پشتخه دیوونی
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
پُشتخه دیوونی نام پشته‌ای است در جنوب دهستان کوخرد ازتوابع بخش کوخرد شهرستان بستک و در غرب استان هرمزگان در جنوب ایران. پُشتخه واژه‌ای است در گویش فارسی لارستانی به ویژه گویش کوخردی و معنی آن پُشتُه است، ارتفاعی نه بس بلند از زمین، تل، یا تپه است. پُشتُه درست بهمان معنی نجد که ربوه و نجد ، توده، معمولا فلات گویند. همچنین در پارسی دری و در برخی گویشهای محلی هرمزگان بکار رفته‌است.
فهرست مندرجات |
[ویرایش] محدوده پُشتخه دیوونی
ازشمال پشتخه چتی ، از جنوب نرگ دیوونی و کوه زیر ، از مغرب او شیرینو ، واز سمت مشرق به تونه مصلی و چُک مارکه محدود می‌گردد.
[ویرایش] نقاط پیرامون پشتخه دیوونی
از سمت جنوب شرقی پُشتُه آثار «خانهٔ مَدمُرتی» واقع شده‌است، واز سمت مشرق تونه مصلی و گری مد یوسفی قرار دارد، از سمت شمال «پر میان گَپ» و سد گلبهار، و «آودون فاتو»، واز سمت مغرب برکه مد مرتی ونخلهای حاجی جعفر گپ ونرگ او شیرینو و برکه و کاروانسرا و سد او شیرینو واقع می‌باشد.
[ویرایش] زمین جوکار
در روی پشته زمین کشت دیم وجود دارد که در حدود ۲۰ من بذر افکن دارد، در این زمینها در مواسم باران جو و گندم کشت می‌کنند. در روی پشته دو عدد «خمره» (به گویش کوخردی «خُمَه») قدیمی نیز وجود دارد که از زمانهای بسیار دور در خاک کرده‌اند برای ذخیره کردن آب باران که بعداً در ایام کم بود آب، از آب این خمرها استفاده می‌نمودند.
[ویرایش] درخت و پرندگان پشته دیوونی
تعداد محدودی از درخت سمر و کنار روی پشته وجود دارد که مردم در سایه آنها اطراق می‌کنند. پرندگان مختلف کوهستانی نیز در موسم تخمگذاری در روی شاخه این درختها لانه می‌سازند. از پرندگان که در این پشته وجود دارند: قُمری ،بادخور، کبک، کراشکین، بوکلو، گاترگ، ودیگر پرندگان کوهستان می‌توان نام برد.
[ویرایش] گیاهان
بعد از باریدن باران در فصل زمستان و بهار گیاهان مختلفی در روی این پشته می‌روید، به بویژه گیاهان دارویی مانند: استقدوس ، بًروز، پوده ، خارشتر ، خاکشیر ، دریمه، زرو، سره برزه، شربتو ، گنیس ، کریشکو، کمو، وگل عالی عمر.
[ویرایش] منبع
- محمدیان، کوخری، محمد. «به یاد کوخرد» ج۲. چاپ اول، دبی: سال انتشار ۲۰۰۳ میلادی.
