Wornie
Z Wikipedii
Współrzędne: 55°44'00" N 022°22'00" E
Wornie | |||
|
|||
Państwo | Litwa | ||
Obwód | telszycki | ||
Burmistrz | Juozas Rupulis | ||
Położenie | 55°44' N 22°22' E |
||
Ludność (2005) • liczba ludności |
1 310 |
||
Nr kierunkowy | 444 | ||
Kod pocztowy | LT-88318 | ||
Położenie na mapie |
|||
Strona internetowa miasta |
Varniai (pol. Wornie, niem. Medeniken) - miasto na Litwie, jeden z głównych historycznych grodów Żmudzi, położone na Wysoczyźnie Żmudzkiej, nad rzeką Wirwitą (Wornianką) między jeziorami Łukszta i Birżule. Do XV wieku znane pod nazwą Medininkai (pol. Miedniki). W latach 1417-1864 były stolicą biskupstwa żmudzkiego, w latach 1219-1795 uważane były za stolicę Księstwa Żmudzkiego.
Spis treści |
[edytuj] Historia
W XIII wieku gród Żmudzinów wzmiankowany po raz pierwszy w 1255, ośrodek kultu pogańskiego ( była tu najważniejsza świątynia pogańska na Żmudzi), często niszczony przez wyprawy krzyżackie z Prus i Inflant. 27 lipca 1320 pod Miednikami rozegrała się zwycięska bitwa wojsk litewskich podczas której rozgromiona została armia zakonu krzyżackiego. W 1329 r. wielka wyprawa krzyżacka zdobyła zamek.
Od początku XIV wieku Wornie stanowiły ważne miejsce w chrystianizacji Litwy. W roku 1413 król Władysław Jagiełło razem z księciem Witoldem osobiście dopilnowali zburzenia pogańskiej świątyni i wygaszenia wiecznego ognia, a przybyli z nimi kapłani ochrzcili ludność. Był to symboliczny akt chrztu całej Żmudzi. W miejsce świątyni pogańskiej wybudowano kościół.
W 1417 roku zostało założone tutaj za sprawą arcybiskupa lwowskiego Jana Rzeszowskiego biskupstwo, którego erygowanie potwierdził w 1421 roku papież Marcin V. Diecezja żmudzka z siedzibą w Worniach istniało do 1864 roku. Później nakazem władz carskich siedziba biskupa została przeniesiona do Kowna.
W 1491 biskup żmudzki Marcin nadał Worniom prawa miejskie, odnowione w 1635 przez króla polski Władysława IV Wazę.
Miejscowość nigdy nie rozwinęła się w większy ośrodek miejski. W XVII wieku była wielokrotnie grabiona i palona przez wojska szwedzkie. Podobny los spotkał miasto na początku XVIII wieku, gdy stało się łupem armii Karola XII.
[edytuj] Zabytki
- kościół pokatedralny św. Piotra i św. Pawła - zbudowany w miejscu wcześniejszych świątyń, barokowy, wystawiony przez biskupa Kazimierza Paca w 1691 roku , w XIX wieku przebudowany. Cenne wyposażenie wnętrza. W podziemiach groby 13 biskupów żmudzkich. Obiekt wpisany do rejestru zabytków UNESCO.
- kościół św. Aleksandra - kościół farny na Starych Worniach. Pierwotny kościół został ufundowany przez wielkiego księcia Witolda w XIV wieku, w 1774 roku świątynia została przebudowywana. Po II wojnie światowej zamieniona na magazyn i zdewastowana. W latach 90-tych XX wieku zwrócona wiernym i odnowiona.
- gmach Seminarium Duchownego - wzniesiony w XVIII wieku z fundacji biskupa Jana Dominika Łopacińskiego, istniało do 1864 roku - przeniesiono je do Kowna. W latach 1926-1931 było więzieniem politycznym. Obecnie w jego wnętrzach mieści się muzeum. Obok dom wikariuszy.
- drewniany dwór - dawna siedziba biskupów żmudzkich.
- pomnik profesora teologii, historyka, pisarza i biskupa żmudzkiego Macieja Wołonczewskiego (1801-1875)