Esperanto
De Uiquipedia
| Esperanto | |
|---|---|
| Faláu: | Mundialmente |
| Bandera del Esperantu |
 |
| Total de falantes: | 20 millones (aprox.) |
| Clasificación xenética: | llingua artificial Esperanto |
| Estatus oficial | |
| Idioma oficial de: | Dalu |
| Reguláu por: | Akademio de Esperanto |
| Códigu | |
| ISO 639-1 | eo |
| ISO 639-2(B) | --- |
| ISO 639-2(T) | epo |
| SIL | ESP |
L'esperanto ye un idioma planificáu, creáu pol oftalmólogu polacu L. L. Zamenhof en 1887 como resultáu d'una década de trabayu. El primer llibro espublizáu foi La lingvo internacia (n'asturianu: La llingua internacional). El nomatu de Zamenhof, D-ro Esperanto (Dr. Esperanzáu), bien llueu convirtióse nel nome del idioma en sí.
L'Esperanto ta destináu pa servir como idioma auxiliar internacional, el segundu idioma (dempués del idioma natal). La mayor parte del so vocabulariu ta formáu por raíces de llingües modernas d'orixe indoeuropéu y tamién del llatín y el griegu clásicos. La gramática básase en 16 regles ensin esceiciones. L'alfabetu ye fonéticu (a cada soníu correspuénde-y una sola lletra y viceversa). Con estructura lóxica (por exemplu -o pa sustantivos, -a p'axetivos, etc.). El so caráuter aglutinante, permíte-y construyir pallabres combinando raíces, afixos y terminaciones, con lo que con un númberu pequeñu de raíces puen espresase toos los conceutos posibles, lo que permite un rápidu deprendimientu. Estos fai del idioma más fácil de deprender que cuelesquier idioma maternu, incluso pa los non europeos.
