Izabela la 2-a (Hispanio)
El Vikipedio
Izabela la 2-a de Hispanio aŭ de Burbono, (Madrido, 10-an de oktobro de 1830 - Parizo, 10-an de aprilo de 1904), reĝino de Hispanio inter 1833 kaj 1868.
Filino de Ferdinando la 7-a kaj María Cristina de Borbón-Dos Sicilias, Izabela estis 3 jaraĝa kiam estis nomita reĝino la 29-an de septembro de 1833 post la morto de sia patro.
De tiam ĝis 1840 regentis ŝia patrino, kaj inter 1840 kaj 1843 la Generalo Espartero.
Ŝia onklo Karlo Maria Isidro de Burbono ne akceptis virinon kiel reĝo de Hispanio, do en 1833 komencis la Unua Karlisma Milito.
Kiam la reĝino estis 16 jaraĝa, oni organizis la edziĝon kun ŝia kuzo Francisko de Asizo de Burbono, persono kiun ŝi malamis, komencante la sinsekvo de amantoj, inter ili la kapitano Enrike PUIG, laŭ pluraj aŭtoroj la vera patro de la estonta Alfonso la 12-a.
Dum ŝia reĝado Hispanio moderniĝis per konstruo de pluraj fervojoj kaj progresis industrio.
Ŝi multe influis (aŭ klopodis influi) en la politiko de Hispanio, tio ĝenis politikistojn kiuj organizis rebelon (La Glora Revolucio) por ekzili ŝin. Izabela iris Francien kie ŝi mortis en 1904.
| Antaŭulo: Ferdinando la 7-a |
Reĝino de Hispanio 1833 - 1868 |
Postulo Amadeo la 1-a |
