Φρανθίσκο Φράνκο

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ο Φρανθίσκο Φράνκο Μπααμόνδε (γεννημενος 4 Δεκ, 1892 στο Φερρόλ, θανων 20 Νοε. 1975 στη Μαδριτη) ειναι ενας γνωστος ισπανος στρατιωτικος και πολιτικος. Υπηρξε αρχηγος του κρατους που κυβερνησε την Ισπανια απο τον Απριλιο 1939 εως τον Νοεμβριο 1975, ως συνεπεια του στρατιωτικου πραξικοπηματος εναντια στην Δευτερη Κοινοβουλευτικη Δημοκρατια τη; 18ης Ιουλιου 1936 και του ακολουθου Εμφυλιου Πολεμου 1936-39.

[Επεξεργασία] Βιογραφια

Γεννηθηκε Φρανθίσκο Παουλίνο Ερμενεχίλδο Τεόδουλο (Θεοδουλος) Φράνκο Μπααμόνδε στο Φερρόλ (Λα Κορουνια). Το 1910 αποφοιτησε απο την στρατιωτικη ακαδημια του Πεζικου στο Τολεδο, 251ος αναμεσα σε 312 μαθητες. Στα 23 του, και λογω ανδραγαθηματων στον πολεμο, εγινε ο πιο νεος ταγματαχης στον ισπανικο στρατο. Συνεχιζοντας την επιτυχημενη του στρατιωτικη καρριερα, με εκστρατειες στο Μαροκο, εγινε στρατηγος δυο αστερων το 1925, ορισμενος απο τον Αλφονσο XIII, ο νεοτερος στην Ευρωπη με αυτον τον βαθμο.

Υπο την Δευτερη Ισπανικη Κοινοβουλευτικη Δημοκρατια, σταλθηκε τον Φεβρουαριο του 1933 απο την κυβερνηση Αθανια στις Βαλεαριδες ως Γενικος Διοικητης. Μετα τον θριαμβο της κεντροδεξια το 1933, προβιβαστηκε σε στρατηγο τριων αστερων το 1934, παραμενοντας στις Βαλεαριδες. Ηταν συμπτωματικα στην Μαδριτη οταν εγινε η εργατικη εξεγερση στην Αστουριας, οπου και σταλθηκε απο το υπουργειο Πολεμου για να καθοδηγησει τις επιχειρησεις καταπνιξης της εξεγερσης, συμβουλευοντας τον Υπουργο Διέγο Ιδάλγο, αν και αρχηγος του Επιτελειου ηταν ο στρατηγος Μασκελετ.

Το 1935 που αναλαμβανει το χαρτοφυλακιο πολεμου ο Χιλ-Ρόμπλες, ο Φρανκο ονομαζεται αρχηγος του Επιτελειου.

Μετα τις εκλγοες του Φεβρουαριου 1936, επιστρεφει ο Μανουελ Αθάνια στην εξουσια, οδηγωντας το προσφατα δημιουργηθεν Frente Popular (πατριωτικο μετωπο). Το ιδιο ετος υποβιβαζει τον Φρανκο και τον στελνει γενικο διοικητη στις Καναριες νησους.

[Επεξεργασία] Εμφυλιος

Μετα την δολοφονια του Χοσέ Κάλβο Σοτέλο, ηγετη του κομματος της αντιπολιτευης Renovación Española, ο Φρανκο αρχιζει τις προετοιμασιες για το στρατιωτικο πραξικοπημα υπο την διοικηση των στρατηγων Σανχουρχο και Μολα, το οποιο ξεκινησε στις 17 Ιουλιου. Στις 18 Ιουλίου μετακινειται απο την Λας Παλμας της Γκραν Κανάρια στο Τετουάν του Μαροκου, οπου φτανει στις 7 το πρωι της 19ης, μετα απο μια μακρια σταση στην Κασαμπλανκα, για να ηγηθει των εξεγερθεντων δυναμεις του Ισπανικου προτεκτορατου του Μαροκου. Το ταξιδι πραγματοποιειται πανω σε ενα Ντε Χαβιλλαντ Ντραγκον Ραπιντ, νοικιασμενο στο Κροϋντον του Λονδινου απο τον ανταποκριτη της εφημεριδας ABC στην πολη, Λουίς Μπολίν.

Στις 22 Ιουλιου, ο Μαρκησιο δε Λουκα δε Τενα και ο Μπολίν, μελη της εξεγερσης, εχουν συνεντευξη στην Ρωμη με τον Μπενιτο Μουσολινι για να ζητησουν βοηθεια. Λιγες μερες μετα, στις 27 ιουλιου 1936 φτανει στην Ισπανια το πρωτο σμηνος ιταλικων αεροσκαφων.

Με το Διαταγμα nº 138 της 29/9/1936, γραμμενο απο το Συμβουλιο Εθνικης Αμυνας, με προεδρο τον στρατηγο Καμπανεγιας, ο Φρανκο ονομαζεται "Αρχηγος της Κυβερνησης του Ισπανικου Κρατους" και αναλαμβανει ολες τις εξουσιες του νεου Κρατους. Ο ιδιος ο Φρανκο ομως και ο ισπανικος τυπος αναφερονται σε αυτον ως Αρχηγο του Κραους και Υπατο Στρατηγο ολων των στρατων, προς αποφυγιν οποιασδηποτε υπονοιας οτι το αξιωμα ειχε μονο προσωρινο χαρακτηρα.

Τις 3 οκτωβριου 1936 συγκαλειται στο Μπουργος η επονομαζομενη Junta Técnica del Estado Español (τεχνικη διοικηση του ισπανικου κρατους), κυβερνηση της εθνικης περιοχης υπο τον στρατηγο Δάβιλα, υπο την Αρχηγια του Φρανκο. Αρχικα η κυβερνηση του προσανατολιζστηκε προς τον στρατιωτικο θριαμβο κατα των Δημοκρατων με την Βοηθεια των Χιτλερ και Μουσολινι. Αντιγραφοντας τους τιτλους τους, Ντουτσε και Φυρερ, ονομαζει εαυτον Καουδιγιο (Caudillo) που μαζι με την ονομασια Υπατος Στρατηγος (Generalisimo) αποτελουσαν τον επισημο τιτλο του. Επισης δεχθηκε βοηθεια απο το Βατικανο. Ο Φρανκο διεταξε την ενωση των μερων που αποτελουσαν την Junta Técnica, δημιουργωντας την FET των JONS (Ισπανικη Φαλαγγα) στις 19 Απριλιου 1937. Στις 30 Ιανουριαου 1938 η προεδρια της Junta Técnica περνα επισης στα χερια του Φρανκο, που γινεται πια Αρχηγος του Κρατους και της Κυβερνησης.