زبان اردو
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
این زبان یک زبان هیبریدی بشمار می‌رود که واژه‌های آن از زبان‌های فارسی، هندی، عربی و مغولی گرفته شده است اما دستور زبان آن بیشتر بر پایه دستور زبان فارسی و هندی است.
[ویرایش] تاریخچه
تا پیش از دوران تیموریان زبان فارسی در شبه قاره هند، به عنوان زبان داد و ستد فراگیر شده بود (نگا: زبان فارسی در شبه قاره هندوستان). پس از آنکه نوادگان تیمور لنگ، امپراتوری مغولی هند را ایجاد کردند زبان فارسی زبان رسمی امپراتوری شد. در سده‌های ۱۰ و ۱۱ میلادی، سربازان زیادی به ناحیه سند آمدند که به زبان‌های فارسی، ترکی ، عربی و ... سخن می‌گفتند. در طول سالیان دراز از آمیزش این زبان‌ها با هم و با زبان محلی مردم، زبان اردو فراگیر شد. اردو یک واژه ترکی به معنی لشکر است و بیانگر زبانی است که در میان سربازان رایج شد (۱).
[ویرایش] دستور زبان
از نظر دستور زبان تا اندازه زیادی همانند پارسی‌است. برای نمونه در این زبان کارواژه‌ها (فعل‌ها) در پایان جمله‌ها می‌آیند. مانند زبان پارسی دارای حرف تعریف نبوده و گاهی واژه یک پیش از اسم‌ها نقش حرف تعریف را دارد.
[ویرایش] الفبای اردو
الفبای اردو بر پایه الفبای فارسی بنیان نهاده شده و دارای اندکی تفاوت می‌باشد.
