rezonans społeczny, jaki wywoływały. Znana jest wypowiedź szefa kinematografii państwowej w latach 70. XX wieku Janusza Wilhelmiego: ... doprowadzę do tego, że on zrobi "Naszą szkapę", a nie będzie robił żadnych filmów politycznych ani społecznych, ani artystycznych. Obraz Człowiek z marmuru powstał dzięki nieoczekiwanemu poparciu ówczesnego ministra kultury, Józefa Tejchmy, natomiast jego premiera wywołała oburzenie najwyższych władz z premierem Piotrem Jaroszewiczemem i I sekretarzem PZPR Edwardem Gierkiem na czele. Nie zdecydowano się jednak wycofać filmu z dystrybucji, ale zakazano publikacji w mediach jakichkolwiek opinii. Jednocześnie filmy Wajdy budziły krytykę z różnych stron. Na przykład Ziemia obiecana wywołała oprócz opinii partyjnych dogmatyków: ... kosztem Polaków podnosi zalety sylwetek żydowskich również gwałtowną i bezpardonową reakcję Clauda Lanzmanna: ... Żydzi łódzcy zostali pokazani zostali w sposób godny karykatur "Sturmera"....

Artysta zajmuje się również reżyserią teatralną, a szczególnie związany jest z krakowskim Starym Teatrem i warszawskim Teatrem Powszechnym. Jednak jego dorobek teatralny jest mniej znany, chociaż jest reżyserem 38. przedstawień teatralnych w teatrach Warszawy, Krakowa, Moskwy, Sofii, Berlina, Zurychu, Tel Awiwu, Tokio, Budapesztu.

[edytuj] Nagrody i wyróżnienia

W dowód uznania za wybitne zasługi w dziedzinie filmu Wajda otrzymał wiele prestiżowych nagród. Jest doktorem honoris causa kilku uczelni wyższych (m.in. Uniwersytetu Jagiellońskiego, Warszawskiego, Gdańskiego i Łódzkiego) oraz kawalerem orderu Legii Honorowej. W roku 1981 otrzymał Złotą Palmę na festiwalu w Cannes, w 1982 nagrodę Césara, a w 1990 Felixa. Od 1997 jest członkiem Grona Nieśmiertelnych francuskiej Akademii Sztuk Pięknych. W 2000 roku za całokształt twórczości został uhonorowany Oscarem. 15 lutego 2006 r. również za całokształt twórczości otrzymał na 56. Międzynarodowym Festiwalu Filmów w Berlinie nagrodę Złotego Niedźwiedzia. Nagrodzony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, bułgarskim Orderem Cyryla i Metodego, Legią Honorową i japońskim Order of Rising Sun.

[edytuj] Życie prywatne

Andrzej Wajda był trzykrotnie żonaty. Jego żoną była Zofia z domu Żuchowska^{[potrzebne źródło]} (jej grób znajduje się na Cmentarzu Miejskim w Radomiu), a następnie popularna aktorka Beata Tyszkiewicz, z którą ma córkę Karolinę (ur. 1967). Obecną żoną jest znana scenografka teatralna i filmowa, projektantka kostiumów, aktorka Krystyna Zachwatowicz – córka architekta oraz historyka architektury prof. Jana Zachwatowicza – (zagrała w filmach A. Wajdy m.in. Hankę – żonę Birkuta w Człowieku z marmuru oraz Kazię w Pannach z Wilka).

[edytuj] Filmografia

reżyser

• Zły chłopiec (1951)
• Ceramika iłżecka (1951)
• Kiedy ty śpisz (1953)
• Pokolenie (1954)
• Idę do słońca (1955)
• Kanał (1957)
• Popiół i diament (1958)
• Lotna (1959)
• Niewinni czarodzieje (1960)
• Samson (1961)
• Powiatowa lady Makbet (Sibirska Ledi Magbet, 1961)
• Miłość dwudziestolatków (Amour à vingt ans, L', 1962)
• Popioły (1965)
• Wszystko na sprzedaż (1968)
• Przekładaniec (1968)
• Bramy raju (Gates to Paradise, 1968)
• Polowanie na muchy (1969)
• Brzezina (1970)
• Krajobraz po bitwie (1970)
• Piłat i inni (Pilatus und andere – ein Film fur Karfreitag, 1972)
• Wesele (1973)
• Ziemia obiecana (1974)
• Ziemia obiecana (1975)
• Smuga cienia (1976)
• Człowiek z marmuru (1976)
• Umarła klasa. Seans T. Kantora (1976)
• Bez znieczulenia (1978)
• Zaproszenie do wnętrza (1978)
• Panny z Wilka (1979)
• Dyrygent (1979)
• Pogoda domu niechaj będzie z Tobą... (1979)
• Z biegiem lat, z biegiem dni (1980)
• Człowiek z żelaza (1981)
• Danton (1983)
• Miłość w Niemczech (Liebe in Deutschland, Eine, 1983)
• Kronika wypadków miłosnych (1986)
• Biesy (Possédés, Les, 1988)
• Français vus par, Les (1988)
• Korczak (1990)
• Pierścionek z orłem w koronie (1992)
• Schuld und Sühne (1992)
• Nastazja (1994)
• Wielki tydzień (1995)
• Panna Nikt (1996)
• Andrzej Wajda. Moje notatki z historii (1996)
• Pan Tadeusz (1999)
• Kredyt i debet. Andrzej Wajda o sobie (1999)
• Wyrok na Franciszka Kłosa (2000)
• Lekcja polskiego kina (2002)
• Przerwane milczenie (Broken Silence, 2002)
• Zemsta (2002)
• Jan Nowak Jeziorański. Kurier z Warszawy. 60 lat później 1944 - 2004 (2004)
• Solidarność, Solidarność... (2005)
• Katyń (2007)

scenarzysta

• Zły chłopiec (1951)
• Ceramika iłżecka (1951)
• Trzy opowieści (1953)
• Idę do słońca (1955)
• Popiół i diament (1958)
• Lotna (1959)
• Samson (1961)
• Kiedy miłość była zbrodnią (1967)
• Bramy raju (Gates to Paradise, 1968)
• Wszystko na sprzedaż (1968)
• Krajobraz po bitwie (1970)
• Brzezina (1970)
• Pierwsza miłość (1971)
• Piłat i inni (Pilatus und andere - ein Film fur Karfreitag, 1972)
• Ziemia obiecana (1974)
• Ziemia obiecana (1975)
• Smuga cienia (1976)
• Bez znieczulenia (1978)
• Zaproszenie do wnętrza (1978)
• Miłość w Niemczech (Liebe in Deutschland, Eine, 1983)
• Danton (1983)
• Kronika wypadków miłosnych (1986)
• Schuld und Sühne (1992)
• Pierścionek z orłem w koronie (1992)
• Nastazja (1994)
• Wielki tydzień (1995)
• Pan Tadeusz (1999)
• Wyrok na Franciszka Kłosa (2000)
• Zemsta (2002)
• Lekcja polskiego kina (2002)
• Solidarność, Solidarność... (2005)

scenograf

• Piłat i inni (Pilatus und andere - ein Film fur Karfreitag, 1972)

[edytuj] Przypisy

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona internetowa Andrzeja Wajdy
• Andrzej Wajda w bazie filmpolski.pl
• The Internet Movie Database w Internet Movie Database (IMDb) (en)

Fragmenty tekstu za zgodą Vision