Wierzba rokita
Z Wikipedii
| Wierzba rokita | |
| Systematyka | |
| Domena | jądrowce |
| Królestwo | rośliny |
| Podkrólestwo | naczyniowe |
| Nadgromada | nasienne |
| Gromada | okrytonasienne |
| Klasa | Rosopsida |
| Rząd | wierzbowce |
| Rodzina | wierzbowate |
| Rodzaj | wierzba |
| Gatunek | wierzba rokita |
| Nazwa systematyczna | |
| Salix rosmarinifolia L. | |
Wierzba rokita, rokita (Salix rosmarinifolia) - gatunek niskiego krzewu należącego do rodziny wierzbowatych. Występuje w Europie i w Azji. W Polsce głównie na niżu. Roślina pospolita
[edytuj] Charakterystyka
- Pokrój
- Krzew osiągający do 1 metra wysokości, słabo rozgałęziony, z pędami częściowo czołgającymi się pod ziemią.
- Pędy
- Gałązki wzniesione prosto do góry, cienkie i elastyczne, koloru czerwonobrunatnego. Pączki oraz zeszłoroczne pędy nieco omszone. Pączki drobne, okrągławe, nieco zaostrzone.
- Liście
- Podłużnie eliptyczne lub wąskolancetowate, o długości 15-45 mm, szerokość 4-8 razy mniejsza od długości. Pod spodem, a czasami i z wierzchu przylegająco, jedwabiście owłosione, płaskie, lub słabo podwinięte. Są całobrzegie i posiadają 8-16 par nerwów bocznych, słabo wystających po spodniej stronie. Przylistków zwykle brak (szybko odpadają). Liście nie czernieją podczas schnięcia.
- Kwiat
- Roślina dwupienna. Kwiaty zebrane w kwiatostany zwane kotkami pojawiają się przed rozwojem liści – od kwietnia do maja. Kotki jajowato-kuliste, o długości 5-12 mm, bez szypułek (siedzące). Ich dwubarwne przysadki mają jasna lub purpurową nasadę, a górną część rdzawą lub czarną. W kotkach żeńskich owłosione słupki o czerwonych znamieniach wyrastają na trzoneczku krótszym od zalążni. Szyjki słupka brak, lub jest bardzo krótka. W kotkach męskich pręciki o czerwonych, wolnych i zwykle nagich nitkach, miodniki (po 1 w każdym kwiatku) złocistożółte, jajowatego kształtu. Młode pylniki czerwone lub purpurowe, w czasie pylenia przybierają żółty kolor, potem stają się brunatne lub czarniawe. Roślina owadopylna, miododajna i wiatrosiewna.
- Biotop, wymagania
- Gatunek charakterystyczny głównie dla obszarów nizinnych. Rośnie na terenach wilgotnych, torfowiskach, mokrych łąkach, rzadziej na piaskach i w widnych lasach sosnowych. Nanofanerofit. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla Cl./O/All. Alnetea glutinosae, Ass. Betulo-Salicetum repentis.
[edytuj] Zmienność
Tworzy liczne mieszańce z : wierzbą iwą, wierzbą pięciopręcikowa, wierzba purpurowa, wierzbą siwą, wierzba szarą, wierzbą uszatą, wierzba wawrzynkową, wierzbą wiciową.
[edytuj] Bibliografia
- 1. Kulesza, W.. Klucz do oznaczania drzew i krzewów. Warszawa : PWRiL, 1955.</small.
- 2.Matuszkiewicz, Władysław. Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa : Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 8301144394.
- 3.Seidl, Olga i Rostafiński, Józef. Przewodnik do oznaczania roślin. Warszawa : PWRiL, 1973.
- 4.Rutkowski, Lucjan. Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa : Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 8301143428.
