เจ็ดสิ่งมหัศจรรย์ของโลก

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

เจ็ดสิ่งมหัศจรรย์ของโลก คือ สิ่งก่อสร้างที่มีความยิ่งใหญ่และโดดเด่น ทั้งหมด 7 แห่งด้วยกัน โดยมีการกล่าวถึงครั้งแรกในงานของเฮโรโดตุส เมื่อราว 5 ศตวรรษก่อนคริสต์กาล แต่หลังจากนั้นก็การอ้างถึงจากกวีชาวกรีก เช่น คัลลิมาฆุส แห่งคีเรนี, อันทิพาเตอร์ แห่งซีดอน และฟิโล แห่งไบเซนไทน์ เมื่อราวศตวรรษที่ 2 ก่อนคริสต์กาล เจ็ดสิ่งมหัศจรรย์ หรือสิ่งมหัศจรรย์ทั้งเจ็ดของโลก ในบัญชีแรก เรียกกันว่า เจ็ดสิ่งมหัศจรรย์ของโลกยุคโบราณ และหลังจากนั้น ยังมีบัญชีเจ็ดสิ่งมหัศจรรย์ของโลกในยุคกลางและยุคปัจจุบัน โดยไม่ปรากฏผู้จัดทำรายการอย่างชัดเจน

[แก้] เจ็ดสิ่งมหัศจรรย์ของโลกยุคโบราณ

มหาพีระมิดแห่งกิซ่า ของกษัตริย์คูฟู ริมฝั่งตะวันตกของแม่น้ำไนล์ ในอียิปต์ มีอายุราว 2,690 ปีก่อนคริสต์กาล หรือเก่าแก่กว่านั้น เป็นสิ่งมหัศจรรย์ที่เก่าแก่ที่สุด และยังคงปรากฏอยู่จนปัจจุบัน และมีสภาพค่อนข้างสมบูรณ์
สวนลอยบาบิโลน สร้างโดยพระเจ้าเนบูคาดเนสซาร์ที่ 2 เมื่อศตวรรษก่อนคริสต์กาลที่ 6 ปัจจุบันไม่ปรากฏหลักฐานหรือซาก
เทวรูปเทพเซอุส ที่อารามโอลิมเปีย มีความสูง 12 เมตร สร้างเมื่อประมาณ 462 ปีก่อนคริสต์กาล ภายหลังถูกไฟไหม้เสียหายจนหมดสิ้น
เทวาลัยดิอานา (หรืออาร์เทมิส) ที่เอเฟซุสในเอเชียไมเนอร์ สร้างขึ้นเมื่อศตวรรษก่อนคริสต์กาลที่ 4 ภายหลังถูกทำลายโดยพวกโกธจากเยอรมันที่บุกเข้ามาโจมตี เมื่อ ค.ศ. 262 ปัจจุบันพอเหลือซากอยู่บ้าง
เมาโซเลอุม ที่ฮาลาคาร์นาสซุส ในเอเชียไมเนอร์ สร้างโดยพระราชินีอาร์เทมิเซีย เป็นอนุสรณ์สถานแก่กษัตริย์เมาโซลุสแห่งคาเรียที่สวรรคตเมื่อ 353 ปีก่อนคริสตกาล ไม่ปรากฏซาก
เทวรูปเฮลิออส แห่งโรเดส ของกรีก ในทะเลเอเจียน เป็นรูปสำริดขนาดใหญ่ของพระอาทิตย์หรือเฮลิออส สูงประมาณ 32 เมตร ไม่ปรากฏซาก
ประภาคารฟาโรส แห่งอะเล็กซานเดรีย ประเทศอียิปต์ สมัยพระเจ้าปโตเลมี ประมาณ 271 ปีก่อนคริสต์กาล ถูกทำลายโดยสิ้นเชิงเมื่อแผ่นดินไหวในช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 14

[แก้] เจ็ดสิ่งมหัศจรรย์ของโลกในยุคกลาง

สิ่งมหัศจรรย์ทั้งเจ็ดจัดเป็นสิ่งก่อสร้างของโลกสมัยกลาง ไม่ทราบแน่ชัดว่าใครได้กำหนดไว้ และรายการในยุคกลางก็ระบุไว้ไม่ตรงกัน แต่โดยมากจะยอมรับกับรายการต่อไปนี้