Władysław Antoni Żmuda

Z Wikipedii

Władysław Żmuda
Informacje ogólne
Imię i nazwisko	Władysław Antoni Żmuda
Data urodzenia	6 czerwca 1954
Miejsce urodzenia	Lublin, Polska
Pozycja	obrońca
Wzrost	187 cm
Waga	85 kg
Kluby
Lata	Klub	Występy (gole)
	Motor Lublin Gwardia Warszawa Śląsk Wrocław Widzew Łódź Hellas Werona US Cremonese
Reprezentacja narodowa
1973 - 1986	Polska	91 (2)

Władysław Antoni Żmuda (ur. 6 czerwca 1954 w Lublinie), polski piłkarz i trener piłkarski.

Na boisku występował w formacji obronnej. Swoją karierę rozpoczynał w Motorze Lublin. Grał także w Gwardii Warszawa, Śląsku Wrocław i Widzewie Łódź, później również w drużynach włoskich (Hellas Werona, US Cremonese) i amerykańskich. Trzykrotny mistrz Polski (1977 ze Śląskiem, 1981-1982 z Widzewem). W reprezentacji Polski od 1973 do 1986 (91 meczów i 2 gole – to trzeci wynik po Lacie i Deynie); czterokrotnie brał udział w Mistrzostwach Świata w piłce nożnej (1974 – brązowy medal, 1978, 1982 – brązowy medal i 1986). Do Żmudy należy rekord występów wśród polskich piłkarzy występujących na MŚ – aż 21 gier w czterech kolejnych finałach (do 1998 roku był to 2 wynik po Uwe Seelerze z RFN). Zdobył również srebrny medal olimpijski w Montrealu (1976).

Jako trener współpracował z Pawłem Janasem – szefem reprezentacji olimpijskiej, walczącej bez powodzenia o występ na igrzyskach w Sydney (2000), oraz w 2003 rok, gdy ten prowadził już pierwszą drużynę narodową, następnie z selekcjonerem pierwszej reprezentacji Jerzym Engelem (m.in. na Mundialu w Korei i Japonii 2002). Samodzielnie, bez sukcesów, prowadził polską reprezentację młodzieżową w eliminacjach Młodzieżowych Mistrzostw Europy 2006.

[edytuj] Zobacz też

• afera na Okęciu